Ik kan mij voorstellen dat de tijd voor u had mogen blijven stilstaan op woensdag 3 september laatstleden. Die dag riep De Morgen met gespierde letters op de frontpagina: Reynders naar Europa. De volgende ochtend stond Marianne Thyssen al te knuffelen met Jean-Claude Juncker, om haar voordracht als eurocommissaris te bezegelen. Als het een troost mag zijn: daarmee is niet bewezen dat Thyssen beter is dan u – hoewel ze in de pers werd bewierookt als een kruising van Nelson Mandela en Angela Merkel – alleen dat haar vrienden machtiger zijn dan de uwe.
U had het natuurlijk kunnen weten. Als De Morgen uitpakt met een onthulling over Reynders, dient men de wenkbrauwen te fronsen. Vijftien jaar geleden kwam Ludwig Verduyn, die zich ook had laten foppen door een informant, op dezelfde frontpagina met het nieuws dat u 191 miljoen Belgische frank had geparkeerd op een geheime rekening bij KB Lux. Het waren hoogdagen voor de kwaliteitspers: in datzelfde tijdperk schreef Pol Van Den Driessche op de front van De Standaard dat Elio Di Rupo minderjarige jongetjes misbruikte. Dat uw vrienden toentertijd machtiger waren dan die van Di Rupo mag blijken uit de manier waarop het de respectieve daders verging: Van Den Driessche is de rechterhand van Bart De Wever, Verduyn zit nog altijd een straf uit bij Actua TV, waar hij politici moet interviewen tot ze in slaap vallen – wat hem in menig rust- en verzorgingstehuis een stevige fanbasis heeft opgeleverd.
Uit de reconstructies van de fameuze benoemingsnacht van woensdag 3 op donderdag 4 september blijkt dat het een behoorlijk emotionele bedoening was. Weliswaar niet zo schrijnend als bij Open VLD onlangs, toen Annemie Turtelboom zich huilend op de grond gooide om bij haar voorzitster een ministerpost af te smeken, maar toch: Kris Peeters, die voor Thyssen het premierschap moest opgeven, noemt het zelfs ‘emotioneel een van de zwaarste nachten uit mijn leven’. Nu kan het oordeel van Peeters wat vertekend zijn door het feit dat hij nog niet veel emotionele nachten heeft meegemaakt, maar ook uw gevoelens werden naar verluidt zwaar op de proef gesteld: volgens de ooggetuigen viel bij u op het beslissende moment zelfs ‘een krop in de keel’ waar te nemen.
Een krop in de keel, zeg. En dat bij de man die een gebrek aan empathie combineert met het charisma van een ratelslang. De man die zelfs bij de dodelijkste kritiek lichtjes verveeld zijn schouders ophaalt. De man die mij altijd doet denken aan Krimson, een notoire slechterik uit Suske en Wiske die pillen slikt om zijn gevoelens te onderdrukken.
Die reputatie in acht genomen sluit ik niet uit dat u die krop in de keel een beetje hebt aangedikt. Dat zeldzame moment van zelfmedelijden heeft u menselijk gemaakt, en dat is een troef met het oog op uw plan B, met de B van België: nu Europa mislukt is, droomt uw ego ongetwijfeld al volop van het premierschap. Deze brief, mijnheer Reynders, om u dienaangaande mijn steun te betuigen. Als deze coalitie er komt, dan verdient u daarvan de leiding. Om verschillende redenen.
U bent de vader van de doctrine dat een regering zonder de PS een staatshervorming op zich is: vandaag is dat de lijm van centrumrechts. In 2007 hebt u al eens geprobeerd om het over die boeg te gooien: u was zelfs zo enthousiast als informateur dat men u moest tegenhouden of u had behalve de partijvoorzitters en het integrale middenveld ook de parlementaire kuisploeg en de Belgische filatelistenbond ontvangen. Drie jaar later hebt u tijdens een diner bij Bruneau, in het bijzijn van meesterlobbyisten Koen Blijweert en Siegfried Bracke, een band gesmeed met Bart De Wever. En dit jaar hebt u, in navolging van koning en Sint, een blijde intrede gedaan in verscheidene Vlaamse steden.
Als uw regering er komt – bon, we zullen zien – dan is zelfs haar grootste zwakte geen probleem. De Franstalige pers heeft zich al verzoend met het feit dat u maar een kleine minderheid bezuiden de taalgrens hebt. Mocht dat probleem zich aan Vlaamse kant voordoen, onze commentatoren zouden het een democratisch deficit vinden. Nu kan het ze niets schelen. Vlaanderen kent geen empathie, alleen zelfmedelijden. Ook daarom past u zo goed bij ons.
Moedig voorwaarts.
Joël De Ceulaer
U doet mij denken aan Krimson, een slechterik uit Suske en Wiske die pillen slikt om zijn gevoelens te onderdrukken.
