Europa (1)

In het hoofdartikel van 11 november (Knack nr. 46) heeft Rik Van Cauwelaert geen goed woord over voor de Europese Unie en haar politiek personeel. Ik ga er gemakshalve van uit dat hij tenminste de Europese idee genegen is: 11 november is dit jaar niet voor niets op uitgebreide wijze herdacht. Het aantal getuigen van de oorlogsgruwelen wordt steeds kleiner en daarmee ook de waardering voor het baanbrekende vredeswerk dat onder meer door de vroede vaderen van de Europese eenmaking gepresteerd is. Dit is tenminste één genereuze idee die de Europese integratie tot uitvoer heeft gebracht.

Tot voor enkele jaren woonden we allemaal op ons kleine eiland, mochten we voor Franse, Duitse of Nederlandse douaniers onze autokoffer openen en moest vaak lang worden aangeschoven om zelfs een korte vliegreis te ondernemen. Sinds 1993 is ook die miserie achter de rug. Jongeren kunnen zowat overal in Europa hun eerste beroepservaring opdoen of hun studies verderzetten. Vrouwen krijgen echt uitzicht op gelijke kansen en gelijk loon voor gelijk werk. Senioren hoeven zich steeds minder zorgen te maken over de waardevastheid van hun pensioen.

Oude koeien? Nieuwe koeien dan maar. Toen een van de regeringen zwaar uitschoof over de gekkekoeienziekte mocht Europa de scherven oprapen en betalen. De door Europa uitgevaardigde wetgeving over collectief ontslag en inspraak had, jammer genoeg, een Renault-affaire nodig om lidstaten te dwingen deze wetgeving om te zetten in nationaal recht. En binnen enkele weken krijgen we het geboortekaartje van de euro in de bus. In deze dossiers heeft het Europees parlement zijn rol als verkozen volksvertegenwoordiging ten volle vervuld of lag het aan de basis van het initiatief zelf. Het parlement is de grote pleitbezorger van het Europese milieu- en consumentenbeleid, van een gelijkekansenbeleid en een begin van sociaal beleid. Al wie nu nog zegt dat het Europees parlement geenreële bevoegdheid heeft, was de laatste tien jaar niet goed bij de les. Toegegeven, alles kan beter. De Europese instellingen doen er goed aan zo snel mogelijk orde op zaken te stellen in onfrisse dossiers waar mogelijk corruptie en persoonlijke verrijking, en in ieder geval slordig beheer, kunnen worden vastgesteld. En natuurlijk zijn de Europese middelen die naar Kuregem en Molenbeek gaan, een druppel op een hete plaat. Maar Europa telt vele Kuregems, Bradfords, Rostocks, Belfasts en La Louvières, en allemaal hebben ze recht op solidariteit. Ook op nationale solidariteit, trouwens.

Overigens, La Cicciolina heeft nooit in het Europees parlement gezeteld. En een van de “onbenullen”, John Hume, heeft niet langer dan een maand geleden de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.

Ik weet het wel: het staat modieus om op de Europese Unie te schieten. Waarom zou de originaliteit van de hoofdredacteur van een belangrijk opinieweekblad er niet in kunnen bestaan daar enig weerwerk te bieden?

Europa (2)

Rik Van Cauwelaert reageert scherp tegen de geldverslindende praktijken van het europarlement. Toegegeven, de discussies rond de eigen kostenvergoedingen zijn verre van fraai, maar als hij stelt dat het huidige Europa nog altijd dat van de entrepreneurs is, doet hij de waarheid geweld aan. De Europese wetgeving, zoals deze op de crashteststandaarden voor auto’s, komt de gebruiker rechtstreeks ten goede en werd tegen de zin van de autoconstructeurs gestemd in het Europees parlement. Zo zijn er nog tientallen voorbeelden waar het Europees parlement opvallend rekening houdt met milieu- en consumentenbelangen.

Vietnam

“Het rapport moet effect hebben” (Knack nr. 46) bekritiseert terecht de schrijnende milieutoestand in het door de Unesco beschermde Halongbaai-gebied. Wij klagen deze situatie reeds geruime tijd aan, maar moeten vaststellen dat de internationale status (“World HeritageSite”) op het terrein dode letter blijft.

Het is onder meer uit de gelijkaardige bekommernis dat ons bedrijf opteerde voor de ontwikkeling van een havengebonden industrieterrein geheel buiten de perimeter van het beschermde gebied, meer dan twintig kilometer ervan verwijderd. Ons project situeert zich in Hai Phong, op het tij-onderhevig Dinh Vu schiereiland. Deze moeraszone is trouwens al sinds de Russische coöperatietijd voorzien geweest voor uitbouw tot een geconcentreerde industriezone. De Wereldbank wil bovendien van Hai Phong een modelproject voor Vietnam maken, inzake integratie van socio-economische en ecologische aspecten in de urbanisatieplanning.

Het is te betreuren dat Dirk Draulans na een halfuur durend bezoek ons bedrijf geen enkele milieubekommernis toemeet. De waarheid is dat ons consortium gedurende vier jaar allerhande onderzoeken en studies heeft uitgevoerd met een totale waarde van meer dan twee miljoen dollar om dit project oordeelkundig en met respect voor het milieu te kunnen ontwikkelen.

VLD-vrouwen

Lezer Soens trekt voorbarige conclusies in verband met de VLD-standpunten (“Het laatste woord”, Knack nr. 45 en “Paars in hun eentje”, Knack nr. 43). Zo wordt de vraag gesteld wat de VLD belet meer vrouwen een kans te geven. Verbazend is bovendien dat naar het kiesarrondissement van VLD-ondervoorzitter Rik Daems wordt verwezen. Het is inderdaad zo dat bij de drie VLD-verkozenen in de Kamer geen enkele vrouw is. Maar lezer Soens vergeet er bij te vertellen dat in hetzelfde kiesarrondissement Leuven, een niet-politica (mede onder impuls van Rik Daems) prompt het lijsttrekkerschap heeft bekomen voor de verkiezingen van het Vlaamse parlement en er zo de VLD vertegenwoordigt.

De VLD is altijd al voorstander geweest van een gelijke behandeling van vrouwen en mannen. Dat volgt immers uit het fundamentele liberale beginsel dat ieder mens recht heeft op gelijke kansen.

Staatsveiligheid

Volgens Chris De Stoop zijn de dossiers van de Staatsveiligheid na de Duitse inval in mei 1940 naar Frankrijk overgebracht en vernietigd (“Wij ruimen op”, Knack nr. 45). Bij het voorbereiden van een wetenschappelijk artikel over de bestrijding van het communisme in België voor en tijdens de oorlog heb ik kennis genomen van een naoorlogse verklaring van F. Louwage, destijds commissaris-generaal bij de Rechterlijke Opdrachten. Volgens Louwage waren er drie soorten dossiers naar Frankrijk gebracht, naargelang van de drie directies van de Openbare Veiligheid. De eerste soort werd inderdaad vernietigd. De dossiers van de 2de Directie werden in juli 1940 naar België teruggebracht en later door de Duitsers opgeëist. Wat er met de dossiers van de 3de Directie is gebeurd, is niet bekend.

Ludo Abicht

Van een intellectueel als Ludo Abicht zou men enig niveau mogen verwachten. Helaas ontbrak dit veelal in het interview in Knack nr. 46. Stellen dat de PVDA even erg is als de SS-Vlaanderen is niet alleen een blamage voor die partij en voor Tiny Mast, maar vooral ook voor de toenmalige slachtoffers van die SS-Vlaanderen. De vergelijking maken tussen de houding van de Franstaligen tegenover de Vlamingen in de faciliteitengemeenten en deze van de joden tegenover de Palestijnen in Jeruzalem, is buiten alle proporties. Wie binnen Agalev de visie van Abicht niet deelt, wordt verweten “niet namens Agalev te spreken” (Vander Taelen) of “er niets van te kennen” (Vogels). Wil Abicht het communautaire debat binnen Agalev opstarten, dan is dat zijn goed recht, maar genoemde provocatieve uitspraken en politieke chantage (“Als daar een probleem rijst, praat ik terug met Vankrunkelsven”) zullen dit debat niet ten goede komen.

Peter Thomas, directoraat-generaal Voorlichting en Public Relations, Brussel.,Frank Van Oss, algemeen secretaris van de Fédération Européenne du Lobbying & Public Affairs, Schaarbeek.,F. Martens, algemeen directeur Ipem, Antwerpen