JA

De wettelijke termijn waarbinnen een zwangerschap kan worden afgebroken ligt op veertien weken zwangerschap (of twaalf weken na de bevruchting). Minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) denkt erover om die termijn te verlengen. Terecht?

Een zwangerschap afbreken is altijd jammer. Als het toch moet: hoe vroeger, hoe beter. Maar sommige vrouwen, onder anderen vrouwen met een onregelmatige cyclus, merken te laat dat ze in verwachting zijn, en worden dan naar het buitenland doorverwezen. Goede cijfers daarover hebben we niet. Die aantallen moeten we opvragen, bij de doorverwijzingscentra bijvoorbeeld. Duizend vrouwen per jaar (op een totaal van 18.000 abortussen, nvdr), zoals Onkelinx zegt, dat lijkt me veel. Maar als blijkt dat dit een probleem is, moeten we de termijn eventueel verlengen.

Tot wanneer?

Algemeen wordt aangenomen dat een foetus levensvatbaar is vanaf 22 weken, dus verder zou ik zeker niet gaan.

U ziet in de abortuswet ook andere hiaten. Welke?

Tussen het moment van aanmelden en de ingreep is nu een wachttijd voorzien van zes dagen. Dat is goed, maar er zouden uitzonderingen moeten zijn. Voor een vrouw die goed dertien weken zwanger is en het dan pas merkt, bijvoorbeeld.

Verder is er nog de lacune in de wet over zwangerschaps-afbrekingen na veertien weken, als laat gezien wordt dat de foetus een afwijking heeft. We hebben geen lijstje nodig met wat mag en wat niet, wel een duidelijk kader waarbinnen artsen en ziekenhuizen kunnen werken. Aan het UZ in Gent hebben we zelf een procedure ontwikkeld. Maar wettelijk betekent die niets.

Ik heb nog de tijd meegemaakt dat vrouwen overleden door clandestiene abortussen. Teruggaan in de tijd zou stom zijn. Ons land heeft, samen met Nederland, de laagste abortuscijfers ter wereld. Dankzij een goede abortuswet en een goed anticonceptiebeleid.

Er daagden ongeveer 1700 betogers op. Wat was precies het doel van de optocht?

Wij willen de stilte doorbreken over het lijden van vrouwen die een abortus hebben ondergaan. Studies wijzen uit dat die ingreep heel wat schade teweegbrengt. Zware depressies, hoofdpijn, en overgeven. Vrouwen wier zwangerschap is afgebroken hebben een grotere kans op borstkanker, en liefst zeven keer meer kans om zelfmoord te plegen. Maar hun lijden is vandaag taboe.

In uw manifest staat ook: ‘We kiezen resoluut voor het leven in om het even welke situatie, zonder uitzonderingen.’ Moet abortus dan altijd strafbaar zijn?

Inderdaad. We veroordelen niet de vrouwen, maar de wetten die de vrouw en het ongeboren kind niet respecteren. In de eerste plaats moet er nu meer informatie zijn, die ook de keerzijde van de ingreep belicht, en daarnaast ook economische hulp aan vrouwen in nood. Als die hulp er was, zouden immers heel wat vrouwen hun kind toch hebben gehouden, stelde de evaluatiecommissie voor zwangerschapsonderbreking in 2007.

Wij pleiten resoluut voor het leven, want abortus is nooit een oplossing. Er zijn altijd alternatieven. Adoptie bijvoorbeeld.

Ook bij verkrachting?

Verkracht worden is verschrikkelijk, maar ik heb verkrachte vrouwen ontmoet die hun kind ter wereld hebben gebracht, en zo uit die gruwelijke ervaring toch iets positiefs hebben gehaald. Van alle vrouwen die voor abortus kiezen, is overigens maar één procent verkracht.

Drijft u abortus niet opnieuw in de illegaliteit, met alle gevolgen van dien?

Illegale abortussen zullen er altijd zijn, al kun je onmogelijk zeggen hoeveel. Vroeger was abortus illegaal, net als vrouwenbesnijdenis nu. (cynisch) Als we willen dat ook die laatste ingreep in goede omstandigheden kan gebeuren zodat vrouwen er niet aan sterven, wel, dan moeten we die misschien ook legaliseren.

NEE

De wettelijke termijn waarbinnen een zwangerschap kan worden afgebroken ligt op veertien weken zwangerschap (of twaalf weken na de bevruchting). Minister van Volksgezondheid Laurette Onkelinx (PS) denkt erover om die termijn te verlengen. Terecht?

Een zwangerschap afbreken is altijd jammer. Als het toch moet: hoe vroeger, hoe beter. Maar sommige vrouwen, onder anderen vrouwen met een onregelmatige cyclus, merken te laat dat ze in verwachting zijn, en worden dan naar het buitenland doorverwezen. Goede cijfers daarover hebben we niet. Die aantallen moeten we opvragen, bij de doorverwijzingscentra bijvoorbeeld. Duizend vrouwen per jaar (op een totaal van 18.000 abortussen, nvdr), zoals Onkelinx zegt, dat lijkt me veel. Maar als blijkt dat dit een probleem is, moeten we de termijn eventueel verlengen.

Tot wanneer?

Algemeen wordt aangenomen dat een foetus levensvatbaar is vanaf 22 weken, dus verder zou ik zeker niet gaan.

U ziet in de abortuswet ook andere hiaten. Welke?

Tussen het moment van aanmelden en de ingreep is nu een wachttijd voorzien van zes dagen. Dat is goed, maar er zouden uitzonderingen moeten zijn. Voor een vrouw die goed dertien weken zwanger is en het dan pas merkt, bijvoorbeeld.

Verder is er nog de lacune in de wet over zwangerschaps-afbrekingen na veertien weken, als laat gezien wordt dat de foetus een afwijking heeft. We hebben geen lijstje nodig met wat mag en wat niet, wel een duidelijk kader waarbinnen artsen en ziekenhuizen kunnen werken. Aan het UZ in Gent hebben we zelf een procedure ontwikkeld. Maar wettelijk betekent die niets.

Ik heb nog de tijd meegemaakt dat vrouwen overleden door clandestiene abortussen. Teruggaan in de tijd zou stom zijn. Ons land heeft, samen met Nederland, de laagste abortuscijfers ter wereld. Dankzij een goede abortuswet en een goed anticonceptiebeleid.

Er daagden ongeveer 1700 betogers op. Wat was precies het doel van de optocht?

Wij willen de stilte doorbreken over het lijden van vrouwen die een abortus hebben ondergaan. Studies wijzen uit dat die ingreep heel wat schade teweegbrengt. Zware depressies, hoofdpijn, en overgeven. Vrouwen wier zwangerschap is afgebroken hebben een grotere kans op borstkanker, en liefst zeven keer meer kans om zelfmoord te plegen. Maar hun lijden is vandaag taboe.

In uw manifest staat ook: ‘We kiezen resoluut voor het leven in om het even welke situatie, zonder uitzonderingen.’ Moet abortus dan altijd strafbaar zijn?

Inderdaad. We veroordelen niet de vrouwen, maar de wetten die de vrouw en het ongeboren kind niet respecteren. In de eerste plaats moet er nu meer informatie zijn, die ook de keerzijde van de ingreep belicht, en daarnaast ook economische hulp aan vrouwen in nood. Als die hulp er was, zouden immers heel wat vrouwen hun kind toch hebben gehouden, stelde de evaluatiecommissie voor zwangerschapsonderbreking in 2007.

Wij pleiten resoluut voor het leven, want abortus is nooit een oplossing. Er zijn altijd alternatieven. Adoptie bijvoorbeeld.

Ook bij verkrachting?

Verkracht worden is verschrikkelijk, maar ik heb verkrachte vrouwen ontmoet die hun kind ter wereld hebben gebracht, en zo uit die gruwelijke ervaring toch iets positiefs hebben gehaald. Van alle vrouwen die voor abortus kiezen, is overigens maar één procent verkracht.

Drijft u abortus niet opnieuw in de illegaliteit, met alle gevolgen van dien?

Illegale abortussen zullen er altijd zijn, al kun je onmogelijk zeggen hoeveel. Vroeger was abortus illegaal, net als vrouwenbesnijdenis nu. (cynisch) Als we willen dat ook die laatste ingreep in goede omstandigheden kan gebeuren zodat vrouwen er niet aan sterven, wel, dan moeten we die misschien ook legaliseren.

Opgetekend door Jan Jagers

‘Teruggaan in de tijd zou stom zijn.’

‘Vroeger was abortus illegaal, net als vrouwenbesnijdenis nu.’