De ereloonsupplementen afschaffen in tweepersoonskamers en ze wettelijk begrenzen in eenpersoonskamers: dat is het voorstel van de christelijk geïnspireerde Caritasziekenhuizen. ‘Het gaat hier om de betaalbaarheid van de zorg’, zegt Peter Degadt, gedelegeerd bestuurder van het VVI, de koepel van de Caritasziekenhuizen.
Onze gezondheidszorg wordt onbetaalbaar. Wie ziek wordt, zo bleek vorige week uit cijfers van Vlaams Patiëntenplatform, moet vandaag al meer dan een kwart (26 procent) van de medische kosten uit eigen zak betalen. Vooral bij ziekenhuisopname kunnen die eigen kosten, het remgeld en de ereloonsupplementen voor de artsen, sterk oplopen. Het gevolg is dat velen hun ziekenhuisfactuur gewoon niet meer betalen. In totaal zou er voor 400 miljoen euro aan achterstallige rekeningen in de ziekenhuizen liggen opgestapeld.
Het aftoppen van de ereloonsupplementen die de artsen in de ziekenhuizen aanrekenen, zou een begin van een oplossing kunnen zijn. ‘Maar dan moet tegelijk de financiering van de ziekenhuizen worden herbekeken’, zegt Peter Degadt van de Caritasziekenhuizen. ‘Die is namelijk structureel ontoereikend om de stijgende personeelskosten te bekostigen. Het gezamenlijke tekort van de Belgische ziekenhuizen bedraagt ongeveer 360 miljoen euro.’
Kan dat financieringsprobleem worden verholpen, dan zijn de Caritasziekenhuizen bereid om de ereloonsupplementen in tweepersoonskamers af te schaffen. Zeker nadat gebleken is hoe sterk die supplementen verschillen naargelang van de provincie waar het ziekenhuis gelegen is. ‘In Antwerpen en Brussel betaal je een stuk meer dan in West-Vlaanderen’, zegt Degadt. In eenpersoonskamers kunnen de ereloonsupplementen behouden blijven – de patiënt kiest uiteindelijk voor die luxe – maar mag er een wettelijke bovengrens komen. ‘100 procent lijkt ons een aanvaardbare limiet’, aldus Degadt. In veel Brusselse ziekenhuizen rekenen artsen exorbitante supplementen aan, soms tot 400 procent boven de afgesproken honoraria. Zeker als de patiënt over een hospitalisatieverzekering beschikt, vallen bij sommige artsen alle remmingen weg.
Het probleem is dat we daar collectief de dupe van worden, zegt Degadt. ‘Die extreem hoge ereloonsupplementen leiden ertoe dat de hospitalisatieverzekeraars hun premies verhogen – voor álle aangeslotenen, welteverstaan. Het perverse is dus dat alle verzekerden daar mee voor opdraaien.’ Een wettelijk plafond voor ereloonsupplementen lijkt De Gadt dan ook billijk en sociaal. Wel moeten ziekenhuizen hun artsen voldoende kunnen vergoeden, omdat die anders, meer nog dan vandaag het geval is, hun activiteiten van het ziekenhuis naar de privépraktijk zullen verplaatsen. Behalve asociaal is die ‘villageneeskunde’ volgens Degadt soms ook riskant. ‘Volledige narcose, niet in de nabijheid van een spoedafdeling, is echt niet zonder gevaar.’
Degadt hoopt in elk geval dat minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) snel een initiatief neemt om de betrokken partijen – de artsen, de ziekenfondsen en de ziekenhuizen – rond de tafel te brengen voor overleg.
Han Renard
