Vrouwen leven niet alleen langer dan mannen, ze leven ook langer in goede gezondheid. Tegelijkertijd hebben ze meer jaren van ziekte en beperkingen voor de boeg, jaren met een verminderde levenskwaliteit. Vrouwen leven gemiddeld 73 procent van hun leven in goede gezondheid, terwijl mannen gemiddeld 77 procent van het leven ziektevrij doorbrengen. De ziektevrije levensverwachting is het hoogst in Vlaanderen, iets lager in Brussel en nog lager in Wallonië.
Dit verschil kan gedeeltelijk verklaard worden door de socio-economische verschillen in de diverse regio’s. Welvaart is om diverse redenen een belangrijke indicator voor een goede gezondheid. Een hogere opleiding vergemakkelijkt de toegang tot informatie en verhoogt de kennis. Kennis die kan dienen om op een gezonde manier te leven. Hoe hoger mensen zich op de sociale ladder bevinden, hoe gezonder ze leven: ze eten gezonder, bewegen meer, hebben minder gewichtsproblemen en roken minder. Een hogere opleiding vergroot eveneens de kansen op de arbeidsmarkt, op een baan die voldoening brengt en weinig frustraties teweegbrengt. Walen leven gemiddeld genomen minder gezond dan Vlamingen, zo blijkt uit onderzoek. Ze vertonen meer risicogedrag: roken meer, eten ongezonder en bewegen minder. Ondanks de welvaart in zowel Zuid- als Noord-België is de economische situatie aan Waalse kant iets minder gunstig met een hoger werkloosheidscijfer.
MARIA VANDEPUTTE {102} ‘Op naar de honderdendrie’
Maria Vandeputte is met haar 102 de ouderdomsdeken van Huize Zonnelied, waar ze geniet van welverdiende rust. Ze lijkt, ondanks haar indrukwekkende leeftijd, best zin te hebben om daar nog een verlengstuk aan te breien. ‘Op naar de honderdendrie’, antwoordt ze beslist op de vraag of ze zich nog goed voelt. ‘Het is soms wel lastig, maar we moeten dat nemen zoals het komt. We proberen nog te genieten van het leven.’ De alerte honderdplusser kijkt ook uit naar de komst van haar tweede achterachterkleinkind. ‘Van mijn tien achterkleinkinderen zijn er al twee getrouwd, en eentje daarvan had al een kindje.’ Voor het bereiken van de magische eeuwgrens heeft ze een eenvoudige verklaring: ‘Veel werken.’ En op tijd en stond een glaasje? ‘Dat ook ja’, glimlacht ze om de aangereikte voorzet. ‘Maar we mogen niet overdrijven.’
MARIA CLAEYS {100} ‘Ik mag content zijn’
Sinds 28 november vorig jaar mag ook kloosterzuster Maria Claeys zich tot de eeuwelingen rekenen. Ze straalt op het eerste gezicht tevredenheid uit over die respectabele leeftijd. ‘ Bah, ja, ik ben daar blij mee. Maar niet altijd. Als je zo oud bent als ik zijn er natuurlijk goeie dagen en slechte dagen’, zegt ze bijna verontschuldigend. ‘Maar het is goed geweest. Ik heb altijd veel en graag gewerkt, als kleuterleidster bij de kleintjes, in de bewaarschool. Tot mijn vijfenzestigste ben ik dat blijven doen.’ Ze zucht, dwaalt even af, en kijkt dan met fonkelende oogjes weer op. ‘En nu zit ik hier goed, in een aangename omgeving. Ik mag content zijn.’
OSCAR COULEMBIER {100} ‘Het is de moeite geweest’
‘Het is natuurlijk niet vanzelf gegaan, 100 jaar worden, maar gelukkig ben ik altijd goed verzorgd’, zegt Oscar Coulembier met een welgemikte glimlach richting zorgcoördinator Tijs naast hem. Twee maanden geleden, op oudejaarsdag, heeft de Ieperling de kaap van de honderd gerond. ‘En klagen doe ik nooit, zelfs niet als er nieuwkes zijn bij het personeel hier. Voor alles is er een eerste keer, ik begrijp dat nog.’ De verbazend montere honderdjarige blijkt eigenlijk in Luxemburg geboren. ‘Ja, in Saint-Hubert, maar mijn ouders zijn vrij snel naar Ieper gekomen. Ik ben hier altijd gebleven, het was hier goed.’ Trots is Oscar nog het meest op zijn omvangrijke nageslacht. ‘Vier kinderen heb ik, een hele bende kleinkinderen, en wel dertig achterkleinkinderen. En ik zie ze allemaal graag’, zegt de meervoudige overgrootvader ontroerd. Of hij eigenlijk wel blij is de honderd te halen? ‘Het is zeker de moeite geweest’, knikt Oscar vol overtuiging. ‘Wijnhandelaar ben ik geweest, jaren lang. Ik was zelfs voorzitter van de coöperatie. Wees maar zeker dat er goed verkocht werd. Ik wist ze wel uit te kiezen. Franse en Italiaanse wijnen. En het zijn nog altijd de beste’, vertrouwt hij ons toe. ‘En ik heb nog altijd een goede wijn staan. Zal ik misschien iets opendoen voor jullie?’
M.F. T.V.
