Dit zijn de mensen die de socialistische partij de komende jaren uit het slop moeten halen.

CAROLINE GENNEZ

De SP.A-frontvrouw viel voor het eerst op als vranke voorzitster van de Jongsocialisten. Ze begon haar carrière bij het aantreden van Paars op het kabinet van vicepremier Johan Vande Lanotte. Het was partijvoorzitter Steve Stevaert die haar van Sint-Truiden naar Mechelen riep, waar ze de plaatselijke afdeling moest uitmesten. Daar slaagde ze wonderwel in, en ze werd er uitgebreid voor beloond met het ondervoorzitterschap van de partij en een coöptatie in de Senaat. Sinds 2004 heeft ze zitting in het Vlaams Parlement, waar ze tot haar verkiezing tot partijvoorzitter de fractie leidde. Gennez is misschien niet de meest mediagenieke SP.A- madam, maar zou wel eens kunnen uitgroeien tot de sterkste politieke strateeg van de huidige socialistische generatie. Ze is niet snel onder de indruk, laat zich niet intimideren en weet zeer goed wat ze wil.

FREYA VAN DEN BOSSCHE

De dochter van oud-minister Luc Van den Bossche heeft de afgelopen jaren meer leergeld betaald dan de doorsneepoliti- cus in zijn hele carrière. Freya Van den Bossche (33) was in 2003 amper ingewerkt in het Gentse schepencollege of ze werd al naar de federale regering overgeplaatst. Toen Johan Vande Lanotte twee jaar later partijvoorzitter werd, volgde zij hem op als vicepremier en minister van Begroting. Tot op vandaag menen nogal wat socialisten dat hun partij op 10 juni 2007 veel beter had gescoord als zij toen voorzitter was geworden en Vande Lanotte in de regering was gebleven. Als minister maakte Van den Bossche verschillende communicatie- en inschattingsfouten, en haalde ze vaker de pers met haar privéleven dan met haar dossiers. Vandaag houdt ze zich een beetje op de achtergrond en probeert ze een ernstiger imago op te bouwen. Wellicht zal ze volgend jaar alweer een hoofdrol moeten spelen bij de Vlaamse verkiezingen.

JOHN CROMBEZ

Dé belofte van de SP.A, zeggen zij die het kunnen weten. Economieprofessor John Crombez (34) stapte in 2003 van de academische wereld over naar het kabinet van vicepremier en minister van Begroting Johan Vande Lanotte, en werd daarna de kabinets- chef van Freya Van den Bossche. Tegenwoordig is hij secretaris van de SP.A-Kamerfractie. Algemeen wordt verwacht dat de joviale, communicatief sterke Crombez zelf de actieve politiek ingaat. Een goede coach heeft hij alvast, want zijn levenspartner is de voormalige communicatiedirecteur van de SP.A, Vivi Lombaerts. Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 2006 was Crombez al lijstduwer in zijn woonplaats Deinze, waar hij ook afdelingsvoorzitter is. Tegen alle verwachtingen in was hij geen kandidaat bij de federale verkiezingen. ‘Maar erg lang kan de partij het zich niet veroorloven om hem nog op stal te laten. Zoveel inhoud en uitstraling gaan niet vaak samen’, zegt een Kamerlid.

BRUNO TOBBACK

Tobback jr. (38) wou zich aanvankelijk op het Vlaamse bestuursniveau concentreren in de hoop daar niet constant vergeleken te worden met zijn vader. Maar in 2004 stapte hij naar het federale niveau over om er minister van Leefmilieu en Pensioenen te worden. Hij deed het niet slecht in de regering, en bleek zich ook vlot te kunnen verkopen. Toen duidelijk werd dat de socialisten in de oppositie zouden belanden, stelde de assertieve Tobback zich kandidaat voor de job van Kamerfractieleider. Zijn partijgenoten vreesden echter dat hij meteen voor de frontale aanval zou kiezen en op alles zou schieten wat bewoog. Dus werd de voorkeur gegeven aan de voorzichtiger Peter Vanvelthoven. Nu heet Tobback een van de meest getalenteerde spitsen van de oppositiefractie te zijn. De kans is echter aanzienlijk dat hij straks weer naar het Vlaamse niveau verkast. Zeker als Frank Vandenbroucke voor het Europees Parlement zou kiezen, en Tobback dus de Vlaamse lijst in de kieskring Leuven zou kunnen trekken.

PETER VANVELTHOVEN

Als Vlaams Parlementslid, Kamerlid en zelfs als staatssecretaris voor Informatisering van de Staat maakte Peter Vanvelthoven (45) niet echt een verpletterende indruk. Maar sinds hij in 2005 federaal minister van Werk werd, liet hij geregeld van zich spreken. Zo was hij een van de weinige ministers die tijdens de regering van lopende zaken het nieuws wisten te halen. Tegen de tijd dat de SP.A in de oppositie terechtkwam, had hij de reputatie een behoedzaam, ernstig, maar ook bijzonder gedreven politicus te zijn. De Lommelse burgemeester weet zijn ambitie ook beter te verbergen dan veel van zijn partijgenoten, en wellicht is hij daarom in de huidige politieke constellatie de geschiktste persoon om de Kamerfractie te leiden. Of zoals een partijgenoot het zegt: ‘In een fractie met zoveel grote ego’s moet de voorzitter een teamspeler zijn in plaats van een spits.’ Het oppositiespel blijkt Vanvelthoven tot nu toe bijzonder goed te liggen.

KOEN PELLERIAUX

De Brusselse socioloog Koen Pelleriaux leerde zijn vak aan de Vrije Universiteit Brussel bij de huisideoloog van de socialisten, Mark Elchardus, en trok later naar de Universiteit Antwerpen. Als opiniemaker was hij jarenlang een graag geziene gast in televisieprogramma’s en op debatten. In 2005 haalde Johan Vande Lanotte hem naar het partijhoofdkwartier, waar hij geacht werd maatschappelijke trends te signaleren en die politiek te vertalen. Na de verkiezingsnederlaag leverde hij een belangrijke bijdrage aan het zogenaamde rapport-Janssens. Tegenwoordig staat hij als directeur van de studiedienst de verschillende SP.A-fracties bij, en heeft hij zich een beetje weten los te wrikken van Vande Lanotte. Pelleriaux stond in 2006 op de PS-lijst voor de gemeenteraadsverkiezingen in Schaarbeek. Partijgenoten beweren dat het alleen een kwestie van tijd is voor hij definitief in de politiek stapt.

DIRK VAN DER MAELEN

Als fractieleider kwam hij vaak niet genoeg uit de verf en was hij volgens veel partijgenoten te gezagsgetrouw. Hij haalde wel geregeld de kranten met zijn strijd tegen fiscale fraude of zijn pleidooi voor internationale rechtvaardigheid, maar door de bank genomen was hij weinig assertief. Als ondervoorzitter zou Dirk Van der Maelen (56) echter veel beter in zijn vel zitten. Caroline Gennez koos hem bij de voorzittersverkiezing als running mate om tegemoet te komen aan de kritiek van haar felrode opponent Erik De Bruyn. Ondertussen blijkt Van der Maelen een aanwinst te zijn voor de partijhiërarchie, die niet alleen een boel dossierkennis en strategisch inzicht naar de Grasmarkt meebrengt, maar ook een indrukwekkend adresboekje.