In zijn nieuwjaarstoespraak meende gedelegeerd bestuurder van de openbare omroep Tony Mary de onafhankelijkheid van de Roularta-bladen in twijfel te moeten trekken.
Met zijn jongste nieuwjaarstoespraak blies Tony Mary, gedelegeerd bestuurder van de openbare omroep VRT de media-oorlog opnieuw aan. In een lange tirade hakt Mary stevig in op de toplui van de Vlaamse Mediamaatschappij (VMMa), Rik De Nolf van Roularta en Christian Van Thillo van de Persgroep.
Volgens Mary oefent de VMMa chantage uit op de Vlaamse overheid door ermee te dreigen dat de commerciële omroep VTM niet langer in Vlaamse handen zal blijven als de VRT meer middelen zou krijgen. ‘Die chantage van de heren De Nolf en Van Thillo is onaanvaardbaar in een democratie’, betoogde de VRT-baas.
Waar Tony Mary het vandaan heeft dat de VMMa klaar staat om de commerciële omroep van de hand te doen, blijft voorlopig een raadsel. Bovendien spreekt hij zichzelf tegen door in een adem te beweren dat in het huidige mediabestel een kleine omroep zoals VTM jammer genoeg geen enkele kans maakt om onafhankelijk te blijven. ‘Verkopen moeten zij hoe dan ook. Vroeg of laat’, luidt het oordeel van een blijkbaar door hysterie aangestoken Mary.
Volgens Tony Mary misbruiken de VMMa-toplui ‘voor die praktijken hun eigen kranten en magazines’.
Dat laatste is geen kleine beschuldiging komende van een openbare omroep waar de redacties de volle betekenis van het woord onafhankelijkheid nog moeten leren, redacties waar een kwaaie telefoon van een staatssecretaris al volstaat om een bericht van Teletekst te halen, waar de zoon van de gedelegeerd bestuurder, een advocaat, om de haverklap wordt gepromoot.
Mocht hij ooit de tijd hebben genomen voor een gesprek met zijn voorganger Bert De Graeve, Tony Mary zou hebben geweten waarom die destijds zijn afscheidsinterview aan dit blad gaf, omdat Knack hem altijd correct heeft behandeld, ongeacht de zakelijke bindingen van Roularta met de VMMa.
Met zijn nieuwjaarstoespraak heeft Tony Mary alvast aangetoond volslagen onbekwaam te zijn om de openbare omroep te leiden. Een duidelijk geval van het peterprinciple: een pc-verkoper die te licht woog en met de hulp van headhunters omhoogviel.
In al die jaren dat hij de indruk geeft de VRT te leiden, is Tony Mary er niet één keer in geslaagd een omschrijving te geven van wat een openbare omroep hoort te zijn en waarin die zich van de commerciële omroepen onderscheidt.
Blijkbaar verschilt een openbare omroep voor Mary en zijn naaste medewerkers alleen hierin van een commerciële zender dat bij de VRT de lusten voor de toplui van de omroep zijn en de lasten voor de overheid.
Nu al wordt onder Vlaamse Parlementsleden geopperd dat de gedelegeerd bestuurder ontslaan (zonder zijn riante ontslagvergoeding) en het decreet ongemoeid laten – op zich ondenkbaar – de enige oplossing is voor de openbare omroep en voor het herstel van de vrede. Het is één mogelijkheid. De privatisering van de VRT is een andere.
RIK VAN CAUWELAERT
