Steve Stevaert (1)

De uitgevoerde afbraken zijn onmenselijk. Er moet gezocht worden naar regularisering (“Ik ben de minister van mijn principes”, Knack nr. 50). Die stellingen zijn een kaakslag voor al degenen die op een of andere manier het slachtoffer zijn van bouwovertredingen. In een land met zoveel overtreders zijn er niet alleen daders maar ook gedupeerden. Dat zijn onder meer de burgers die individueel worden benadeeld door bouwmisdrijven van buren en de steeds groter wordende groep burgers die wel begaan zijn met steeds maar schaarser wordende open ruimte.

Eindelijk krijgen die mensen met burgerzin een sprankeltje hoop. Hoop dat de bouwovertredingen die hun woon- en leefomgeving belasten, alsnog ongedaan worden gemaakt. Eindelijk een minister die zijn verantwoordelijkheid opneemt en als goede burger handelt.

Als alle gemeentebesturen en alle ambtenaren van ruimtelijke ordening hun werk hadden gedaan, zouden we nu niet geconfronteerd worden met dit “harde” handhavingsbeleid. Als in een rechtstaat de vonnissen van een rechter niet worden uitgevoerd, is de anarchie heel dichtbij.

Steve Stevaert (2)

Men heeft de situatie inzake ruimtelijke ordening in dit land veel te lang laten verrotten. Dat moest ooit uitmonden in problemen en drama’s. Opteren voor meer regularisatie zou een foute reactie zijn vanwege de beleidsmensen.

Bouw- en andere overtredingen regulariseren heeft immers kwalijke gevolgen: 1. de misdrijven op zich worden niet bestraft, tenzij met een geldboete (voor velen een lachertje); 2. het klimaat van straffeloosheid wordt nogmaals in de hand gewerkt; 3. de brave burgers worden nog eens in hun blootje gezet; 4. het ongeloof in politiek en beleid wordt nog aangescherpt; 5. natuur- en landschapswaarden worden als ondergeschikt beschouwd.

Wie in zijn/haar kritiek een vergelijking maakt met andere misdrijven en vooral het lakse optreden daartegen, heeft overschot van gelijk. Maar het zou fout zijn daarom te beslissen ook in deze dossiers laks te zijn. Je kan een rechtssysteem toch niet afstemmen op het meest inefficiënte deelgebied ervan, om zo gelijkheid tussen alle burgers van dit land na te streven.

Ik hoop dat politici hun verantwoordelijkheid (blijven) nemen in deze materie, ook na juni volgend jaar. Het kan alleen maar de kwaliteit van het leven, de gelijkheid van iedereen voor de wet en de bescherming van zwakke sectoren als landschap en natuur ten goede komen.

Steve Stevaert (3)

De afbraakwoede is blind, redeloos en zinloos. Ik ben vooral geschokt door het feit dat de overheid zelf schuld heeft aan veel bouwovertredingen. Er is geen departement waar zoveel duistere affaires gebeurden: bouwplannen, gewestplannen hertekenen, verkavelingen en zo meer. Juist op dat departement gaat men zo tekeer. Ik ben mijn hele leven lang militant socialist geweest. Nu haak ik af: dit is iets van fanatici.

Steve Stevaert (4)

Klassejustitie roept de burger, inderdaad. De overtreders vragen gratie en zij die de wet naleven, betalen voor hun woning een flink pak meer. Gisteren werd in de witte marsen nog gevraagd dat justitie haar werk zou doen, vandaag mag het iets minder zijn. Wat wil de burger nu eigenlijk ?

Als je bewust de wet overtreedt, moet je ook bereid zijn daar de gevolgen voor te dragen. Het klopt natuurlijk dat vele lokale besturen hierin geen fraaie rol hebben gespeeld. Het is niet verwonderlijk dat de CVP minister Stevaert alleen laat staan in de vuurlinie. In mijn eigen gemeente, Stekene, is de situatie niet anders. We hebben hier illegale weekendverblijven, permanente bewoning in weekendhuizen en op campings. Naar buitenuit steeds stoere taal van onze burgervader, maar op momenten van verkiezingen zou het wel leuk zijn mochten deze mensen op hem stemmen. En dan schep je verwachtingen natuurlijk.

Er is er geen alternatief. Willen we in de toekomst dit soort van mistoestanden voorkomen, dan moet het huidige handhavingsbeleid voortgezet worden.

Agusta (1)

Zware straffen? Volgens Knack blijkbaar wel (“Cassatie was streng”, Knack nr. 52). Hoezo? Een aantal corrupte politici komt voor de rechtbank. Die spreekt na grondig onderzoek een voorbeeldige straf uit. Concreet betekent dit dat geen der misdadigers een gevangenisstraf wordt opgelegd. Al de rest is blabla.

Agusta (2)

Het Agusta-proces getuigt van een zekere mildheid ten opzichte van de nomenclatura die verantwoordelijk is voor de torenhoge Belgische staatsschuld. Het geschreeuw van sommigen dat Willy Claes onschuldig is, getuigt niet meer van deze tijd.

Wij, gewone burgers, zullen de staatsschuld wel verder afbetalen. Lantin is enkel voor klein grut dat op ongelukkige wijze failliet gaat. Willy Sollie heeft minder geluk: achter hem staat geen partij met onrechtmatig verkregen geld.

Vrouwen

In “Het zwarte geslacht” (Knack nr. 51) over de positie van de vrouwen in Iran wordt geen enkele melding gemaakt van de baha’i-vrouwen die veruit het meest worden onderdrukt door de officiële regeringspolitiek. Hun huwelijk wordt niet erkend, hun kinderen zijn onwettig en hebben geen enkel recht op een erfenis.

De baha’i-beweging is een van de grootste bewegingen die binnen Iran al honderd jaar opkomt voor de gelijkwaardigheid van de vrouw. Voor de bestuursorganen door de Iraanse regering verboden werden, zetelden daar zowel vrouwen als mannen. De Iraanse baha’i-dichteres Tahiri nam in 1848 als een der eersten publiekelijk haar sluier af en sprak een bijeenkomst van mannen toe. Een aantal mannen verliet daarop de baha’i-beweging.

Toppunt van provocatie voor het Iraanse regime is vrouw en baha’i zijn.

Godfried Danneels

In “We mogen de hoop niet verliezen” (Knack nr. 52) verwondert kardinaal Danneels zich over het negatieve imago van de kerk in onze streken. Het lijkt dat het niet de gewone mens, maar de kardinaal is die met een vertroebeld oog kijkt.

Laten we maar herinneren aan de houding van de kerk tegenover Schillebeeckx, Küng, Drewermann, Gaillot en vele anderen. Tegenover het vrouwelijke priesterschap, het destijds naar de brandstapel willen slepen van schrijvers als Gerard Walschap, de tegenwerking van het kerkreferendum.

Voorts, de verheerlijking van het instituut (heilig) in de misteksten, de persoonsverheerlijking van de paus en de blijkbaar sektarische praktijken van sommige behoudsgezinde katholieke verenigingen die niet ondubbelzinnig veroordeeld worden door de Belgische kerkleiding (want erkend door de kerk).

Andere voorbeelden die het negatieve imago verklaren: de benoeming, tegen de wens van de diocesanen, van ultraconservatieve bisschoppen, de nieuwe eed van volgzaamheid aan de paus, opgelegd aan theologen en rectoren van katholieke universiteiten. Kortom: de hoogmoed en ongenaakbaarheid overheersen nog steeds bij de hoogste ambtsdragers van de kerk.

Een instelling die de helft van het mensdom in een minderwaardige positie wil houden door de weigering van het priesterschap aan de vrouw (en dat is een onmisbare voorwaarde voor essentiële functies) zal onvermijdelijk meer en meer invloed verliezen.

De zogenaamde huidige bloei van de kerk in Zuid-Amerika en Afrika is wellicht slechts een vertraging in de tijd: over vijftig jaar zal de toestand daar nog weinig verschillen van de toestand die we nu hier kennen.

Guido Vandenbroucke, Proven.,Frank Vermoesen, Meise.,J.V., Herentals.,Marc Bogaerts, Stekene.,Daniël Goes, Oostende.,Benoit Boons, Leopoldsburg.,Guido Cooreman, Nationale Geestelijke Raad van baha’i van België.,F. Govaerts, Borgerhout.