De VLD houdt aan het einde van deze maand een ideologisch congres. Dat is hard nodig, want de partij is ideologisch failliet. Zodanig dat de trouwe achterban – ondernemers en zelfstandigen – de partij de rug toekeert. Het sociologische minimum van de VLD lag op ongeveer 17 procent van de kiezers, maar dat zakt. De VLD is na vijf jaar regeren een boulevard of broken dreams.
De VLD zou zorgen voor belastingverlaging, een efficiënte overheid en minder administratieve lasten. Ondernemend Vlaanderen blijkt teleurgesteld. De belastingdruk is nauwelijks gedaald en de omvang van de regelgeving blijft groeien. Er is intussen een vicieuze cirkel ontstaan. De belastingdruk op ondernemend Vlaanderen is zo groot dat de economische groei stagneert. De gaten in de RSZ worden daardoor groter, maar structurele hervormingen blijven uit. De RSZ begint als veelvraat bedrijven uit te knijpen. Een op de drie bedrijven wordt bedreigd met faillissement. Dienstenbedrijven wijken uit naar het buitenland. Wie dat niet kan, is de klos. De belangrijkste grondstof van België is zijn ligging in Europa. Dat voordeel is in het elektronische tijdperk snel verprutst.
Hoe kan de VLD haar profiel verscherpen? Voorzitter Bart Somers pleit voor een fair tax met twee belastingvoeten. Hij lanceert dit omdat hij een flat tax niet aan de socialisten verkocht krijgt. Toch is een flat tax van ongeveer 25 procent eerlijker en duidelijker. Een persoon die 100.000 euro verdient, betaalt 25.000 euro belasting. En wie 40.000 euro verdient, betaalt 10.000 euro. Kortom: de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten. De flat tax is een enorme administratieve vereenvoudiging, die volgens professor Jef Vuchelen 8 miljard euro oplevert.
Hoe eerlijk is een fair tax? Waar ligt de grens van welk tarief? De één wil alsnog aftrekposten, naheffingen en subsidies, de ander niet. Het concept is warrig en het herverdelende leger belastingambtenaren blijft nodig. Bart, niet bang zijn. Kies voor de flat tax!
Veel nieuwe lidstaten van de Europese Unie hanteren de flat tax en dat werkt prima. De economie groeit met meer dan 6 procent per jaar. Vooral de lage vennootschapsbelasting van ongeveer 20 procent werkt aanstekelijk.
Wallonië heeft hetzelfde type problemen als Oost-Europese landen: oude industrie, weinig ondernemers, veel staat. De Waalse economie stagneert en de inhaaloperatie is politieke fictie. Wallonië volgt niet het Oost-Europese concept, in plaats daarvan doen Waalse politici het tegenovergestelde: ondernemers zwartmaken, belastingen verhogen en de staat uitbreiden. Aangezien de PS de leidende Waalse partij is, is de Waalse ziekte tegelijk de Belgische ziekte. De VLD is de gevangene van de PS, die de overheid ziet als één grote uitkeringenfabriek.
De PS leidde het verzet tegen de Europese richtlijn voor het grensoverschrijdende dienstenverkeer. De VLD-top verdedigde dat voorstel nauwelijks. Partijboegbeeld Verhofstadt noemde de richtlijn – die in de EU voor 600.000 extra banen kan zorgen – ‘niet sociaal’. Hij kreeg de complimenten van de socialisten voor zijn ‘loyale houding’. De ideologische uitverkoop is ook zichtbaar in het debat over globalisering. De partijtop noemt zich ‘andersglobalist’, terwijl arme landen nood hebben aan globalisering; aan vrijheid en vrije markten. Er zijn liberalen: zoals senator Jean-Marie Dedecker, die opkomt voor zelfstandigen, en staatssecretaris voor Administratieve Vereenvoudiging, Vincent Van Quickenborne. Maar zij dweilen met de kraan open. De VLD-top verkwanselde zijn principes en treedt op als butler die Di Rupo en Stevaert van champagne en kaviaar voorziet.
Derk Jan Eppink
