Er zijn veel dingen die mensen niet graag in hun achtertuin zien, en kerncentrales staan bovenaan op het lijstje. Maar wat als drijvende reactoren verankerd worden in zee?
Eén voordeel ligt voor de hand, als het over kerncentrales op zee gaat: er is ruim voldoende water om ze af te koelen. De elektriciteit die ze produceren, kan ook eenvoudig naar land worden getransporteerd, met zeekabels. Eenmaal de vervaldatum bereikt, kan de centrale worden weggesleept en ontmanteld. Voor velen lijkt dit van de pot gerukt, maar in de VS en Rusland zijn er steeds meer voorstanders.
De mogelijke voordelen van kerncentrales op drijvende platformen werden recent voorgesteld door onderzoekers van het Massachusetts Institute of Technology (MIT). Drijvende kerncentrales combineren de voordelen van lichtwaterreactoren en offshoreplatformen. De structuren zouden op basis van beproefde technieken worden gebouwd op scheepswerven, vervolgens verschillende kilometers in zee gesleept, en ten slotte verankerd in de zeebodem. Offshorereactoren kunnen zo het probleem van geschikte locaties voor nieuwe kerncentrales oplossen.
Eindeloze warmteput
De reactor kan de zee ook gebruiken als een ‘eindeloze warmteput’, aldus dr. Buongiorno. De kern van de reactor ligt onder het oppervlak en zou dus passief gekoeld kunnen worden, zonder elektrische pompen die het kunnen begeven. Dat was net het probleem bij de kernramp in Fukushima. Toen veroorzaakte een zware aardbeving een tsunami die de kerncentrale overspoelde. De extra generatoren begaven het en konden de koelpompen niet meer van stroom voorzien, waardoor in drie reactoren een meltdown ontstond. Aardbevingen en tsunami’s zouden voor drijvende centrales geen probleem vormen. De uitgestrektheid van de oceaan vormt een schild tegen seismische golven op de zeebodem, en de deining van een tsunami kan niet groot genoeg zijn om ernstige schade te veroorzaken, als de centrale tenminste wordt verankerd in ongeveer 100 meter water.
Rosatom, een Russisch staatsbedrijf voor energie, bouwt nu al zo’n drijvende centrale, de Akademik Lomonosov, een grote sloep met twee kernreactoren, goed voor meer dan 70 megawatt, genoeg om een kleine stad van energie te voorzien. Volgens de Amerikaanse onderzoekers zouden zelfs centrales van 1000 megawatt tot de mogelijkheden behoren. Ze zouden ook aan alle veiligheidsvoorschriften voldoen.
Het idee is niet nieuw. Eind jaren 1960 was er de Sturgis, een Liberty-schip met een kernreactor van 10 megawatt, om elektriciteit te voorzien rond het Panamakanaal. In de jaren 1970 was er ook een plan om voor de oostkust van de VS kerncentrales van 1200 megawatt te bouwen. Het idee werd afgevoerd, deels door onzekerheid over technische aspecten en regelgeving. De nieuwe generatie drijvende kerncentrales zou veiliger en goedkoper zijn, al zal er ook nu flink wat tegenwind zijn.
© The Economist
De nieuwe drijvende kerncentrales zouden veiliger en goedkoper zijn.
