Laten we eerst uw geheugen even opfrissen over het schandaal dat onze chef-wetenschappen enkele weken geleden op de cover van Knack wrong. De Russische wapentrafikant Victor Bout levert wapens aan het Front pour la Libération du Congo, van de door Knack gesteunde volksleider Jean-Pierre Bemba.
Tot daar niets aan de hand. Onze chef-wetenschappen levert zelf wapens aan Jean-Pierre Bemba, meer bepaald chemische preparaten die hij indertijd brouwde in zijn naast ons bureau gevestigde laboratorium op de Tervurenlaan. Tot dat ontplofte en we met zijn allen naar het BMC moesten verhuizen. Maar heel anders wordt het wanneer wij lezen dat deze Bout, in werkelijkheid heet hij Victor Anatoliyevich, opereert vanuit Oostende! Kocht er voor 17 miljoen frank een villa en bouwde een luchtvaartfirma uit met wel zestig toestellen. Waarmee, wij zullen nu kort de aanklacht van onze chef-wetenschappen samenvatten, vanalles gebeurt dat niet mag.
Eerlijk gezegd: wat kan ons dat schelen? Zolang die Bout met zijn vliegmachien niet op ons dak valt doet hij wat hij wil. Maar Draulans was minder coulant. Schreef vijf vlammende bladzijden vol. Drukte een geheim rapport af van het Togolese ministerie van Defensie, waarvan wij de inhoud niet snapten maar dat alleen door het feit dat het in Knack gepubliceerd werd de ergste malversaties suggereerde. En sloot zijn artikel af met de vraag wie in Oostende deze maffioso de hand boven het hoofd houdt.
U denkt natuurlijk spontaan: den Baard. Bout & Baard, fonetisch is dat bijna een evidentie. Mis. Van Hecke! Johan Van Hecke is weer, zoals zo vaak, de intrigant achter de schermen. Den Baard moet trouwens niet weten van Afrika, voor hem telt maar één land buiten Oostende: Litouwen. Om de vijf maanden gaat hij daar een container lange jongens weghalen, die dan door de coach van basketbalclub Oostende moeten worden ingewijd in de geheimen van dribble en shot. Daarna wordt de coach ontslagen en de Litouwer met winst verkocht. Als we zoeken naar schrijnende gevallen van mensenhandel met sportlui, dan is het juiste adres: Baard, Oostende. Het is niet voor niets dat Jean-Marie Dedecker zich op dat dossier heeft gestort.
Spreek den Baard niet van Afrika. Het is er te warm en hij zweet al zo gemakkelijk. Bovendien kunnen ze daar niet basketten. Ja, nu en dan duikt er een Senegalees of een Soedanees van twee meter vierenveertig op die je onder de borden kan posteren, zoals The Chief in de Cuckoo’s Nest. Vorig jaar hebben ze zo een jonge Congolees van twee meter zestien uit het asielcentrum van Kapellen geplukt: Didier Benga-Illunga. Willy Steveniers probeert hem het abc van het basketbal bij te brengen, en volgend jaar komt hij uit voor Charleroi. Tot grote woede van den Baard, die beweert dat hij eigenaar is van dat asielcentrum, en dus ook ‘van elke parvenu die daar op onze kosten wat komt potverteren’. Wij citeren nu uit de notulen van de vorige bestuursvergadering van Oostende. Aan de authenticiteit ervan moet niet worden getwijfeld, want deze notulen zijn opgeschreven door ’s Baards vierde vrouw Marijke Schaepelinck, die hij aan een bezoldigde betrekking op de club heeft geholpen. De meningen over haar lopen uiteen. Volgens de enen is ze telefoniste met vage noties van secretariaatswerk, volgens anderen is ze een bekwame general manager. Deze laatste strekking bestaat uit Jo-ch-an en Marijke zelf.
Geen Afrikanen dus voor den Baard. Afrika vereenzelvigt hij toch al te veel met Reginald Moreels, concurrent in de Oostendse politiek en den Baard houdt niet van concurrenten in de Oostendse politiek. Vandaar dat hij goed kan opschieten met Van Hecke, die vormt geen enkel gevaar. Den Baard heeft op het regionale tv-station Focus, waar hij de facto hoofdredacteur is, Moreels jarenlang op subtiele wijze belachelijk laten maken. De dokter heeft zich dat erg aangetrokken. Op de duur vonden ze zelfs in Oostende dat hij een beetje raar begon te doen, kun je nagaan. Hij zit nu weer in Afrika, nadat Vande Lanotte Verhofstadt had bevolen om hem daar met een of ander kluitje in het riet een tijdje zoet te houden. Een vredesplan voor Midden-Afrika of zoiets. Of de uitbaggering van de Nijl, we zijn het vergeten.
Wij hebben hier ooit geschreven dat er aan de dokter een steek los zat. De volgende dag een woedende Moreels aan de lijn. ‘Hebt gij dan geen respect voor de waardigheid van een mens?’ Na deze uitval vertelde hij dat hij in de lente van 2001 een boek zou uitbrengen. Om het een beetje goed te maken veinsden wij enige interesse en vroegen hoe dat boek zou heten. Waarna Moreels: ‘Een zot spreekt de waarheid.’
Enfin, waar waren we? De wapenleveringen vanuit Oostende. Het is dus Van Hecke die de contactpersoon is tussen België en Jean-Pierre Bemba. En in die hoedanigheid ook de vertrouwensman van Victor Bout aan de kust. Wij zullen u niet verklappen hoe wij dat weten, maar weet dat dit blad in de kringen van Bout en Bemba vrij goed geïntroduceerd is. Van Hecke koopt wapens, in een winkel in de Adolf Buylstraat, en transporteert die dan vanuit Oost-Ende naar Oost-Congo. Een dienst aan zijn vriend Yoweri Museveni, die onlangs de verkiezingen in Oeganda ostentatief vervalste maar door Van Hecke nog steeds wordt opgehemeld als de grootste democratische president van Afrika. Na hemzelf uiteraard. De mannen van Bemba en de Oegandezen zijn objectieve bondgenoten, we moeten bij de rest geen tekening maken.
Tot nu toe hebben wij geloofd in de slaagkansen van het Front pour la Libération du Congo en in het maatschappelijk project van papa Bemba. Maar waar Van Hecke bij betrokken raakt, dat is om zeep. In Oostende bij de jongste verkiezing: min vijf procent en drie zetels kwijt. Sindsdien heeft men in de badstad niets meer van hem vernomen. Woont hij er nog? Is hij nog actief in de gemeente? Wil hij er de christen-democratie nog vernieuwen? Geen mens die ’t weet. Alleen de wapenwinkels krijgen hem zo nu en dan over de vloer.
Koen Meulenaere
