MR en FDF haalden allebei electoraal voordeel uit hun scheiding, maar moeten de titel van grootste Brusselse formatie opnieuw afstaan aan de PS.
De peilingen zetten de PS in het Brussels Gewest op een bepaald moment onder de 20 procent, maar na een lange nacht tikten de Franstalige socialisten toch weer af op 26 procent. Dezelfde score als in 2009 dus, met dat verschil dat er deze keer geen kartel MR-FDF meer is waarin de PS zijn meerdere moest erkennen. Het was nochtans met een bang hart dat minister-president Rudi Vervoort aan de campagne was begonnen. Zijn voorganger Charles Picqué gold als een stemmenkanon zonder weerga, hijzelf was voor veel Brusselaars een nobele onbekende toen hij vorig jaar de scepter overnam.
Tot maandagochtend waren door technische problemen enkel uitslagen bekend uit Sint-Lambrechts-Woluwe en Sint-Gillis, de gemeente waar Picqué steevast een solide basis legde voor zijn overwinningen, maar waar de PS het nu dus minder goed deed. Daardoor leek het lange tijd op een nek-aan-nekrace tussen PS en MR, met die laatste zelfs in poleposition. Het moet lang geleden zijn dat de voormalige kartelpartners Charles Michel en Olivier Maingain nog zo ontspannen naast elkaar plaatsnamen, glunderend in de tv-studio’s over hun ‘geslaagde scheiding’.
Toch moesten ze allebei wachten op het resultaat van de PS. Die mag voor haar regeringswerk dan wel geen electorale averij opgelopen hebben, dat was allerminst het geval voor haar partners in de meerderheid. Binnen de Brusselse regering was er al langer veel ongenoegen over de ‘onbetrouwbare’ partner Ecolo. De partij leed volgens haar coalitiegenoten aan reglementitis en speelde al te vaak solo slim. De kiezer had daar wel oren naar. Ecolo zag haar score, zowel in procentpunten als in zetels, gehalveerd. En hoewel hun federale staatssecretaris Melchior Wathelet zijn oplossing voor de vluchtroutes vanuit Zaventem bleef verdedigen, konden de Brusselse CDH’ers dat nieuwe plan allerminst appreciëren.
Joëlle Milquet, die zich als minister van Binnenlandse Zaken een hele avond over de aanhoudende problemen met de computertellingen moest buigen, zal zich haar kandidatuur voor het minister-presidentschap anders hebben voorgesteld dan een verlies van drie procent. ‘Zonder de fout van Wathelet hadden we in Brussel zelfs gewonnen.’
Aan Nederlandstalige kant zal N-VA ondanks een winst van twee zetels geen deel uitmaken van een volgende Brusselse regering. Open VLD-kopstuk Guy Vanhengel wilde er na zijn overwinning weinig woorden aan vuilmaken. Net zoals SP.A, CD&V en Groen, dat in tegenstelling tot Ecolo een mooie winst liet optekenen, kreeg N-VA wel een uitnodiging voor een gesprek, louter pro forma. Hoewel de coalitievormingen in beide taalgroepen los van elkaar staan, is er geen haar op het hoofd van Vanhengel dat eraan denkt om N-VA in de Brusselse regering op te nemen, laat staan op dat van de Franstalige gesprekspartners.
Een nieuwe olijfboom aan Franstalige kant lijkt gezien de status van Ecolo onbegonnen werk. Als Vervoort opnieuw voor CDH zou kiezen, dan zou hij naar verluidt voor de derde partner nog eerder aan FDF denken, dat op sociaal vlak progressiever is dan de voormalige kartelpartner MR. Vandaar wellicht dat MR-lijsttrekker Vincent De Wolf niet aarzelde om al op verkiezingsavond Vervoort openlijk het hof te maken en een paarse regering als ‘de meest logische’ naar voren te schuiven. Vervoort zelf liet in een eerste reactie verstaan dat hij op zoek gaat naar partijen waarmee hij zijn programma grotendeels kan realiseren, maar dat hij niet zo gehaast was als zijn Everse compagnon Vanhengel om een coalitie te vormen. ‘We moeten ook kijken naar wat er gebeurt op de andere niveaus’, zei hij. En dan kan het wel een tijdje duren.
DOOR HANNES CATTEBEKE
