Kuifje bestaat zeventig jaar en dat wordt gevierd. De krant La Libre Belgique illustreerde zijn ganse zaterdageditie met illustraties van Hergé. Die verjaardag wordt tevens gevierd met de publicatie van Kuifje in de Sovjet-Unie (althans in het Frans want de – dit keer goedkope – Nederlandstalige herdruk is nog niet klaar). Dat het verhaal achterhaald is en de tekeningen ronduit slecht, maakt niet uit. De paletten met boeken staan klaar en de bestellingen van de boekhandels zijn hoog.
De reporter zonder deadline en met onbegrensde middelen heeft nog steeds veel fans. Op het Internet liet een aantal zich altijd al van zijn beste kant zien. Niet geheel naar de zin van de erven Hergé, die dit als een inbreuk op het auteursrecht beschouwden. Na enkele prachtige websites op last van Fanny Rodwell (de weduwe van Hergé) te laten sluiten, begaf de Fondation Hergé zich enkele jaren terug zelf op het net. Eerst met een nietszeggende pagina die later meer beloofde en sinds enige tijd dus met een heuse website. Toegegeven, het is een halve heiligverklaring van de auteur en zijn werk, maar de site is zoals de strips: klaar gestructureerd en onderhoudend. De kleine biografie van Georges Rémi is best aanvaardbaar – ondanks het doodzwijgen van de recente rellen rond de biografie van Van Opstal en het pas verschenen boekje over Hergés leenwerk uit boeken van Jules Verne.
Gelukkig zijn er nog enkele onverlaten die creatief zijn met het werk van Hergé (weliswaar onder toezicht van Moulinsart SA, de maatschappij van de Rodwells die alle winkels en producten met Kuifje-afbeeldingen controleert). In Antwerpen zette een grapjas met de naam Klaas een website op voor de ambassade van Syldavië. Dit kleine Balkan-land in de tang duikt geregeld op in de strips van Hergé. Klaas opent de site met het schild van Syldavië. De inhoud is best leuk, maar houdt nog een tikje te veel vast aan de albums van Hergé en de spin-offs van uitgeverij Casterman. Zeer interessant is de link naar het Syldavisch woordenboek (ergens in de Verenigde Staten). Echte kenners zullen uit de Franse edities allicht hebben kunnen opmaken dat Syldavisch eigenlijk Marols is – denk maar aan de hilarische strip met het woord dösjt.
Op de Digitale Metropool Antwerpen (DMA) zette Joël Arys, een andere bewoner, een huldebetoon aan Kuifje en Hergé. Ook die site loont de moeite, net als die van een Nederlandse fan bij wie de illustraties wat onzuiverder ingescand zijn. De adoratie is soms wel wat fel, maar de meeste websites zijn dan ook staaltjes van huisvlijt. De Franse tekst van vier pagina’s met de uitleg over zeventig jaar Kuifje van Uitgeverij Casterman doet zeker niet beter dan deze amateurs. Die website is niet duidelijk voor een onervaren surfer en bovendien leest een lange tekst niet aangenaam op een beeldscherm. Op dat vlak doen de sites van de federale overheid beter. Elke kunstenaarsbiografie (dus ook die van Hergé) is net een scherm lang.
www.tintin.be
Come.to/tintin
bewoner.dma.be/Syldavie/begin.htm
Bewoner.dma.be/JoelArys/kindex.htm
www.casterman.be
belgium.fgov.be
Lode Goukens
