Er wordt weer wat afgedreigd, tegenwoordig.
Het was een merkwaardig persbericht dat afgelopen donderdag opdook in onze mailbox: ‘Auteur Kris Daels, die onlangs het boek ‘Alpha 20 – undercoveragent bij de federale politie’ heeft uitgegeven bij Van Halewyck, is op de hoogte gebracht door het federaal parket dat er informatie bestaat dat hij met de dood wordt bedreigd en dat de federale procureur de bedreigingen ernstig neemt.’
Behalve auteur is Kris Daels ook parlementair medewerker (schandalenspeurder, zeg maar) van Lijst Dedecker. Toch werd het persbericht – en dat is het merkwaardige – niet verstuurd door zijn partij maar door zijn uitgever, die overigens zo vriendelijk was om bij de mail een afbeelding te voegen van de cover van Alpha 20. Dat heet: van de nood een deugd maken. De doodsbedreiging wordt EEN reclamestunt. Blijkbaar kent zelfs het slachtofferschap van Jean-Marie Dedecker grenzen, want hij had het nieuws ook eigenhandig als een politiek feit kunnen lanceren: LDD-medewerker met de dood bedreigd. Die boodschap kwam nu ook wel aan, maar pas in tweede instantie. Eerst het boek, dan departij.
Hoewel ze er doorgaans wel de pers mee halen, pakken de meeste politici niet zwaar uit met bedreigingen aan hun persoon. Het is de gewoonte om veeleer laconiek te reageren. Zoals SP.A-boegbeeld Freya Van den Bossche vorige week deed nadat haar campagnewagen in brand was gestoken – ze vond het vooral ‘jammer’ dat haar team die auto nu niet meer kon gebruiken. Toen later haar huis met verfbommetjes werd beklad en een scheldbrief werd gedeponeerd op de auto van haar partner, reageerde ze nog steeds rustig en beheerst. Ze kreeg wel politiebescherming.
Dat politici zo terughoudend omspringen met bedreigingen, en zeker met doodsbedreigingen, heeft een aantal goede redenen. Ten eerste is het helaas niet bijzonder of ongewoon. Elke politicus van enige betekenis heeft het weleens meegemaakt – van nachtelijke telefoontjes tot kogels in de brievenbus. Voorts gaat men ervan uit dat blaffende honden niet bijten – wie echt een aanslag wil plegen, schrijft wellicht niet eerst een brief. Ten slotte, en niet het minst, is het beter om zulke zaken in relatieve stilte af te handelen, om andere gekken niet op ideeën te brengen.
In dat verband: op pagina’s 38 tot 42 van deze Knack wordt (onder de kop ‘Geen paniek!’) onder meer teruggeblikt op de moordende autorit van Karst T. in Apeldoorn, en de onmiddellijke reflex van minister van Binnenlandse Zaken Guido De Padt om op 21 juli extra veiligheidsmaatregelen te nemen ter bescherming van de koninklijke familie. Dat Knack-artikel was net ter perse gegaan toen bekend raakte dat La Dernière Heure een brief heeft gekregen waarin koningin Fabiola met de dood wordt bedreigd. Ook de vorstin reageerde onbevreesd: zaterdagavond woonde ze gewoon de Koningin Elisabethwedstrijd bij. Terecht. Uit het feit dat de zonderlinge briefschrijver zegt dat hij een kruisboog zal gebruiken, kan vooral worden afgeleid dat hij destijds vermoedelijk iets te veel interviews met Regina Louf heeft gelezen.
door Joël De Ceulaer
