De amateurs gaven het voorbeeld. Terwijl in de lagere reeksen de competitie erop zit, is de Pro League er nog niet in geslaagd de knoop door te hakken. Het is ronduit stuitend dat onze clubleiders denken dat er moet en kan gevoetbald worden terwijl de ziekenhuizen vol liggen en elke dag tientallen mensen sterven.
Zelfs voetballen in lege stadions is geen optie. Moet er dan een bed vrijgemaakt worden in het ziekenhuis voor een geblesseerde speler? Moet er voor hen medisch personeel, dat al overbelast is, beschikbaar zijn? Hoe kan voetballen in deze omstandigheden veilig zijn voor de spelers zelf? En wat denken de verzekeringsmaatschappijen, die vaak spelers voor hoge bedragen verzekerd hebben, van de risico’s?
Wie gelooft bovendien dat alle supporters thuisblijven als er achter gesloten deuren wordt gespeeld? Rond de stadions of voor supporterslokalen zullen honderden fans rondhangen die elkaar in de armen vallen als er gescoord wordt.
Dat het de clubs een fortuin zou kosten aan tv-rechten is een drogreden, waarmee Peter Croonen, voorzitter van de Pro League, bewijst niet in staat te zijn de belangen van zijn club opzij te kunnen schuiven. Dankzij het nood-Koninklijk Besluit van minister Koen Geens is het argument helemaal van tafel geveegd.
Nee, dit seizoen kan er niet meer gevoetbald worden. Jammer dat alleen de clubs die daar niets bij te verliezen hebben dat beseffen en aanvaarden. Charleroi, KRC Genk, Antwerp en Anderlecht liggen dwars, omdat ze hopen een (beter) Europees ticket te kunnen bemachtigen. Terwijl ze maar beter hadden moeten presteren toen dit nog kon.
Er zijn eigenlijk nog vier essentiële wedstrijden: de return van de testwedstrijden in 1B, de eindstrijd voor degradatie (Waasland-Beveren – KAA Gent en Cercle Brugge – KV Oostende) en de bekerfinale. Die laatste partij moet immers beslissen wie een rechtstreeks deelnemingsbewijs krijgt voor de Europa League. Kampioen Club Brugge speelt Champions League. Antwerp moet de bekerfinale winnen om te ontsnappen aan de Europese voorrondes. Het zou niet onlogisch zijn hen een plaats in de poules van de tweede Europese competitie toe te kennen, omdat de Great Old (samen met Club) als enige in de cup niet verloor.
De oplossing voor het probleem van de promotie naar 1A en de degradatie naar 1B ligt voor de hand: een hoofdklasse volgend seizoen met achttien clubs. Dat betekent 34 speeldagen, zes minder dan nu. Geen onnodige luxe, want volgens de virologen is de kans reëel dat ons over een jaar weer een aanval van het nieuwe coronavirus te wachten staat en de hoop op een vaccin voordien bitter klein. Bovendien liet UEFA-voorzitter Ceferin al weten dat nationale competities desnoods moeten ingekort worden om Euro 2020 op 11 juni 2021 van start te laten gaan.
De eerste zorg nu zou moeten zijn: bekijken hoe onze clubs deze crisis financieel overleven. Weinig clubs hebben een buffer en sommige komen onvermijdelijk in geldnood. Zelfs als er straks met publiek gevoetbald mag worden, zullen veel (oudere) liefhebbers zich nog eens bezinnen voor ze zich in de massa storten. En zullen alle sponsors deze ramp overleven? Bovendien kan de transfermarkt instorten. Wie heeft geld? Wie wil risico’s nemen in onzekere tijden?
Zelfs Juventus en Barcelona, de rijksten onder de rijken, zullen hun sterren maandenlang niet of veel minder betalen. Een miljoen of twee meer of minder per seizoen zal die jongens niet in de problemen brengen, maar in onze competitie lopen jongens die aan het minimumloon van ongeveer 70.000 euro voetballen. Zij moeten een andere regeling krijgen dan de grootverdieners. Bovenal moet er een deal uitgewerkt worden waarvoor de spelers begrip kunnen hebben. De clubs kunnen niet zonder overleg maatregelen opleggen.
