Laat de échte Vlaming nu opstaan, en zich uit de voeten maken.
Stel dat paus Benedictus XVI als eerste beleidsdaad de hoofddoek voor moslimvrouwen afschaft. Hilarisch toch? Voor de Vlaamse regering is zoiets de logica zelve. In haar regeerakkoord benadrukte Leterme I dat de kieskring Brussel-Halle-Vilvoorde (B-H-V) onverwijld moest worden gesplitst. Geen probleem dat de federale regering daar bevoegd voor is, want CD&V en kartelpartner N-VA zitten federaal veilig in de oppositie. En moest B-H-V van het Arbitragehof niet worden gesplitst tegen 2007? Dat varkentje zouden SP.A-Spirit en VLD wel even wassen, verzekerden ze hun Vlaamse coalitiepartners CD&V en N-VA. Wat een jool over de taalgrens.
Volgens het Arbitragehof is het in strijd met de grondwet om overal provinciale kieskringen in te voeren behalve in Vlaams-Brabant. Dus zitten er maar twee dingen op: van Vlaams-Brabant één kieskring maken of de grondwet aanpassen. In het eerste geval zouden de Vlamingen de Franstaligen daarvoor iets in ruil moeten geven, in het tweede vice versa. ‘Onze prijs?’ zeiden Didier Reynders (MR) en co. ‘Eeuwige taalfaciliteiten in de Brusselse Rand! Of waarom niet de uitbreiding van Brussel?’ Ondertussen hoopten de Franstalige partijen en hier en daar een Vlaamse meerderheidspartij dat het Vlaamse kartel door al dat getalm uit elkaar zou spatten. Maar met de radicale principes van de Vlaams-nationalistische achterban leek het nogal mee te vallen, en sommige N-VA’ers genoten wel erg van hun ministerschap. Het dossier werd van de federale naar de Vlaamse regering geschoven en terug, bij toppolitici neergelegd en vervolgens in de biechtstoel besproken. Nu alle denksporen falen, rest nog het parlement.
Als de Franstaligen een acceptabel bod voor de splitsing hadden gekregen, dan waren de paarse partijen ongetwijfeld van Oostende tot Maaseik op boegeroep onthaald. ‘Zwakkelingen! Hoe kun je een prijs betalen voor een recht dat in de grondwet staat?’ Dat álle Vlaamse partijen zouden afgaan als een gieter, stond toen al vast. Dat gezichtsverlies hadden ze in hun regeerakkoord ingeschreven. In een ultieme poging om de splitsing te forceren, zou de SP.A zelfs bereid zijn geweest om Kraainem en Linkebeek bij Brussel aan te hechten. Maar dat was buiten de VLD gerekend, die prompt geen uitnodiging meer kreeg voor een topoverleg. Bléven ze ambetant doen, dan konden ze zelfs de hele lastenverlaging op hun buik schrijven. Want die liberalen, dat zijn geen échte Vlamingen. Ze willen de splitsing niet hard genoeg. De échte Vlamingen zijn diegenen die precies doen wat Didier Reynders maanden geleden al heeft aangekondigd: de kieskring niet splitsen. In ruil daarvoor zouden bevoegdheden kunnen worden geregionaliseerd waar niemand op zit te wachten. Boegeroep van Oostende tot Maaseik. En wat een jool over de taalgrens.
Ann Peuteman
De Vlaamse partijen hebben hun gezichtsverlies in het regeerakkoord ingeschreven.
