Als ik mij ten aanzien van uwe excellentie een persoonlijke vraag mag veroorloven: houdt u de moed er een beetje in? Met die machtsgreep in het graafschap Vlaanderen is uw jongensdroom weliswaar in vervulling gegaan, maar dat heeft offers gekost. Tot vandaag. Het kan niet anders of u ergert zich voortdurend aan uw eigen partijgenoten.
Vorige week, bijvoorbeeld, toen uw viceminister-president Liesbeth Homans plotseling in volle primetime op televisie mayonaise begon te maken. Ze was te gast bij Marcel Vanthilt in Hotel M, waar ze in het bijzijn van tv-kok Jeroen Meus haar culinaire kundigheid wilde demonstreren. Ik dacht eerst dat ze dat deed bij wijze van tip voor alleenstaande vrouwen met kinderen. Uw regering gaat zo hard hakken in het gezinsbudget dat elke besparing helpt: als arme mama’s voortaan hun mayonaise zelf maken, houden ze misschien genoeg over om elk jaar nieuwe kinderschoentjes te kopen bij Wouter Torfs.
Helaas bleek al gauw dat mevrouw Homans geenszins het budgettaire welzijn van de hardwerkende Vlaming beoogde. Haar demonstratie paste gewoon in het aloude project van de openbare omroep om middels speelse formats en dolle geintjes de kloof tussen burger en politiek te dichten. Uw eigen voorzitter heeft zo zijn populariteit mede te danken aan een quiz waarin hij verschillende soorten dierlijke stoelgang moest identificeren. De Tweede Wereldoorlog niet te na gesproken was dat een dieptepunt in de geschiedenis van het Vlaams-nationalisme, waar u vast zwaar onder hebt geleden.
U hebt zich altijd formeel verzet tegen de verschijning van politici in dat circus van praatjes en spelletjes. Toen u de Volksunie aan flarden scheurde, was dat ook omdat u niet langer bestand was tegen het holle tv-amusement waarvan Bert Anciaux zijn handelsmerk had gemaakt. De eerste keer dat u zelf te gast was in De laatste show was u erg schichtig en op uw hoede, alsof u vreesde dat Bruno Wyndaele u ging vragen om mayonaise te maken of iets onderhoudends te doen met uitwerpselen.
Die afkeer van flauwekul heeft mij altijd voor u ingenomen. Ik verdenk u zelfs van integriteit, betrouwbaarheid en algehele keurigheid. U bent de Geert Hoste van de politiek: zeer voorspelbaar en een beetje saai, maar ook duurzaam en vasthoudend. Tien jaar geleden was u de enige N-VA’er in het parlement. Dat had u nog jaren kunnen volhouden. Er schuilt genot in de fanatieke belijdenis van een minderheidsreligie. Misschien wel meer dan in uw huidige job.
Uw recente tocht naar de top was bezaaid met vernederingen, u toegediend door eigen volk. Behalve de totale anciauxisering van Homans en De Wever, die al vaker in Dag Allemaal hebben gestaan dan Nicole en Hugo, moest u dulden dat uw partij werd overspoeld door pure gelukszoekers zoals Siegfried Bracke, Annick De Ridder en Johan Van Overtveldt: economische vluchtelingen zeg maar, die met het Vlaams-nationalisme totaal niets te maken hebben. Uw partij dreigt bovendien toe te treden tot een federale regering die, tot uw grote spijt, aan geen enkel communautair verlangen zal tegemoetkomen.
Op persoonlijk vlak kwam de geniepigste kaakslag ook uit eigen rangen. Zoals u Gwendolyn Rutten een steek onder water gaf door droogjes op te merken dat ze het Vlaamse regeerakkoord goed gelezen heeft (versta: ze heeft er niets toe bijgedragen), zo maakte Liesbeth Homans mayonaise van uw ego door te laten optekenen dat ze gekozen heeft voor een gewone ministerspost omdat het minister-presidentschap niet te combineren is met haar huishouden (versta: als ik die baan had gewild, dan had Bourgeois ze nooit gekregen).
Dat kunt u niet over uw kant laten gaan. U moet Homans laten voelen wie de baas is. Een suggestie: om maatschappelijke spanningen te voorkomen moet uw partij toenadering zoeken tot de islamitische gemeenschap. Wat als u die taak nu eens zou uitbesteden aan Homans, minister van Inburgering, Gelijke Kansen en Relatief Racisme? Vraag haar of ze die kookkunsten nog eens kan demonstreren door namens uw regering op de Antwerpse Groenplaats voor iedereen een grote halal maaltijd te bereiden. Jeroen Meus mag komen helpen.
Steeds beschikbaar voor bijkomend beleidsadvies teken ik met gevoelens van louter hoogachting
Joël De Ceulaer
U bent de Geert Hoste van de politiek: voorspelbaar en saai, maar duurzaam en vasthoudend.
