Ook vandaag hebben verscheidene bekende Belgen een Joodse achtergrond.

JACQUES BROTCHI (1942)

Jacques Brotchi is sinds 1981 als neurochirurg verbonden aan het Brusselse Erasmusziekenhuis. Zijn dienst wordt uitgekozen als het eerstaangewezen assisterende centrum van de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) op het gebied van het neurochirurgisch onderzoek. Tot januari 2007 is hij gewoon hoogleraar aan de ULB. In 2005 wordt hij verkozen tot voorzitter van de World Federation of Neurological Societies (WFNS). Daarnaast is Brotchi sinds 2004 gecoöpteerd senator voor de MR. In 1988 krijgt hij van koning Boudewijn de titel van ridder. Als blazoen kiest hij een leeuw die een zevenarmige kandelaar vasthoudt, en die op een schild staat met twee olijftakken en een chanoekalamp.

FRED ERDMAN (1933)

Erdman overleeft de oorlog omdat hij als kind kan onderduiken bij een Antwerps gezin. Hij wordt in 1961 advocaat en later stafhouder aan de Antwerpse balie. In 1984 begint zijn politieke leven. Hij is socialistisch gemeenteraadslid tot 1988. Tussen 1988 en 1999 is hij senator, daarna tot 2003 federaal volksvertegenwoordiger. In een erg moeilijke periode is hij twee jaar lang voorzitter van de SP, nu SP.A.

Hij praktiseert niet, maar ‘Joods-zijn is mijn erfdeel en een deel van mijn leven, omdat ik moest onderduiken. Daaruit groeit niet alleen solidariteit met wie wordt vervolgd, maar ook bekommernis en waakzaamheid, nu we opnieuw worden geconfronteerd met fenomenen waarvan we dachten dat ze na de Tweede Wereldoorlog bezworen waren.’

CLAUDE MARINOWER (1954)

Marinower is advocaat en politicus voor Open VLD. Sinds 1989 is hij lid van de Antwerpse gemeenteraad en van 2003 tot 2007 is hij federaal volksvertegenwoordiger. Sinds maart 2008 zetelt hij in de raad van bestuur van de VRT. Marinower is een niet-praktiserende Jood, maar hij is wel gehecht aan de Joodse traditie. Hij wordt soms ‘de stem van de Joodse gemeenschap’ genoemd, al wil hij daar zelf niet voor doorgaan. Marinower staat vaak op de barricaden tegen onverdraagzaamheid en racisme. ‘Wegens de onfortuinlijke geschiedenis van het Joodse volk stel ik me verdraagzaam op tegenover vreemdelingen of mensen die anders zijn’, verklaart hij aan het weekblad Tertio.

DAVID SUSSKIND (1925)

David Susskind verliest vrijwel zijn hele familie in de nazikampen en noemt zichzelf sindsdien ‘humanist en atheïst’. Hij vecht voor de mensenrechten, en tegen racisme en onverdraagzaamheid. Hij richt het Centre Culturel et Sportif Juif op, nu Centre Communautaire Laïc Juif (CCLJ), dat ook openstaat voor niet-Joden. Het CCLJ is een belangrijke stem in het debat over de Palestijnse kwestie. Susskind en zijn vrouw Simone Weinberger organiseren bij hen thuis ontmoetingen tussen Israëlische en Palestijnse vooraanstaanden om te praten over een oplossing voor het probleem. Susskind sticht ook de beweging Vrede Nu. In 2005 wordt hij commandeur in de Kroonorde.