Een jaar na de oorlog tussen Rusland en Georgië wordt Abchazië nog altijd alleen door Rusland erkend. Toch zijn de Abchaziërs blij met de situatie.

In de schaduw van een grote palmboom in de Abchazische hoofdstad Soechoemi speelt een dozijn oudere mannen schaak. ‘Waar kun je beter je oude dagen slijten dan hier?’ vraagt er één. ‘Vroeger kregen we geen 10 euro per maand. Sinds we Russische paspoorten hebben, krijgen we ook een Russisch pensioen.’

In de tijd van de Sovjet-Unie was Soechoemi een populair kuuroord. Dankzij de vruchtbare grond, het subtropische klimaat en de ligging aan de Zwarte Zee trok de stad duizenden sporters, politici en gewone toeristen. Maar de Sovjet-Unie viel uit elkaar en het paradijsje werd oorlogsgrond. Plotseling hoorde Abchazië niet meer bij Rusland, maar bij Georgië. Daar kwam een bloedige afscheidingsoorlog van, die tot een de facto onafhankelijk Abchazië leidde. De ‘koude vrede’ met Georgië hield bijna vijftien jaar stand. Tot de vijfdaagse oorlog tussen Georgië en Rusland om Zuid-Ossetië de Georgiërs op de knieën dwong. Rusland erkent nu zowel Zuid-Ossetië als Abchazië als onafhankelijke staten, en spaart kosten noch moeite om de infrastructuur in de regio’s op te krikken.

Op het avondjournaal van de Abchazische televisie is dat goed te zien. Het bergdorpje Bortsjal kreeg van Moskou een aantal stokoude stadsbussen cadeau. Sporters uit Abchazië mogen meespelen in de Russische competitie. Het vliegveld van Soechoemi kan straks internationale lijnvluchten ontvangen. De haven van Osjamsjira wordt uitgediept. Rusland koopt daarmee de stabiliteit in de regio af – Abchazië ligt op een steenworp van de Russische badplaats Sotsji, waar in 2014 de Olympische Winterspelen worden gehouden.

Rusland wil geen onrust of internationale inmenging aan zijn grenzen. Vorige maand sprak Moskou een veto uit tegen de verlenging van de waarnemersmissie van de Verenigde Naties in Abchazië. VN-soldaten die een oogje in het zeil hielden, moesten hun spullen pakken. Hun plaats wordt ingenomen door Russische soldaten. De Russische regering en de Abchazische machthebbers werden het erover eens dat er de komende 49 jaar circa 3800 Russische militairen in de ministaat verblijven.

Ondertussen trekken er weer bijna een miljoen Russische toeristen de grens over. Het leven in Abchazië is een stuk goedkoper dan in het naburige Sotsji, en de stranden zijn er rustiger en schoner. Ook Dimitri Rogozin, de Russische ambassadeur bij de NAVO, vierde zijn vakantie in Abchazië. ‘Door mijn werk kom ik overal, maar nergens ter wereld is het zo mooi als hier’, vertelde hij. ‘De Abchaziërs hebben het recht om de baas te zijn op hun eigen grondgebied. Het belangrijkste is stabiliteit en veiligheid, en dat kunnen wij garanderen.’

‘Het gaat hier eindelijk een beetje vooruit’, vindt ook Roeslan Anapin (32). Ook hij heeft onlangs een Russisch paspoort in ontvangst genomen. ‘Wat moet je anders? Met een Abchazisch paspoort kom je nergens. Een Georgisch paspoort of een document van de Verenigde Naties hebben we nooit gekregen.’ Hij is blij met de toeristen, het is steeds drukker in zijn kleine restaurant aan de kust. ‘Met de Russische troepen hier komt er geen oorlog meer. Het is alleen nog wachten tot de grens met Rusland ook echt weer verdwijnt.’

Olaf Koens

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content