Om de cultuursector leefbaar te houden zijn subsidies nodig, zegt Michael De Cock, de nieuwe directeur van KVS. ‘Maar de helft van die subsidies keert terug naar de overheid in de vorm van belastingen.’
Het verder verhogen van ticketprijzen is geen goed idee. Waarom niet sommige optredens, zoals generale repetities, betaalbaar houden voor minder gegoede cultuurliefhebbers? (Patrick Hagens, Langdorp)
MICHAEL DE COCK: Dat gebeurt nu al gedeeltelijk, met try-outs bijvoorbeeld. Vlak voor de première kun je heel goedkoop theater meepikken. Maar bij KVS willen we vanaf volgend seizoen volop experimenteren met doorgedreven prijsdifferentiatie. Per voorstellingenreeks zal een avond ‘pay what you want’ gelden. Mensen met meer middelen kunnen zich opstellen als een soort mecenas, maar het is voor iedereen toegankelijk. Wat mij betreft mogen de dure tickets gerust duurder worden, maar de goedkope tickets moeten nog goedkoper. Anders ga je mensen uitsluiten. En als je cultuur exclusief maakt, wordt het draagvlak nog kleiner.
Kunnen Vlaamse kunstenorganisaties coöperatieven worden? Elke abonnee, sponsor of overheid wordt aandeelhouder. Bij crowdfunding gaat het project alleen door als er voldoende middelen gevonden worden. Zo kun je projecten laten prefinancieren door de ticketverkoop. (Lieven Depoorter, Wondelgem)
DE COCK: Op dit moment heeft Vlaanderen geen coöperatieve geest. Maar voor een deel werken we al volgens dit systeem: we maken de voorstellingen van dit jaar met de opbrengsten van vorig jaar. Je mag niet vergeten dat grote cultuurhuizen zoals KVS dertig tot veertig procent van hun inkomsten zelf genereren. Helemaal zelfbedruipend zullen we nooit zijn, om het leefbaar te houden zijn subsidies nodig. Als je alleen de markt laat spelen, verschraalt het aanbod. Subsidies zijn ook een hefboom om andere middelen te genereren. Maar bijna de helft van die subsidies keert terug naar de overheid, in de vorm van belastingen. Voor het eigen personeel, maar ook voor iedereen die diensten levert aan de cultuursector. Bovendien is een goed cultuurbeleid cruciaal voor een democratie: de pluralistische samenleving die wij nastreven heeft een rijk en divers cultuurveld nodig.
In Nederland werden de budgetten voor cultuursubsidies stevig ingeperkt. Zijn de gevolgen voor de cultuursector echt desastreus, of valt de schade nog mee en zorgt dat voor meer creativiteit en vormen van alternatieve financiering? (Hildegarde Mariman, Sint-Niklaas)
DE COCK: Nederland is allang geen gidsland meer, zeker niet qua cultuurbeleid. Er blijft nauwelijks een theatercultuur over: de infrastructuur is prima, maar de zalen blijven leeg. Als de overheid zich terugtrekt, verdwijnen de privémiddelen ook. Ik ben ervan overtuigd dat we de banden met onze Noorderburen weer moeten aanhalen, maar hun politieke voorbeeld moeten we zeker niet volgen.
Vraag van de week
Moeten we op onze belastingbrief kunnen aanduiden dat een percentage van onze belastingen (bijvoorbeeld 30 procent) gebruikt moet worden voor cultuur? Wie dat doet, kan in ruil daarvoor cultuurcheques krijgen. (Betty Kiesekoms, Leuven)
DE COCK: Ik vind het bizar om mensen te laten kiezen waarvoor ze belastingen betalen. Dan kun je evengoed zeggen: ik heb geen kanker, dus ik betaal niet mee voor kankeronderzoek. Dat druist in tegen onze verzorgingsstaat. Enerzijds moet je de prijzen genoeg differentiëren, zodat niemand uit de boot valt. Maar de cultuurparticipatie kan vanaf een bepaald bedrag fiscaal aftrekbaar gemaakt worden. Zo zul je de middenklasse stimuleren om cultuur te consumeren, de inkomsten van de theaters zullen stijgen en de economie zal aangezwengeld worden.
Heeft Open VLD nog een toekomst?
Stel uw vraag aan politicoloog MARC HOOGHE.
Mail uw vragen naar mijnvraag@knack.be en maak kans op een boekenbon van Standaard Boekhandel ter waarde van 20 euro.
Stefanie Van den Broeck
