Ik ga niet akkoord met de uitspraken van Piet Lombaerde in ‘Dit zijn de methodes van een dictatuur’ (Knack nr. 7), en dit om de volgende reden:
1. Met het Projectteam Stadsontwerp van de K.U. Leuven heb ik inderdaad in 1997 een studieopdracht verricht voor het ‘Hart van Antwerpen’. Dit project tekende de principes uit voor stedenbouwkundige aanleg van de ruime omgeving van het Centraal Station: onder andere voor het Astridplein en de Leien. Omdat we door het verrichten van deze studie over zogenaamde ‘voorkennis’ beschikten, mochten wij echter niet voor de realisatieopdracht kandideren. De latere uitwerking van onze stedenbouwkundige principes is daarom volledig buiten ons om gebeurd.
2. De realisatieopdracht voor de heraanleg van de Rooseveltplaats is in december 2004 toegekend aan Manuel de Solà-Morales omdat zijn ruimtelijke visie in de Open Oproep 0625 (georganiseerd door Bob Van Reeth) door de beoordelingscommissie unaniem de meest adequate was bevonden. Ik maakte geen deel uit van deze jury.
3. Het huidige, nieuwe Astridplein is ontworpen door Eurostation-E.I.S. Het studiebureau van de NMBS liet zich voor deze opdracht bijstaan door Jordi Ferrando, de architect die eerder het openbare domein van het Kortrijkse stadscentrum had ontworpen. Behalve dat hij ook afkomstig is van Barcelona, heeft Ferrando geen enkele professionele band met de Solà-Morales.
4. Als er momenteel plannen zouden bestaan om het Astridplein opnieuw aan te leggen, is mij dat onbekend. In de hypothese dat men mij die opdracht zou willen geven, zou ik ze waarschijnlijk moeten weigeren, aangezien ik als bouwmeester geen publieke opdrachten mag aanvaarden tijdens mijn ambtstermijn. Anderzijds zou ik niet direct weten hoe aan zo’n opdracht te beginnen. Het Projectteam Stadsontwerp, waarnaar u in uw artikel verwijst, heeft immers in 2002 opgehouden te bestaanà
Wederwoord: Marcel Smets antwoordt niet op de essentie van de zaak, namelijk het niet rekening houden met de Spaanse omwalling in het project van de Leien, en meer algemeen, met het cultureel erfgoed van de stad en zijn betekenis tot op vandaag. Ik wil Marcel Smets zeker geen schade berokkenen. Dit is het laatste van mijn betrachtingen tegenover iemand die ik jaren gekend heb en voor wiens wetenschappelijk werk ik tot op vandaag veel waardering heb. Mij gaat het enkel over inhoud, en mijn enige wens is dat mensen zoals Marcel Smets, die zich daar vroeger sterk voor hebben ingezet, dat vandaag met hun nieuwe positie nog zouden blijven doen. Een Vlaams bouwmeester zou een voorbeeldfunctie op dit vlak moeten uitoefenen.
Marcel Smets, Vlaams bouwmeester, buitengewoon hoogleraar K.U.Leuven;Professor Piet Lombaerde
