Na de ontknoping van Mijn restaurant! heb ik een volle week in de gelukzalige illusie vertoefd dat we qua zinloze leegte op televisie het ergste wel achter de rug hadden. De middelen die men voor die finale had gemobiliseerd, stonden bepaald niet in verhouding tot de inzet van het programma. Vooral die helikopter waarmee Rani De Coninck zich aan het einde naar het winnende restaurant liet vervoeren, vond ik er lichtjes over. En de mensenmassa’s die waren samengetroept in Leuven en Hasselt, leken mij ook net een tikje te hysterisch. Heel even vreesde ik dat men op beide locaties een plaatselijke gauwdief aan het gepeupel zou uitleveren, die dan ter plekke zou worden gelyncht en – bij wijze van ultieme kookproef – klaargemaakt door de respectieve koks. Het zou de hype nog enigszins gerechtvaardigd hebben.
Maar nu? Kon het erger, qua gebakken lucht op de buis?
Jazeker, zo bleek. Dat kon gemakkelijk. Een week later was het al zover. Vorige donderdag sloeg de leegte zelfs twee keer op één avond toe. Eerst kwam Wim De Vilder met zijn prinselijk interview, en daarna u met uw zesde zintuig.
Op dat interview met kroonprins Filip in Koppen had men ons in zowat álle programma’s van de openbare omroep dagenlang uitvoerig voorbereid. Een staaltje topjournalistiek was het geworden, een exclusief en uniek en onthullend document waaraan zomaar eventjes zes maanden lang was gewerkt. Maurice De Wilde zou zich van pure jaloezie omdraaien in zijn graf.
Nu had ik van tevoren al de nodige reserves ingebouwd, want sinds iemand Wim De Vilder heeft wijsgemaakt dat hij de Vlaamse Larry King is, spreekt hij élke zin uit alsof hij iets geweldig exclusiefs en unieks en onthullends gaat zeggen – ook als hij bijvoorbeeld gewoon moet aflezen dat de horeca aan de kust goed heeft geboerd. Soms bouwt hij de spanning in Het Journaal zó hard op, middels een combinatie van dwingende klemtonen en gespierde mimiek, dat ik denk: dadelijk gaat hij bekendmaken dat er onlangs buitenaardse wezens zijn geland op de redactie aan de Reyerslaan. Wat misschien wel zo is. Het zou alleszins veel verklaren. En het zou tenminste níéuws zijn. Over de inhoud van dat interview met de bekendste alien van België, daarentegen, kunnen we helaas kort zijn: zucht.
En dan moest het ergste nog komen. Na Koppen zapte ik naar VTM en ineens stond u daar, wijdbeens en zorgvuldig ongeschoren voor de camera. U geniet in de audiovisuele sector een tamelijk solide reputatie, maar hebt blijkbaar besloten om die eindelijk maar eens overboord te gooien, want de commerciële zender heeft u zowaar bereid gevonden om Het zesde zintuig te presenteren – een soort Idool voor de bovennatuurlijk begaafde medemens. Nadat u vier paranormale snuiters hun kunstjes had laten opvoeren, lanceerde u een oproep: iedereen die denkt over een zesde zintuig te beschikken, kan zich inschrijven voor de selectiedag op 21 juni. U blijft naar eigen zeggen neutraal. U zult alles tonen en dan, zei u, ‘moet ieder voor zich uitmaken wat er van aan is’.
Ik zal u nu al zeggen wat er van aan is: niets. Er wordt al honderd jaar fanatiek gezocht naar het begin van een aanwijzing dat er zoiets zou bestaan als een zesde zintuig, waarmee men bijvoorbeeld gedachten kan lezen of de toekomst voorspellen. Die zoektocht heeft tot dusver nog niets opgeleverd. En mocht dat ooit wel het geval zijn, dan moeten we alle wetenschappelijke inzichten van de afgelopen vijfhonderd jaar in de vuilnisemmer kieperen. Uw programma zal dan ook geen enkel bijzonder vermogen aan het licht brengen. Dus als u tóch iemand vindt die iets kan dat op het eerste gezicht niet wetenschappelijk kan worden verklaard, dan is dat (a) dom toeval, (b) een slimme truc, of (c) doorgestoken kaart.
Maar weet u wat? Ik doe mee! Schrijf mij maar in, want ik beschik over een zesde zintuig. En dat mag u gerust testen. Zet mij voor een televisietoestel, toon mij een willekeurig programma en ik zal u vertellen of de makers van dat programma integere en serieuze mensen zijn dan wel opportunistische gladjanussen. Of ze de kijker respecteren dan wel denken dat hij een kleuter is. Of zij werken met inhoud dan wel met opgeklopt schuim. Zelfs geblinddoekt, dus met maar één enkel zintuig, scheid ik voor u het kaf van het koren. Kom ik daarmee in aanmerking?
Telepathische groet.
door Joël De Ceulaer
