Wij hebben u al verteld dat onze chef?Wetstraat van adel is, van echte adel dan, en voluit Rik van Cauwelaert de Wyls de Ligne heet. …
Wij hebben u al verteld dat onze chef-Wetstraat van adel is, van echte adel dan, en voluit Rik van Cauwelaert de Wyls de Ligne heet. In die hoedanigheid maakt hij nog altijd aanspraak op de Belgische troon, aangezien die in 1830 eigenlijk aan prins de Ligne toekwam, en allerminst aan een Duitser die potverteerde aan het Engelse hof. De geboorte van prinses Elisabeth stelt de herovering van wat onrechtmatig werd afgenomen helaas weer voor ettelijke jaren uit. De vraag is of onze chef-Wetstraat, die gezien zijn verleden als bokser tot een risicocategorie behoort, het ooit nog zal meemaken dat een Van Cauwelaert op de Belgische troon plaatsneemt.
Zelfs de kroning van de kleine Elisabeth zal hij wellicht niet meer meemaken. En dat geldt voor het merendeel der Knack-lezers die, tot wanhoop van onze marketingafdeling, al met een zekere ouderdom gezegend zijn. Wie het wel zal meemaken is Phara. Althans volgens Herman De Croo, die de dag na de geboorte van het prinsesje in TerZake te gast was. Hij was één van de 22 officiële getuigen geweest, die de baby met eigen ogen gezien hadden. Waarom ze niet om het even wie van de 21 anderen hadden uitgenodigd, mag Joost weten.
De Croo lijkt een sympathiek mens, maar die valse indruk wordt vooral gewekt door de medeplichtigheid van de journalisten. In werkelijkheid is de kamervoorzitter van een onuitstaanbare pedanterie. Nodig De Croo op de een of andere gelegenheid uit, en hij komt gegarandeerd en met opzet twintig minuten te laat. Zodat iedereen hem goed kan, nee, moet zien.
Wij hebben eens een Vlaamse topadvocaat een aangrijpende lezing over kindermisbruik horen houden. De spreker gaf het beste van zichzelf, praatte zich in het zweet, en had de spanning van zijn discours zo zorgvuldig opgebouwd dat je in de zaal een speld kon horen vallen. Toen kriepte achteraan een deur en kwam Herman De Croo binnen. Ervan uitgaande dat voor hem wel een stoel op de eerste rij gereserveerd zou zijn, liep hij op zijn gemak door het middenpad naar voren, onderweg uitgebreid de hand schuddend van al wie hij in het publiek herkende. En dat was op uw dienaar na iedereen. Geen mens had nog oog of oor voor de advocaat, die achter zijn pupiter geen andere uitweg meer zag dan zijn verhaal af te sluiten. Waarna De Croo onmiddellijk zijn plaats innam en met een paar flauwe moppen de zaal moeiteloos op zijn hand kreeg. Daarna begon de receptie en werd de avond over kindermisbruik een verrassend vrolijke bedoening.
Zo is De Croo : een narcist van ereklasseniveau. De dag na de prinseslijke geboorte zat hij tegenover Phara in de studio. Waar hij als naar gewoonte uitpakte met een paar vermikmakte zinnen, enkele Croojaanse neologismen die ook zo vervelend beginnen te worden, en tot slot met de aloude charmeurstruc: ‘Over goed dertig jaar zal België voor het eerst een koningin hebben. U zal dat nog meemaken mevrouw, u ziet er nog jong uit.’ Phara is 42 !
Wij zaten thuis op het puntje van onze stoel. Zou dit lukken ? Bij Phara ? Dit zo doorzichtige trucje ? Maar jawel hoor, vrouwen blijven vrouwen. Een brede, stralende lach zette plotseling het anders zo boze gelaat van de anchorvrouw in volle bloei. Je moet het die potverdekkese gladjanus toch nageven: dat had vóór hem niemand klaargespeeld. Phara besliste zelfs in een opwelling om het bloemetje terug te sturen, mompelde van tussen haar tanden: ‘U niet’, en kondigde aan dat we een belangrijker onderwerp zouden aansnijden : de onderwijsstaking.
Op de redactie van Knack was onze chef-Wetstraat op dat moment grommend aan het werk. Had zelf de nieuwe cover getekend. Met als grote kop: ‘Betty van Laken.’ Hierna kreeg hij een lichte hartaanval en werd naar het ziekenhuis afgevoerd. Waar de dokter van wacht noteerde: ‘Patiënt is hoofdredacteur van een nieuwsmagazine, en lijdt dus ongetwijfeld aan stress.’ In dat medische korps zitten ook wat kinkels bij elkaar hoor.
Koen Meulenaere
