Chris Lomme speelt ?Het mens?.
De actrice zit, weggedoken achter de brede rug van de leunstoel, gevangen in de felle lichtbundel. Ze is een embryo dat met zacht gemoduleerde stem mens wordt. Eerst spreekt ze in zichzelf, dan tot zichzelf en ten slotte doorbreekt ze de cocon en wordt ook het publiek in haar monologue intérieur betrokken.
Ze heet Coco en is een kostschoolmeisje zonder vriendinnen dat haar moeder mist en zich thuis op de gouvernante wreekt. Toevallig ziet ze als bakvis een film met Marlene Dietrich en ze gaat volledig op in een zevende hemel van hunkering, genot en glamour. Een dode Dietrich, later, jaagt Coco in het verzet tegen rimpels en verval.
Benno Barnard schreef de monoloog ?Het mens? in opdracht van Blauwe Maandag Compagnie en speciaal voor Chris Lomme. Het is één grote metafoor geworden en via een aantal schijnbewegingen een pleidooi voor het leven : ?gebakken stront, die we verorberen als taart…? en tegen de dood : ?ik ben nog nooit gestorven?. Leven en kunst vormen één geheel, zoals ook Barnards drieluik vormelijk een mooi geheel is en in één vloeiende beweging overgaat van verzen (het ontwakende bewustzijn) naar proza (de anekdotiek van een theatercarrière) en weer naar poëzie (het overwonnen afscheid).
Chris Lomme heeft haar zeg gehad bij het tot stand komen van deze productie, waarin een aantal persoonlijke ervaringen algemene herkenbaarheid krijgen. De actrice geeft enkele keren, als in een feministische reflex, ook commentaar op Barnards tekst. Dat lucht op, ook voor het publiek dat wordt overspoeld met woorden, beelden, associaties en zinspelingen, slagzinnen en bij momenten hermetische verzen.
Uit de lichtkooi treden, gebeurt niet zonder risico. De actrice gaat een slok water halen en probeert iets met aanstekers die het publiek in het spel gooit. De spanning verslapt maar Lomme slaagt er in de draad weer aan te spannen. Toch zit daar het knelpunt van de voorstelling. De magische lichtkring moet doorbroken worden, wil de monoloog niet kunstmatig en geïsoleerd overkomen. Maar Barnards tekst noch de regie van Marcelle Meuleman zijn daarop ingesteld. De actrice blijft de gevangene van de dichter. Dat manifesteert zich vooral op het emotionele vlak. We horen de veelgelaagde poëzie en ondergaan ze. We gaan er niet in mee, omdat er niet voldoende ontroering vrijkomt. Het levensmysterie van ?het mens? Coco/Lomme wordt ons verteld, maar de deur naar het hart wordt niet opengegooid.
Roger Arteel
18/9 (20.00) Evergem (De Stroming), 19/9 (20.30) Eeklo (De Herbakker), 20/9 (20.30) Tongeren (De Velinx), 21/9 (20.00) in Waregem (De Schakel). Info : (03) 235.04.90.
