De dochter van

Redactie Knack

10-02-2009, 23:00 Bijgewerkt op: 20-01-2021, 16:21

Met Caroline Kennedy in de Senaat wilden de Kennedy’s weer de machtigste politieke familie van de Verenigde Staten worden. Maar de carrière van de dochter van John Fitzgerald Kennedy liep in minder dan twee maanden helemaal vast.

De familie komt de voorbije jaren bijna uitsluitend met schandalen in het nieuws. Met verhalen over seks, drugs en alcohol. Toen Caroline Kennedy liet weten dat ze senator voor New York wou worden, was ze zo ongeveer de laatste hoop van de hele clan om weer met de goede oude tijd aan te knopen. Haar oom Bobby gebruikte zijn New Yorkse Senaatszetel als een springplank voor zijn noodlottige campagne voor de Democratische nominatie voor de presidentsverkiezingen van 1968. Hillary Clinton was senator voor New York, toen ze haar mislukte wedren naar het presidentschap inzette.

Maar op 21 januari, op de eerste werkdag van president Barack Obama, verdween Caroline Kennedy onverwacht gedurende vijf uur van de radar. Tussen drie uur ’s namiddags en acht uur ’s avonds was ze onbereikbaar voor de journalisten die haar op de huid zaten, voor gouverneur David Paterson en voor haar eigen omgeving, die te veel van haar wou. Ze besliste die namiddag helemaal alleen dat ze geen politica wou zijn. Een ijzeren regel van de familie wil nochtans dat een Kennedy nooit opgeeft. Caroline liet alles los. Ook de diepe wens van de doodzieke patriarch Ted Kennedy, die er bij haar op aangedrongen had om de stap te zetten en die een dag eerder nog in elkaar was gezakt tijdens een diner ter ere van de nieuwe president. Ze liet ook de 25 neven en nichten los, die bijna vijftig jaar na de dood van haar vader naar een nieuw tijdperk van glorie voor de Kennedy’s verlangen.

Met de familie hoopten ook de partij, de vakbonden en de hele linkse intelligentsia van de Oostkust dat ze de traditie zou voortzetten. De naam Kennedy alleen staat voor een programma van liberale politiek op ethisch vlak, hogere lonen, een betere bescherming van het milieu en ziekteverzekering voor iedereen. Caroline Kennedy is 51. Maar voor de Amerikanen is ze nog altijd het kleine prinsesje dat als een kind van zes aan het graf van haar vader stond. Ze was Cinderella Kennedy. Assepoester. Als ze de baan wou, kon niemand haar ervan afhouden.

De vraag die niemand zich stelde, was of ze wel geschikt was voor de baan. Dat deed ook Barack Obama niet, die precies weet wat hij de Kennedy’s verschuldigd is. Toen hij nog met Hillary Clinton om elke Democratische stem vocht, prees Caroline hem als de wedergeboorte van haar vader, als de enige, echte nieuwe John Kennedy. Het was een van de meest beslissende dagen vande campagne. Obama beschouwt Caroline sindsdien als een trouwe vriendin. In de loop van de zomer inviteerde hij haar ook om te helpen bij de keuze van een vicepresident.

Optimisten maakten al een snelle rekening. Als Obama acht jaar president zou blijven, kan Caroline ondertussen ervaring opdoen. Ze zou dan in 2016 met 58 jaar zelf klaar zijn voor een gooi naar het Witte Huis. Voor de Kennedy’s is dat soort berekeningen niet verwaand. Ze zijn nooit voor een wild plan teruggeschrokken. Minister van Buitenlandse Zaken Hillary Clinton van haar kant liet zich al die tijd geen kwaad woord over Caroline Kennedy ontvallen. Ook niet toen ze het affront moest slikken dat uitgerekend een Kennedy als haar opvolgster in New York naar voren werd geschoven. De Clintons beschouwden zich altijd als tegenpolen van de Kennedy’s. Bill en Hillary baanden zich op eigen kracht een weg naar boven. Ze haddenhet nooit echt op de aristocratie van de Oostkust be-grepen.

Caroline zelf had overigens niets te maken met de politieke spelletjes die tijdens de campagne achter de schermen werden gespeeld. Ze moest nooit, zoals Hillary, echt aan de bak en het ontbreekt haar ook aan de verbetenheid van haar oom Ted en haar neven, die nodig is om in de politiek te overleven. Ze verdeelde haar hele leven lang haar tijd tussen haar woning in de Upper East Side in Manhattan en het vakantie-eiland Martha’s Vineyard, waar ze nog altijd elke zomer doorbrengt in het strandhuis van haar moeder. Haar leven bestaat en bestond uit zwemmen,shoppen en lezen.

Ze beviel tussendoor weleens van een boek of van een verzameling gedichten. In 2002 nam ze zelfs een echte baan, maar die liet ze na twee jaar weer schieten. Voor de centen hoeft ze niet te werken. Haar vermogen wordt op meer dan honderd miljoen dollar geschat. Voor fotografen van de New Yorkse jetset was ze geen cadeau. Heel anders dan bij haar moeder Jackie Kennedy sprong de vonk met de camera bij haar niet over.

Op 17 december trok ze toch op campagne, om kennis te maken met het hinterland van de staat New York in steden zoals Syracuse, Rochester en Buffalo. Datis echt Hillaryland. Clinton haalde er bij de verkiezingen voor de Senaat in 2006 meer dan zestig procent van de stemmen. Zelfs Obama maakte er bij de Democratische voorverkiezingen vorig jaar geen schijn van een kans. De tocht verliep dramatisch. Caroline was de vragen van journalisten al beu voor ze werden gesteld. Hoe het is om een Kennedy te zijn?

Als duidelijk is dat ze het mediaspel niet meespeelt, verschijnen de eerste boze oprispingen. Ze belooft beterschap, maar bij de eerstvolgende gelegenheid houdt ze het weer bij een nietszeggend statement van nauwelijks dertig seconden, om snel in een zwarte limousine te verdwijnen. Haar populariteit smelt als sneeuw voor de zon. Journalisten maken zich vrolijk om haar. Ze komt nog alleen in de pers met roddelverhalen over haar huwelijk. Ze zou te weinig belastingen betalen. Een huishulp zou illegaal in het land zijn. Haar hele privéleven wordt ondersteboven gekeerd. Precies wat ze niet wou dat zou gebeuren.

Zeven weken na het begin van wat een veelbelovende politieke carrière leek, verscheen het communiqué. ‘Ik heb gouverneur Paterson er vandaag van op de hoogte gebracht, dat ik mijn kandidatuur om persoonlijke redenen terugtrek.’ Eén zin is alles wat rest.