Op zijn economisch congres verwees het Vlaams Belang bijna niet naar het ‘Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa’.
Het leek wel een geschenk uit de hemel: daags voor het Vlaams Belang zijn eerste economisch congres sinds mensenheugenis hield, publiceerde De Standaard op zijn voorpagina een gesprek met een lid van de Warande-groep (zie pagina’s 14-20). Die lichtte al een tip van de sluier van het ‘Manifest voor een zelfstandig Vlaanderen in Europa’. De analyse van de Warande-groep moet het Vlaams Belang als muziek in de oren klinken: België biedt geen enkele meerwaarde aan Vlaanderen, onafhankelijkheid is de enige mogelijkheid om de welvaart van onze regio te vrijwaren.
Het leek wel een voorzet die het Vlaams Belang enkel nog hoefde binnen te koppen. Dat gebeurde niet. Gerolf Annemans had in zijn toespraak amper een paragraafje veil voor het manifest. Het congres ontaardde in een ordinaire scheldpartij tegen Paars, tegen de vakbonden en tegen de PS. Gazet van Antwerpen hekelde het simplisme van het nieuwe VB-programma.
Dat doet de vraag rijzen waarom het Vlaams Belang niet volop gebruik heeft gemaakt van het Manifest om zijn geloofwaardigheid op te vijzelen. Het boek barst van de gedetailleerde berekeningen die de separatisme-eis van het VB zouden kunnen onderbouwen. Misschien schuilt het antwoord in het zinnetje ‘wij zijn geen duikboot van het Vlaams Belang’ van Trends-directeur Frans Crols in De Zevende Dag. Crols schreef mee aan het manifest en legde uit dat er angstvallig over gewaakt werd geen politici te betrekken bij het initiatief. Het Vlaams Belang had de (gecodeerde?) boodschap goed begrepen. Wanneer het zich nu zomaar zou beroepen op het Manifest om zijn eigen gelijk te onderstrepen, zou het de geloofwaardigheid van de Warande-groep onherstelbare schade berokkenen. Een manifest van 50 zakenlui die geen banden hebben met het Vlaams Belang is een veel krachtiger signaal voor de Vlaamse politieke wereld, dan een manifest dat openlijk wordt gesteund en uitgedragen door het Vlaams Belang.
De hele heisa over het Manifest doet trouwens het belang vergeten van het VB-congres. Voor het eerst liet de partij een beetje in zijn kaarten kijken. En die zijn nogal neoliberaal. Massale belastingverlagingen, inperking van de macht van de vakbonden, minder (milieu)regels en drastische loonmatiging. Een voorstel van Vlaams parlementslid Jurgen Verstrepen om jongeren pas een uitkering te geven als ze gewerkt hebben, werd ook goedgekeurd.
Wie alvast niet zo blij is met al die sociaal-economische openheid, is Filip Dewinter. Die vreesde dat een al te expliciet economisch programma het VB te veel in socialistische of liberale hoek zou duwen, waardoor de electorale aantrekkingskracht zou afnemen. Dewinter was aanwezig op het congres, maar sprak niet.
K.V.D.B.
