Het literaire tijdschrift ‘Yang’ publiceert een opmerkelijk dossier over ‘arbeid en productie’. Auteur Pol Hoste maakt daarin zijn boekhouding openbaar.
INFO : Yang, nummer 3. jaargang 2005, oktober. Los nummer 7 euro. www.yangtijdschrift.be
Het literaire tijdschrift Yang besteedt bijna een volledig nummer aan de positie van schrijvers op de markt. In de inleiding wordt Karl Marx geciteerd: ‘Milton, de auteur van Paradise Lost, was een onproductief arbeider. De schrijver echter, die fabriekswerk voor zijn boekhandelaar levert, is wél een productief arbeider. Milton produceerde Paradise Lost zoals een zijderups zijde produceert, als werkzaamheid van zijn natuur.’
Even verder wordt Dieter Lesage geciteerd. Die leverde in Vertoog en verzet kritiek op de notie van de ‘actieve welvaartsstaat’. ‘Tegenover de “actieve welvaartsstaat”, zou een alternatieve notie als die van de “productieve welvaartsstaat” de sociale, affectieve en intellectuele productiviteit van zogenaamde niet-actieven kunnen honoreren. (…) Het is niet zo belangrijk dat iedereen een job heeft, maar wel dat iedereen een productief leven heeft, waarvan de productiviteit door de politieke gemeenschappen waarvan men deel uitmaakt erkend en gehonoreerd wordt.’
Auteur Pol Hoste (58) heeft minder woorden nodig om de vinger op de wonde te leggen. In zijn bijdrage publiceert hij zijn integrale boekhouding van de periode 1994-2004 onder de titel ‘Tien jaar boekhouding van een schrijver in het statuut van zelfstandig arbeider van België’. In die periode publiceerde hij vijf boeken. Uit de royalty-afrekeningen die hij jaarlijks van zijn uitgever kreeg (en die samen met belastingaangiften van die periode integraal gepubliceerd worden in Yang) blijkt dat hij 4224 boeken verkocht (gemiddeld 844 per titel dus). Dat bracht hem 9212 gulden en 20.000 frank op. Omgerekend betekent dat een bedrag van zo’n 4600 euro. Per jaar is dat 460 euro, per maand 38,3 euro.
In een begeleidend artikel ‘Werkbeurzen voor schrijvers: enkele standpunten’ staat Hoste stil bij het stelsel van de werkbeurzen zoals die door het Vlaams Fonds voor de Letteren worden toegekend. ‘Zowat iedere sector uit het openbare leven ontvangt direct of indirect subsidies. Een antidemocratische partij als het VB (Vlaams Belang) wordt gefinancierd met gemeenschapsgeld van rechtgeaarde democraten, niet-gelovigen betalen de kerk, vredesactivisten het Leger, republikeinen het Koningshuis. Met genoegen, neem ik aan. De literaire sector wordt betoelaagd door belastingbetalers voor wie literatuur vandaag al mag worden afgeschaft. In een burgerlijke democratie heeft men voor deze methode van besluitvorming gekozen. Toch wordt nog steeds vooral aan schrijvers die werkbeurzen ontvangen, gevraagd of ze zich hiervoor ook nog even persoonlijk willen legitimeren bij de bakker om de hoek. Zeer goed is dat.’
K.v.d.B.
