Olie zorgt voor een nieuwe botsing tussen Argentinië en het Verenigd Koninkrijk om de Falklandeilanden.

In 1982 bezetten Argentijnse troepen de Falklandeilanden. Die eilandengroep in de zuidelijke Atlantische Oceaan is een ver restant van het oude Britse Rijk. De eilanden kwamen in 1833 in Britse handen, toen soldaten er een kleine groep Argentijnse kolonisten verjoegen. De Falklands worden in Latijns-Amerika doorgaans de Malvinas genoemd. De Argentijnse militaire junta speelde hoog spel. De generaals hoopten dat een nationalistische opstoot hen langer aan de macht zou houden. Ze verkeken zich op de onbuigzaamheid van de Britse premier Margaret Thatcher, die een strijdmacht stuurde om de Falklands te heroveren. Dat ging minder vlot dan aanvankelijk werd verwacht. Het conflict kostte aan 650 Argentijnen en 260 Britten het leven. De generaals vielen van hun voetstuk en Argentinië kreeg een democratisch bestuur. Nu kiest de weliswaar democratisch verkozen, maar weinig populaire president Cristina Fernandez de Kirchner voor dezelfde vlucht vooruit. Ze pookt een nationalistisch vuurtje op rond de aankomst van een booreiland in de buurt van de betwiste eilanden.

De kans lijkt groot dat er zich op de bodem van de oceaan een rijk olie- en gasveld bevindt, in water waarop de Argentijnen rechten laten gelden. President Kirchner belooft dat ze alles in het werk zal stellen om te verhinderen dat anderen er met de vondst vandoor gaan. Ze zei ook dat Argentinië dit keer geen geweld zal gebruiken. Op een regionale top kreeg Buenos Aires vorige week de steun van leiders van 32 landen uit Latijns-Amerika en het Caribische gebied. In tegenstelling tot in 1982 worden de Falklands tegenwoordig overigens door een goed uitgebouwd Brits garnizoen verdedigd.

De ironie is dat Argentinië veel dichter bij huis, voor zijn eigen kust, naar olie zou kunnen boren, als de regering van Cristina Kirchner zich niet zo vijandig zou opstellen tegenover privé-initiatief in de energiesector. Ze volgt op dat punt overigens de politiek van haar voorganger, haar man Nestor Kirchner. Door hun politiek is de Argentijnse productie van olie en gas al drie jaar na elkaar verminderd. De Kirchners schromen niet om bedrijven waarvan ze denken dat die hen niet loyaal zijn in de wielen te rijden. In Brazilië, Chili en Uruguay voeren centrumlinkse regeringen een beleid met meer respect voor de privésector, dat ook sociaal goed presteert.

Argentinië verkijkt op die manier de economische kansen die de eventuele olie-exploitatie in de buurt van de Falklands voor het land biedt. Dat olieveld kan namelijk niet zonder een basis op het vasteland, en die kan zich alleen in Argentinië bevinden. Een vriendelijker Argentinië zou zijn voordeel kunnen doen met een betere samenwerking met zijn Zuid-Atlantische buren. Tegelijk kan de olie voor de Falklanders de economische basis vormen om eindelijk naar onafhankelijkheid te streven. Als ze dat willen, zal Londen ze weinig in de weg leggen.

© The Economist

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content