Dat Argentinië wereldkampioen wordt, daar zijn de gokkantorenhet over eens. Knack gaat een stap verder: deze 11 spelers worden de uitblinkers van het WK in Brazilië.
1 Iker Casillas (Spanje, Real Madrid)
Onbegrijpelijk is het dat de man die tot voor kort unaniem de beste doelman ter wereld werd genoemd, ondertussen al twee seizoenen bij zijn club amper aan spelen toekomt. Alles zou teruggaan op een bijzonder bitse match tussen Barcelona – Real Madrid van 2012. Na een schermutseling grijpt Casillas, nochtans bekend om zijn sportiviteit, mede-international Xavi bij de keel. Het echte vergrijp moet dan, althans volgens toenmalig trainer José Mourinho, nog komen: later die avond belt Casillas naar Xavi om zich te verontschuldigen. In de ogen van zijn Portugese trainer is dat verraad: Mourinho had de Real-spelers net gevraagd om extra gemeen uit de hoek te komen. Real-voorzitter Florentino Pérez investeerde zwaar om Mourinho naar Madrid te halen en voelt zich door zijn kapitein in de steek gelaten. De club schuift Casillas aan de kant, en daar zit hij nog altijd. Alleen in de Champions League krijgt de doelman nog speelminuten.
Dat beïnvloedt amper zijn positie bij de nationale ploeg, wat iets zegt over het gigantische respect dat er in Spanje voor Casillas bestaat. ‘Iker Casillas is de beste doelman die ik ooit heb gezien’, aldus bondscoach Vicente del Bosque.
2 Paul Pogba (Frankrijk, Juventus)
Spectaculair, atletisch, verfijnd en toch bijzonder krachtig: al sinds zijn tienerjaren hengelt de hele voetbaltop naar de betoverende Paul Pogba. Bij Manchester United klikte het niet zo met Alex Ferguson, waardoor de grote doorbraak langer uitbleef dan iemand voor mogelijk hield. Pogba werd kwaad, weigerde bij te tekenen en ging uiteindelijk gratis naar Juventus, waar de 21-jarige Fransman de pannen van het dak speelt, zeker dit seizoen. Het grote geld is niet langer in de Serie A te vinden en iemand met het talent van Pogba blijft niet voor peanuts voetballen. Hij wordt ongetwijfeld dé grote transfer van deze zomer.
Juventus hoopt 60 miljoen te vangen en als Pogba echt schittert op de World Cup, dan komen er daar nog 10 of 20 bij. Chelsea zou dat willen betalen, Arsenal en Real Madrid ook, maar vooral voor FC Barcelona zou Pogba transferdoelwit nummer één zijn – en bij Barça kennen ze toch iets van middenvelders. Ongetwijfeld vreest de boekhouder van Juventus een WK van de Franse slag, want met die Fransen is het toch altijd wat: óf ze gaan af in de groepsfase (2002 en 2010), of ze bluffen zich tot in de finale (1998 en 2006).
3 Angel Di Maria (Argentinië, Real Madrid)
Hoe zorg je ervoor dat Lionel Messi het best rendeert: daar ligt voor Argentinië de crux op deze wereldbeker. Het antwoord van bondscoach Alejandro Sabella klinkt simpel: kopieer het spelsysteem van FC Barcelona. Klinkt eenvoudig, maar dat is het natuurlijk allerminst. Dat Messi bij Barça de passwonders Andrés Iniesta en Xavi Hernández achter zich heeft, is namelijk meer dan een detail. Sabella vervangt hen met Fernando Gago, die iets dieper terugzakt, wat de rol van Angel Di Maria nog belangrijker maakt. Di Maria bepaalt of de puzzel van Sabella klopt. De assistkoning van Real Madrid heeft er een geweldig seizoen op zitten en geeft het begrip ‘dienende speler’ een nieuwe, esthetische dimensie.
Messi zelf is niet in zijn allerbeste doen, al legde hij de lat uiteraard bijzonder hoog. Om zijn ster ter wille te zijn, liet Sabella nochtans Carlos Tevez thuis. Niet evident, want in Argentinië is Tevez een grotere ster dan Messi, die er wordt gezien als een verwaande ‘Europese’ vedette, tegenover het guitige straatschoffie Tevez.
De klimaatwatchers onder de voetbalpronostiekeurs noemen Argentinië sowieso de topfavoriet voor dit WK. De Argentijnen kregen namelijk sportief maar ook weerkundig een mooie loting; ze reizen nooit hoger dan Brasilia en voetballen dus in milde omstandigheden. Net als de Rode Duivels, trouwens.
4 James Rodriguez (Colombia, AS Monaco)
Colombia is meer dan superspits Radamel Falcao, die tot de laatste minuut zal worden klaargestoomd, maar waarschijnlijk het WK niet haalt. Oude bekende Carlos Bacca neemt wellicht Falcao’s plaats in. Voor de Colombiaanse ploeg is de man net achter Falcao of Bacca eigenlijk belangrijker. Spelmaker James Rodriguez (22) zorgt bij schaduwfavoriet Colombia voor de aanvoer en de ideeën. De Rode Duivels kennen de ‘Zuid-Amerikaanse Cristiano Ronaldo’ en ze hebben er geen te beste ervaringen mee. In het najaar klopte Colombia België in het Koning Boudewijnstadion met een droge 0-2. Beide tegendoelpunten kwamen voort uit een actie van Rodriguez, die avond werkelijk ongrijpbaar voor het Belgische middenveld. De stijlvolle middenvelder speelt bij AS Monaco, dat hem en landgenoot Falcao vorige zomer aantrok voor in totaal iets meer dan 100 miljoen euro. De consensus in het prinsdom is dat men vooral bij de jongste van de twee een koopje heeft gedaan; er zijn al clubs die anderhalve keer de oorspronkelijke transferprijs boden.
5 Mathew Ryan (Australië, Club Brugge)
Doelman Mat Ryan krijgt in elk geval de gelegenheid om uit te blinken: zijn Australië komt uit tegen Nederland, Spanje en Chili, drie van de meest aanvallende teams van deze wereldbeker. Eén keer de nul houden en dus minstens een punt halen, zou al een grote stunt zijn voor Australië, het laagst gerangschikte land dat zich plaatste. In België kennen we Ryan als een typisch product van de Australische sportscholen: op en top een atleet, een voorbeeldige mentaliteit en technisch behoorlijk allround. De 22-jarige Aussie werd bij zijn debuut prompt met ruime marge verkozen tot Belgische Keeper van het Jaar.
Australië heeft momenteel goeie doelmannen zat. De reservekeepers van Liverpool, Dortmund en Chelsea zijn allemaal Australiërs. Toch geniet Ryan, die als het grootste talent wordt beschouwd, bij The Socceroos de voorkeur. De verklaring voor die weelden? Ryan: ‘Australië is een gigantisch sportland, met veel sporten die op oog-handcoördinatie steunen. Dat wordt er echt in gedrild bij kinderen.’
6 Luis Suárez (Uruguay, Liverpool)
Amper drie weken voor de start van het WK onderging Luis Suárez een knieoperatie, maar dat zou zijn aantreden in Brazilië nauwelijks bemoeilijken – de medische wetenschap staat voor niets. De Uruguayaan heeft het voetbalequivalent van borderline: zowel in staat tot de geniaalste doelpunten als de allersmerigste overtredingen. De spits heeft wel humor, dat verzacht de zeden. In zijn tijd bij Ajax leende Suárez zich ooit voor een reclamefilmpje, net toen hij zwaar onder vuur lag na een reeks rode kaarten. Het betrof reclame voor een hoorapparaat met antifluitregeling, ’tegen irritante fluittonen’. ‘Neemt u maar op de bank plaats’, zegt de verkoper in het filmpje. ‘Hé?! Suárez nooit zitten op de bank!’ Wanneer de winkelier hem als afscheid een businesscard wil meegeven, roept een verschrikte Suárez: ‘Nee nee, kaartje genoeg!’
Als Suárez zich kan beheersen, wordt hij met het sterke Uruguay een van de attracties van de wereldbeker. Wist u trouwens dat Uruguay maar iets meer dan drie miljoen inwoners telt? Dan beschikken ze daar over ongeveer één briljante voetballer per 150.000 man – een gemiddelde dat zelfs België niet haalt.
7 Thiago Silva (Brazilië, PSG)
Vergeet die onzin over joga bonito, over de Brazilianen als behoeders van het kunstzinnige voetbal die harder juichen om de schoonheid van een actie dan om koel, efficiënt resultaatvoetbal. Het tegendeel is waar. Brazilianen willen winnen. Niet winnen staat gelijk aan falen en dan interesseert het ze niet zo. Wanneer een Braziliaanse club minder presteert, dan blijven de supporters gewoon thuis. Er wordt in de competitie trouwens ook veel minder gescoord dan in de Europese liga’s.
Meer nog dan spectaculaire spitsen zijn stugge verdedigers altijd een essentieel onderdeel van het Braziliaanse spel geweest. Iedereen denkt bij het WK van ’58 aan Pelé, maar wist u dat de Brazilianen toen geen enkel tegendoelpunt slikten tot in de halve finale? Anno 2014 bestaat er geen stugger verdediger dan Thiago Silva, kapitein bij het miljardairsteam PSG en de Braziliaanse nationale ploeg. Kostte 42 miljoen, een waanzinnig bedrag voor een al wat oudere voetballer die niet in de aanval speelt. Neymar zal nog veel boterhammen moeten eten om de Pelé van 2014 te worden. Dat Thiago Silva en co. de verdedigende prestatie van ’58 herhalen, lijkt een realistischer prognose.
8 Miroslav Klose (Duitsland, Lazio Roma)
Er zijn analisten die niet in de kansen van Duitsland geloven omdat de ondertussen al 36-jarige Miroslav Klose nog altijd de aanvalsleider is bij de Mannschaft. De Pools-Duitse goaltjesdief zit inderdaad in de herfst van zijn carrière, heeft er een erg matig seizoen op zitten, maar blijft wel de ideale aanvulling op het jonge Duitse middenveld. Mesut Ösil, Toni Kroos en Thomas Muller trekken de gaten, daarna krijgt de murw geslagen tegenstand een intikker van Klose om de oren. De Lazio-spits blijkt bovendien te fungeren als een soort talisman: Duitsland verloor nog geen enkele wedstrijd waarin Klose scoorde. Oké, dat geldt in België ook voor pakweg Michel De Wolf (1 goal), maar in het geval van Klose en zijn 68 doelpunten uit 131 matchen mogen we van een significante statistiek spreken. Kopbalspecialist Klose trekt bovendien met een bijkomend doel naar Brazilië: hij kan op het WK topscorer aller tijden worden. Eén goal scheidt hem van recordhouder Ronaldo.
9 Josip Drmic (Zwitserland, Bayer Leverkusen)
U supportert graag voor de underdog? Dan is Zwitserland uw team. Hoewel, underdog: zo klein zijn de Zwitsers nu ook weer niet. De Zwitsers staan al een tijd in de top van de FIFA-landenrankschikking, plaatsen zich nu al voor de derde keer op rij voor het WK, en zijn in Brazilië zelfs reekshoofd. De laatste twijfelaars gingen in augustus 2013 overstag, toen Zwitserland de Brazilianen met 1-0 huiswaarts stuurde, in een vriendenmatch waar de Seleção nochtans haar beste elf voor had afgevaardigd.
Er vallen parallellen te trekken tussen de opmars van de Zwitsers en die van de Belgen. Beide zijn van oudsher sterk in de organisatie en voegen daar nu finesse aan toe, via de integratie van jongeren met buitenlandse roots. Granit Xhaka, Xherdan Shaqiri, Ghökan Inler en Ricardo Rodriguez spelen al bij de Europese top. De volgende die deze stap zet, is Josip Drmic, een koele spits van 21. Bezit ook de Kroatische nationaliteit, maar koos uiteindelijk voor geboorteland Zwitserland. Drmic maakte dit seizoen zeventien doelpunten voor Hertha Berlijn, dat desondanks degradeerde. Bayer Leverkusen vreesde dat de Wereldbeker te veel interesse zou wekken en nam hem vorige maand al over. De doorbraak van Drmic komt er voor de Zwitsers net op tijd; een vlot scorende spits was het enige wat nog ontbrak.
10 Kwadwo Asamoah (Ghana, Juventus)
Van de Afrikaanse teams wordt weinig verwacht op dit WK. Het gevoel leeft dat het continent in 2010, toen het toernooi in Zuid-Afrika plaatsvond, zijn afspraak met de geschiedenis heeft gemist. Vier jaar later oogt Ivoorkust te oud, Nigeria te groen en heeft Ghana de pech een bijzonder zware groep te loten. Kunnen de Ghanese Black Stars stunten door Duitsland of Portugal uit te schakelen? Bij de Belgische voetbalbond neemt men die mogelijkheid alvast zeer ernstig: Ghana, dat in de tweede ronde een mogelijke tegenstander is voor de Rode Duivels, zou uitvoerig gescout zijn.
De scouts zullen Marc Wilmots ongetwijfeld gewezen hebben op spelmaker Kwadwo Asamoah, dit seizoen al de drijvende kracht achter de vlotte landstitel van Juventus. Abedi Pele, hét voetbalicoon van Ghana, noemde Asamoah al zijn ‘natuurlijke opvolger’ en ziet de Black Stars onder zijn impuls zeer ver komen. De Ghanese president deed er nog een schep bovenop en verwacht dat de Black Stars met de wereldtitel terugkeren.
11 Kevin De Bruyne (België, Wolfsburg)
Vraag buitenlandse kenners naar de troeven van de Belgen en ze beginnen over Vincent Kompany, Eden Hazard, Marouane Fellaini en Romelu Lukaku. Van de basisploeg is, zeker bij de aanvallers, Kevin De Bruyne de naam met de minste internationale renommee – behalve in Duitsland. Daar zou tijdens de World Cup wel eens verandering in kunnen komen, wanneer de wereld die zo gehypete Belgische ploeg daadwerkelijk aan het werk ziet. In elke belangrijke match die de Rode Duivels de laatste jaren speelden, was De Bruyne de uitblinker. De Gentenaar ziet de gaten, voelt fouten van de tegenstander aankomen nog voor ze gemaakt worden, is technisch vlekkeloos en bezit de energie om negentig minuten mee te verdedigen. Als De Bruyne goed is, dan draait de ploeg. En in de campagne was hij altijd goed.
De Bruynes gave traptechniek is bovendien cruciaal in het spelonderdeel waar Marc Wilmots in de voorbereiding sterk de nadruk op legde: de standaardsituaties. De bondscoach vindt dat de grote en fysiek dominante Belgen veel vaker moeten scoren bij corners en vrije trappen. Aan De Bruyne om het hoofd van Fellaini, Lukaku en Kompany te vinden.
DOOR JEF VAN BAELEN
