Op 25 juni verleende de commissie voor Milieu, Landbouw en Visserij van het Spaanse parlement haar steun aan The Great Ape Project. Dat is een voorstel om het recht op leven, vrijheid en bescherming tegen marteling toe te kennen aan onze dichtste niet-menselijke familie: chimpansees, bonobo’s, gorilla’s en orang-oetans. Andere landen, waaronder Nieuw Zeeland en het Verenigd Koninkrijk, hebben stappen gezet om mensapen te beschermen tegen schadelijke experimenten, maar geen enkel parlement heeft vooralsnog erkend dat een dier een persoon met rechten kan zijn.

De resolutie, die naar alle verwachtingen door het voltallige parlement zal worden aangenomen, zet Spanje op weg om een soortgelijke verklaring voor de hele Europese Unie te promoten. Ze roept de regering ook op om binnen het jaar een wet goed te keuren die het verbiedt om potentieel schadelijke experimenten uit te voeren op mensapen die niet in hun belang zijn.

Mensapen in gevangenschap houden, wordt alleen nog toegelaten om het behoud van de soorten te garanderen, en dan nog alleen onder optimale omstandigheden voor de dieren. De resolutie adviseert dat Spanje het voortouw zou nemen op internationale forums en in organisaties om mensapen te beschermen tegen mishandeling, slavernij, marteling, doding en uitsterven.

Paola Cavalieri en ik stichtten The Great Ape Project in 1993 om het tussenschot neer te halen tussen menselijke en niet-menselijke dieren. Vorsers zoals Jane Goodall, Diane Fossey en Birute Galdikas hebben aangetoond dat mensapen denkende, zelfbewuste wezens met een rijk emotioneel leven zijn, en hebben op die manier het terrein geëffend voor de basisrechten die nu aan de mensapen worden toegekend.

Als we mensenrechten beschouwen als iets wat alle mensen bezitten, hoe beperkt hun intellectuele of emotionele capaciteiten ook mogen zijn, hoe kunnen we soortgelijke rechten dan ontzeggen aan mensapen, die het duidelijk beter doen dan sommige mensen op het vlak van rationaliteit, zelfbewustzijn en emotionele banden met anderen? Wie daarmee instemt, hanteert een vooroordeel tegenover andere wezens puur omdat ze niet tot onze soort behoren. Een vooroordeel dat we speciesism of soortisme noemen, om de gelijkenis met racisme te benadrukken.

Het gebruik van de term ‘slavernij’ wanneer het over dieren gaat, is weloverwogen. Tot nu werd aangenomen dat dieren rechtmatig onze slaven zijn, waarmee we doen wat we willen: ze onze karren laten trekken, ze inspuiten met menselijke ziektes, ze eieren, melk of vlees doen leveren. Dat een regering erkent dat het verkeerd kan zijn om van dieren slaven te maken, betekent een breuk in de muur die we rond onze eigen soort hebben gebouwd.

© PROJECT SYNDICATE. INFO: www.project-syndicate.org

door Peter Singer – PETER SINGER IS PROFESSOR BIOETHIEK AAN PRINCETON UNIVERSITY.

Reageren op dit artikel kan u door een e-mail te sturen naar lezersbrieven@knack.be. Uw reactie wordt dan mogelijk meegenomen in het volgende nummer.

Partner Content