Sinds vorige week lijken zowat alle woningen in het centrum van Beiroet op elkaar. De ravage na de ontploffing van 4 augustus is totaal: ruiten liggen in scherven verspreid over de grond, deuren en ramen hangen uit hun hengsels, tot voor kort onberispelijk wit geplamuurde muren vertonen vervaarlijke barsten. Ook dagen na de explosie stijgen rookpluimen op boven wat ooit de haven van Beiroet was.
De ontploffing zelf was geen terreuraanslag, maar het gevolg van een slordige 2750 ton ammoniumnitraat die in onveilige omstandigheden opgeslagen lag in de haven. Toch symboliseert het ongeluk als geen ander de wijdverbreide corruptie en politieke stilstand die Libanon al decennialang in hun greep houden. Sinds de catastrofe trekken boze Libanezen dagelijks de straat op, om te protesteren tegen het verbrokkelde politieke systeem, waarin honderden fracties, clans en groeperingen elkaar naar het leven staan. Dag na dag groeit het besef dat de brokken misschien niet meer te lijmen vallen.
