?Ha, Ha, Ha?, dans van Baervoets.
Als een hond in een kegelspel maakte Alexander Baervoets bijna twee jaar geleden zijn choreografische entree in de Vlaamse danswereld. Zijn debuut ?Blauw?, was een abstract buitenbeentje in een door theaterdans gedomineerd landschap. Het maakte gebruik van een ingenieus op improvisatie berustend bewegingssysteem en onthulde een precies gevoel voor ruimte. Terzelfdertijd was het een studie in pure dans. Net zoals Merce Cunningham vond Baervoets dat dans niet meer hoefde te zijn dan beweging. Als de beweging van enige betekenis kon worden verdacht, was dat enkel op rekening van de toeschouwer te schrijven. Met zijn tweede productie ?Nievelt? (1995) scherpte Baervoets dat postmoderne standpunt nog verder aan en zette hij zijn verleidelijke dans-dans met een haast machinale, agressieve energie onder hoogspanning.
Met die twee extreme studies heeft Baervoets in een ander leven danshistoricus, -leraar, -recensent en -dramaturg (onder andere bij De Beweeging) wellicht een antwoord willen zoeken op de vraag of er nog dans mogelijk is na de choreografische nulgraad van Cunningham. Een nadeel was echter dat die queeste niet onmiddellijk naar een meer toegankelijke dansvorm leidde.
Met zijn derde choreografie ?Ha, Ha, Ha? die op het einde van vorig seizoen in première ging en nu een kleine tournee door Vlaanderen maakt pakte hij dat euvel aan. De tegenstelling tussen onderzoek en toegankelijkheid, abstractie en emotie is in ?Ha, Ha, Ha? een schijntegenstelling geworden. In de avondvullende productie doen drie dansers ( Nathalie McDonnell, Enid Gill en Alexander Baervoets) een appel aan de intelligente, denkende blik van de toeschouwer en laten ze ook de verleidelijke, esthetische taal van het dansende lichaam spreken.
?Ha, Ha, Ha? bestaat uit drie delen. In het eerste deel verkent Baervoets de dunne grens tussen evenwicht en net-niet-vallen. In het begin gebeurt dat nog langzaam en op één been staand, even later op rechte lijnen en ten slotte langs uitdeinende cirkels in de hele ruimte. In het tweede deel valt die uitbundigheid stil en tracht de toeschouwer te achterhalen hoe verschillende geluidsbronnen een reeks van improvisatorische bewegingen bepalen en sturen. Een lang, misschien zelfs iets te lang moment van bezinning vooraleer ?Ha, Ha, Ha? met een verstilde choreografie en concrete handelingen besluit.
Paul Verduyckt
Op 11/10 in Berchem (Cultureel Centrum), 16/10 in Tongeren (De Velinx), 26/10 in Lommel (De Adelberg), 12/11 in Gent (Vooruit) en 28/11 in Maasmechelen (Cultureel Centrum).
Ha, Ha, Ha : tussen evenwicht en net-niet-vallen.
