MA / 12 / 04

Bon, waarvan hebben we het deze week weer op de zenuwen gekregen? Jury’s van televisieprogramma’s, laten we daarmee beginnen. Volgt u ze, al die uitzendingen waarin dans-, zang-, schaats- of keukenkwaliteiten van al dan niet bekende Vlamingen worden getest? We mogen hopen van niet, maar helemaal kunnen ze u niet ontgaan zijn. Claudio en Gaëlle zijn een koppel – of beter gezegd: waren een koppel – waar ook onze kwaliteitskranten geen nadere toelichting meer bij verstrekken. Claudio en Gaëlle, de kwaliteitslezer wordt verondersteld te weten over wie het dan gaat. Zoals bij Nicole en Hugo, Wendy en Frans, of Miet en Wilfried.

In zowat al die programma’s is er een jury van soi-disant deskundigen die oordeelt over de deelnemers. De meesten van hen vinden al vlug dat zij belangrijker zijn dan de kandidaten. En erger: gaan zich daarnaar gedragen. Welnu, hier ons voorstel. Al die aanstellers van juryleden in een bus van Pam Vermeulen en afvoeren naar een afgelegen loods of schuur. Daar netjes op een rij opstellen, wijl tegenover hen, ook netjes op een rij, de beledigde of vernederde kandidaten al hebben plaatsgenomen. Aan elk der leden van deze tweede rij nu een geladen machinegeweer ter hand stellen. En een mand vol reservemunitie. Daarna het teken geven: ‘Tien minuten, vanaf… nu!’ En dan schieten maar. Het zal gauw gedaan zijn met Peter Goossens en Davy Brocatus. Of met dat madammeke met haar visveilingstem uit Mijn restaurant.

Wat heeft ons, en u ongetwijfeld ook, nog meer geërgerd? Opiniepagina’s in kwaliteitskranten. Dat is dus echt dé gesel van de hedendaagse journalistiek. In overweging nemende dat opiniepagina’s er een rechtstreeks gevolg van zijn, wat valt er dan nog aan te voeren ter verdediging van de vrijheid van meningsuiting? Ja, het is de enige manier waarop Dirk Verhofstadt, onder zijn nom de plume van zijn broer Joenk of van Mathias De Clercq, iets terugdoet voor het vele belastinggeld dat hij in zijn nutteloze carrière weddegewijs heeft binnengerijfd. Nooit iemand ontmoet die kon uitleggen wat Dirk Verhofstadt eigenlijk uitricht, behalve op uw en mijn kosten boekjes zitten lezen.

Maar dit is vanzelfsprekend geen vergoelijking voor het oeverloze geëmmer en geëtter en gezeur en gezeik dat allerlei zichzelf interessant wanende personen dagelijks via vrije tribunes in de krant kwakken. Eén bladzijde is daarbij al lang niet meer genoeg, twee of drie, in het weekend negen. En o wee als Pier Pol op de korrel heeft genomen. Dan staat er de volgende dag op dezelfde plaats geheid de reactie van Pol op Pier, in een even oeverloze stroom van hoogdravende woorden.

Was het hiermee afgelopen, een mens zou de schouders kunnen ophalen, maar nee: de dag nadien is Pier er weer. Pol heeft niet gelezen wat er stond! Pol maakt eerst een karikatuur van de woorden van Pier, of van Pier zelf, en neemt dan de karikatuur op de korrel, een eeuwenoude truc uit het sofisme. Pas op: soms durft Pol dan nog een tweede keer te reageren. Pier heeft ook niet gelezen wat er stond… Als dan eindelijk, ein-de-lijk, zowel Pier als Pol als de eindredacteurs van deze kletspagina’s het welletjes vinden, is daar Kristien Hemmerechts. Of Cas Vander Taelen. Of meester Van Steenbrugge. Gevolgd door een eindeloze stoet gesubsidieerde universiteitsprofessoren. Leve de vakschool.

En dat heeft dan met zijn allen de hoogmoed te beweren dat zij ‘het maatschappelijk debat’ voeren. Wel, indien dat zo is: weg met het maatschappelijk debat. Al die vrijetribunespelers in een doodlopende steeg samendrijven en een bom erop, wedden dat de wereld nadien een betere plaats zal zijn?

Maar het allerergst zijn natuurlijk de columnisten, van wie er helaas ook steeds meer en meer zijn. Een plaag. Niemand bedenkt nog een krant of een tijdschrift, of er moeten zes columns in. Liefst zeven. Jezus, wat een ellendige troep nitwits. Uitroeien!

di / 13 / 04

De Russische ambassadeur Alexander Romanov eist verontschuldigingen van Knack voor de cartoon van Erwin Vanmol waarop Vladimir Poetin staat afgebeeld met twee treinen die als tranen uit zijn ogen komen gerold. Om eerlijk te zijn: wij hadden die prent eerst niet gesnapt, wat ons wel vaker overkomt bij cartoons, maar nu de heer Romanov ze in een boze brief heeft uitgelegd, moeten we toegeven dat dit er inderdaad over was. Daarom richten wij ons nu rechtstreeks tot de ambassadeur: ‘Excuseer meneer, het zal niet meer gebeuren. Gelieve dit ook aan uw premier door te geven.’

Voilà, het is niet moeilijk om een beetje beleefd te zijn. Met die Russen moet men opletten, het zou niet de eerste keer zijn dat een te kritische journalist over de kling wordt gejaagd, denken wij aan Anna Politkovskaya. En nu in Kleine-Brogel geen kernwapens meer liggen opgeslagen, blazen we beter niet te hoog van de toren. Sus de Rus.

Romanov, Romanov… Vanwaar kennen wij die naam? De Romanovs! Het beroemde Russische tsarengeslacht. Ivan de Verschrikkelijke! Die behoorde misschien zelf niet tot de Romanovs, maar zijn vrouw in elk geval wel. Anastasia Romanova was zelfs de dochter van Roman Zacharov, naar wie de dynastie is genoemd. Wie een nog meer gewetenloos staatsleider wil vinden dan Ivan de Verschrikkelijke, zal bij premiers van ACV-strekking moeten gaan zoeken. Naast al de rest wat de Verschrikkelijke wordt aangewreven, lezen wij nog dit: ‘Hij bevorderde de ontwikkeling van Rusland door het inrichten van een drukkerij.’ Moge dit het enige punt van overeenkomst met Rik De Nolf blijven.

Catharina de Grote was een Romanov, zij het van een door het Duitse huis Holstein-Gottorp besmeurde tak. Over haar, wij hebben het al geschreven, meldt de doodernstige Winkler Prins Encyclopedie niet zonder ironie dat haar man een liederlijke domoor was en dat zij zelf, ondanks een ongewoon grote variatie in haar liefdesleven, behept was met een scherp verstand.

En met een redelijke bloeddorst, voegen wij daar uit eigen beweging aan toe. Die liederlijke domoor, tsaar Peter de Derde, werd eerst een kopje kleiner gemaakt en toen toog Catharina pas goed aan de slag. ‘Ze was als keizerin buitengewoon actief en volkomen onscrupuleus’, vervolgt de Winkler Prins met onnavolgbaar sarcasme. De eerste Poolse deling, de tweede Poolse deling, de derde Poolse deling, tot en met de veertiende Poolse deling waren haar werk. Het begin van een lange traditie waarin Russen Polen de duvel hebben aangedaan. Wit-Rusland werd bezet, het aantal Turken werd bij herhaling fors gereduceerd, het volledige gebied rond de Zwarte en de Kaspische Zee werd ingepalmd, alsmede Zweden en Oostenrijk. De Patricia Ceysens van haar tijd.

De grote Noordse Oorlog tegen de Zweden onder leiding van Peter de Grote kostte duizenden doden. De Slag bij Austerlitz: tienduizenden slachtoffers. De Slag van Navarino tegen de Ottomanen: een bloedbad. De annexatie van Koerland! Wij kennen er een in Herent die daar nog woest om wordt. Spreek Willy Kuijpers niet over de annexatie van Koerland, of ze moeten in Gasthuisberg de spoedafdeling weer in gereedheid brengen.

Het neerslaan van de boerenopstand van Poegatsjov, dat waren ook Romanovs. De lijfeigenschap. De misdragingen van generaal Soevorov in Italië. Is er ooit een grotere diplomatieke zwendel geweest dan de Vrede van San Stefano? De bezetting van Mantsjoerije. De verovering van Trans-Kaukasische en Trans-Kaspische gebieden… Allemaal onder het bewind van de Romanovs.

En dan spreken we nog niet over het privégedrag van graaf Vronsky, over luiaarden als Ilya Ilyich Oblomov, of over gestoorde zonderlingen als de gebroeders Ivan Fyodorovich, Aleksey Fyodorovich en Pavel Fyodorovich Karamazov. Met hen vergeleken zijn de gebroeders Van Rompuy normale mensen. Over de miljoenen doden onder Josef Vissarionovitsj, Stalin voor de weinige vrienden, zullen we het ook niet hebben. Wij zijn niet helemaal zeker of Stalin nog een Romanov was, maar hij had er zeker een kúnnen zijn.

Als we dat zo op een rijtje zetten, vragen wij ons af wie hier aan wie excuses moet aanbieden. Weegt één cartoon van Erwin Vanmol op tegen wat de familie Romanov heeft aan- en uitgericht? Mocht Karel De Gucht nog minister van Buitenlandse Zaken zijn, de ambassadeur had zijn boeltje kunnen pakken. ‘Door de spot van Knack zou het bezoek van de heer Leterme aan Rusland in het gedrang kunnen komen’, beweert de diplomaat nog. God den Here toch. Wel, hij komt niet zie, de heer Leterme, zeg het maar aan uw baas. We zullen eens horen hoe de Russen dan piepen.

wo / 14 / 04

Wij vernemen van Rik Van Cauwe-laert dat hij al verscheidene dreigmails uit Rusland heeft ontvangen. Waaronder een van een zekere Eugène Kalashnikov! Echt waar. Dat wordt toch een beetje gevaarlijk. Geachte heren eindredacteurs, gelieve de volledige passage onder de hoofding ‘DI 13/04’ te schrappen. Dank. Beter uw blode dienaar dan uw dode dienaar. Zet maar een extra foto van Miranda Kerr in de plaats. Dan is er in deze Knack toch iets het ziene weerd.

Zelf hebben wij niet te veel last van bedreigingen. Op één boze mail van Tuur Goethals na, de voorzitter van BC Oostende. Wij zouden iets tegen zijn club hebben. Welnee, domkop, hoe is het mogelijk om dat niet te snappen? Wij waren al kind aan huis bij BC Oostende toen u nog probeerde voet aan de grond te krijgen bij Racing Mechelen. Als het een beetje meezit, pakt Oostende dit seizoen met Jean-Marc Jaumin als coach nog de dubbel en ondergetekende zou dat van ganser harte toejuichen.

Wat zouden wij tegen BC Oostende hebben, een van de levenswerken van onze dierbare vriend Rudolf Vanmoerkerke? Wij hebben alleen iets tegen den Baard, een randfiguur van laag allooi die in elke normaal functionerende rechtsstaat in de gevangenis zou zitten. We signaleren dan ook graag de première deze week van een prachtige film over de roemrijke geschiedenis van BC Oostende, gemaakt door gewezen topspeler Werner Rot-saert. In die pakkende documentaire wordt over Vande Lanotte trouwens niet gerept. Dat zegt voldoende.

Maar voor de rest krijgen wij vooral steunbetuigingen, en sinds wij Benno Barnard een agressieve zot hebben genoemd, komen er nogal veel van verenigingen waarvan de naam begint met ‘El-‘ of ‘Al-‘, een enkele met ‘Il-‘. Plus veel brieven van individuele muzelmannen, die allemaal gemanierder en vriendelijker blijken te zijn dan men doorgaans beweert. En zeker dan Benno. Guido Gezelle, Allah… Wie is de volgende in het rijtje? De Russische ambassadeur?

do / 15 / 04

Ook voor de hervorming van justitie verdient het aanbeveling te leren van Nederland. Hun gevangenissen zijn zo leeg dat ze ze aan de Belgen moeten verhuren, 30 miljoen euro per jaar in hun zakken. Wat deze week de aandacht heeft getrokken, was het inzetten van wiskundigen bij rechtszaken. Een uitgestrekt terrein ligt hier braak.

Iedereen heeft gelezen over Lucia de Berk, die ten onrechte tot levenslang was veroordeeld en zes jaar onschuldig in de gevangenis zat. Of na het eerdere ‘schuldig’ van de rechtbank het ‘onschuldig’ van nu wél juist is, weet alleen zij. Maar dat is bij elke rechtszaak het geval: de enige die het zeker weet, mag niet oordelen, en wie het niet zeker weet, oordeelt wel.

Lucia de Berk was verpleegster in een ziekenhuisafdeling waar zestien mensen een onverklaarbare dood stierven wanneer zij dienst had. Wiskundigen berekenden dat er één kans op 342 miljoen was dat ze géén actieve rol had gespeeld bij die overlijdens. Hoe ze dat precies berekenden, is een raadsel, maar indien zestien patiënten op onverklaarbare wijze het loodje leggen tijdens de dienst van telkens dezelfde verpleger, moet je geen te groot rekenwonder zijn om er een verdachte uit te pikken. Zoiets zien zelfs Van Deun en Dams.

Een andere rechter heeft de verpleegster nu vrijgesproken omdat naar zijn oordeel kansberekening geen bewijslast is. Daarvan zijn wij niet overtuigd. Kansberekening is wel te belangrijk om over te laten aan amateurs als professoren statistiek. Daarom deze tip voor Stefaan De Clerck: bookmakers. Voer bookmakers in in de rechtsgang.

Deze ten onrechte geringgeschatte beroepscategorie, soms omschreven als zakkenrollers die hun handen niet gebruiken, kan in onze justitie een zeer nuttige rol vervullen. Wat die Nederlandse wiskundigen op basis van ingewikkelde tabellen en modellen gedurende jaren becijferden, doet een West-Vlaamse bookmaker met enig metier in vijf seconden uit het blote hoofd: ‘Zestien tegen één dat hij het gedaan heeft, meneer de juge.’

Nadat de verdachte dan is opgesloten, kunnen we meteen inzetten op de kans dat hij ontsnapt. Al zal niet elke bookie op die evidentie weddenschappen aanvaarden.

vr / 16 / 04

Nu hadden wij gelezen, in een kwaliteitskrant, dat De klas van Frieda een plezierig en onderhoudend amusementsprogramma van niveau is. Afgaande op de aflevering met Marc Reynebeau en Rik Torfs is het dat niet.

door Koen Meulenaere

Wij richten ons rechtstreeks tot de Russische ambassadeur: ‘Excuseer meneer, het zal niet meer gebeuren.’

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content