De vergaderingen van Knack zijn niet iets voor een fijngevoelige ziel. Op dinsdagochtend zijn politie, rijkswacht en medisch urgentieteam van Woluwe altijd stand-by. Want het gebeurt zelden dat er niet wordt gevochten. En zelfs indien het aantal gewonden beperkt blijft, dan nog zijn de beledigingen zo grof dat de meesten externe bijstand kunnen gebruiken.

Maar ook de woeligste vergadering uit het verleden blijkt niet meer te zijn geweest dan een theekransje, sinds het bezoek van de koning in mei. Onze directeur had dat geregeld toen hij de monarch had uitgenodigd voor een concert van wat hij noemde : licht klassiek. Een buitenkansje dat de vorst graag te baat nam. Op het programma : werk van Dvorák, Tsjaikovski en Moussorgski. Schitterende muziek : na vijf minuten waren zowel de koning als onze directeur in een diepe slaap verzonken en snurkten beiden ritmisch mee in de maat van de Slavische Dans. Een uurtje na de voorstelling bracht de zaalmeester eerst onze directeur weer bij. Toen die zag dat de vorst nog rustig verder sliep, pulkte hij met vaardige gauwdievenvingers een zakagenda uit de koninklijke binnenzak en noteerde op 15 mei : ?Bezoek aan Knack-redactie.?

Eén week later waren de belangrijkste voorzorgen genomen : feestelijk gekoelde champagne, kaviaar uit Iran, truffels, ganzenlever, en schotels met dagverse zalm en krab. Om half elf drukte de koning op de bel. Onze directeur trok een laatste keer zijn das recht en legde zijn haar in de plooi. Hij tikte een hardnekkig stofje van zijn mouw en duwde iedereen opzij. Hierna stormde hij met drie treden tegelijk de trap af.

Beneden opende hij de deur met een brede zwaai. En veinsde vervolgens de grootst mogelijke verrassing : ?Hier zie, de Sire potverdommelen. Welkom, welkom. Bienvenu chez moi. Is de koningin er niet bij ? Enfin, kom binnen. En pas op voor de trap, want die is nogal smal.?

WIJ ZIJN EEN en ander gewend in verband met onverwachte bezoeken aan onze redactie. Op een dag verscheen zelfs Gorbatsjov ! Om te vragen of we iets konden doen met een vrije tribune. In vijf minuten tijd had onze hoofdredacteur hem afgescheept en doorgestuurd naar Groot-Bijgaarden.

Maar de komst van een gekroond staatshoofd blijft ook voor ons exceptioneel. Er heerste een gespannen stilte toen de koning zich aan de vergadertafel neerzette, pal onder een portret van hemzelf en koningin Paola. Na een kort welkomwoord gaf onze directeur een uiteenzetting over de geschiedenis van Knack en de structuur van Roularta. En weidde uit over de familie Anthierens en de onhebbelijkheden van een niet met naam genoemde cartoonist. Dat dit alles de vorst maar matig boeide, bleek duidelijk toen hij zelf het woord nam. ?Dat weet ik allemaal wel Sus, terzake. Wat is de opening, wat zit er in Document en wat zetten we op den één ??

Onze directeur was even uit zijn lood geslagen maar hield zich taai. Het was alsof niet de koning maar hijzelf tot de orde van de dag wenste over te gaan, toen hij op dezelfde toon zijn uitleg vervolgde. ?Met wat pakken we deze week uit ? Om te beginnen maakt Jos Grobben een doorlichting van het Riziv.?

Verder kwam hij niet want de koning was, verrassend kwiek voor iemand met een zere rug, overeind gesprongen en sloeg boos met de vuist op tafel : ?Jos Grobben, tarara ! Als er iets in de rubriek Wetstraat thuishoort, dan toch zeker het Riziv wel. Rik, gij schrijft dat artikel.? Hierbij wees het staatshoofd naar onze chef-Wetstraat die zich plots milder gestemd voelde tegenover de Belgische dynastie.

De koning ging door op zijn elan. ?Twintigduizend tekens ! Loof in uw stuk het beleid van de christelijke mutualiteit. Ik bel Lieve Blancquaert voor de foto. En zorg voor een suggestieve kop. Binnen tegen vrijdag.?

WIJ ZATEN ALLEMAAL wezenloos voor ons uit te staren. Deze manier van vergaderen zorgt mogelijk op andere redacties voor grote efficiëntie. Op die van Knack is ze weinig gebruikelijk en veeleer contraproductief. Maar de koning wist van geen ophouden meer : ?Waar we dringend iets moeten aan doen is het schandaal van de Omob. Ik zal een kleine tip geven : leg de link met de moord op André Cools en ge staat dicht bij de persprijs. De Moor , dat is voor u. En spaar deze keer niemand.?

Frank De Moor is onze hoofdredacteur. Hij is gewoon orders te geven, niet er te krijgen. De manier waarop de koning deze gevoeligheid met de voeten trad, deed ook onze directeur uit zijn verdoving ontwaken. Hij hoestte nadrukkelijk en nam autoritair het woord terug : ?Bon, waar waren we ? Economie. Guido brengt een artikel over de economische impact van internationale congressen in Brussel en het aandeel van de uitzendarbeid. Een interessant thema.?

Vóór onze chef-economie dit kon bevestigen, zat de koning er alweer tussen : ?Een interessant thema ? Maar hij heeft in februari al over uitzendarbeid geschreven. Of leest gij de Knack niet misschien ? De economische impact van congressen, hoe gaat ge dat berekenen ? Dat kunnen ze nog niet bij Der Spiegel , hoe zou de Guido het dan kunnen ? Neem maar iets uit de copyrights. The Economist heeft een studie over de tabaksindustrie. Zoiets lezen de mensen graag.?

Het ongeloof in onze vergaderzaal was nog groter dan in de tempel van het Grootoosten. Nooit had iemand op deze manier het woord gevoerd. En de koning was nog niet aan het einde van zijn Latijn. Plotseling zag hij Chris De Stoop zitten. ?Ha Chrisje, maak gij nog eens iets over de armoede in dit land. Wist ge dat ze naast het Centraal Station elke avond weer soep uitdelen ? Ik heb de indruk dat het hier in de middeleeuwen niet veel slechter was. Dat is een goeie cover zie : de nieuwe armoede.?

WIJ HEBBEN ONZE directeur één keer zien vechten. Niet helemaal volgens de officiële regels van de Boxing Board, maar wel doeltreffend. Aanleiding was het tweede burgermanifest van Guy Verhofstadt. Dezelfde voortekenen van toen deden zich opnieuw voor. Albert II zag ze niet. Hij dacht dat onze directeur de draad kwijt was, en meende behulpzaam te zijn door op te merken : ?Vraag aan Jan wat er in cultuur zit. En of de foto deze week weer op haar kop moet staan, haha.? Met dit grapje hoopte de vorst een beetje luim in de bijeenkomst te brengen. En hij knipoogde nadrukkelijk toen hij eraan toevoegde : ?En ik vind dat er een mooiere foto bij het Woord vooraf mag. Als de tekst niet erg sterk is, moet ge het visueel trachten te redden.?

Toen de koning even later eiste dat onze kostenvergoeding zou worden opgetrokken, verloor onze directeur zijn zelfbeheersing.

Koen Meulenaere