Beste eerstejaarsstudent,
Het zal je verbazen dat ik op mijn 55e zulke dingen nog doe, maar deze zomer had ik het geluk David Guetta te zien in Ibiza, een donderdagnacht in de Pacha van drie tot zes uur ’s morgens. Hij opende met zijn hit ‘Work hard, play hard’ en die wordt de rode draad in deze brief.
Play hard.
Voor jou breekt inderdaad de mooiste tijd van je leven aan. Hopelijk ga je op kot, want de universiteit betekent niet alleen studeren maar ook onafhankelijk worden. En een balans vinden tussen werken voor je diploma en genieten van het studentenleven.
Ik ben zelf schachtenkoning geweest. Het heeft me gelanceerd in het studentenleven, zodat ik in het derde jaar Solvay business school in Brussel ook praeses ben geworden. Ik heb weinig dopen, cantussen of ‘TD’s’ gemist. Ik heb er heel veel mensen door leren kennen, en er een paar heel goeie vrienden aan overgehouden.
Pas later, toen ik in 1980 op de campus werd gerekruteerd door Arthur Andersen (nu Accenture), heb ik geleerd dat bedrijven kijken naar wie goeie resultaten behaalt, maar evenzeer naar wie actief is in het studentenleven. Werken in een bedrijf is immers ook en vooral een sociaal gebeuren, en vandaag zal elke werkgever erkennen dat sociale en emotionele intelligentie minstens even belangrijk zijn als zuivere slimheid. Ik zou daarom zeggen: laat je dopen en neem deel aan het studentenleven, zo veel je kunt.
Work hard.
Maar probeer een goeie balans te vinden tussen ‘play and work’. Mijn doel was elk jaar om erdoor te zijn in de eerste zit. Van de drie maanden vakantie die ik dan had, ging ik er twee werken. En één maand maakte ik een mooie reis. Daarna kon ik uitgaan – en véél – van één oktober tot vijftien maart, en koos ik zeer gericht de paar lessen die ik niet wilde missen.
Op vijftien maart maakte ik een gedetailleerde planning, terug rekenend van de verschillende data waarop de respectievelijke examens in juni zouden plaatsvinden. Ik wist dat ik vijftien pagina’s per uur kon studeren en wou elke cursus drie keer doen. Dan kun je heel gemakkelijk bepalen hoeveel uren en dagen je voor elk vak nodig hebt. Elke morgen begon ik om zes uur en ik ging door tot ’s middags twaalf uur. Dan nam ik twee uur voor de lunch en een korte slaap, en vanaf veertien uur begon ik opnieuw, tot middernacht. Elke dag hetzelfde ritme. Ik heb elk jaar de top drie à vijf gehaald, behalve het jaar dat ik praeses was, toen was ik gewoon geslaagd.
Ik wil besluiten met het volgende. Geniet van de mooiste tijd van je leven, je bent vrij, je ontmoet schitterende medestudenten, je kunt plezier maken als nooit ervoren. Maar stel jezelf ook een doel, en doe er alles voor om dat te halen. Een diploma is een entreekaartje om te mogen meedraaien in het systeem. Het is niet het einde maar het begin van een journey. Zonder dat diploma blijven vandaag heel veel deuren dicht. Meer dan 23 procent van de jeugd is werkloos in Europa, vaak laaggeschoolden.
Mijn studies hebben mij een aantal van mijn dromen helpen realiseren. Ik heb ervoor gewerkt en tegelijkertijd heel veel plezier gehad. En vandaag is dat niet anders, werken in een bedrijf is dezelfde combinatie: you work hard, you play hard. Daarom heb ik mijn elf collega’s van het executive team van Adecco begin juli naar Ibiza gebracht, naar David Guetta, ondanks onze gevorderde leeftijd. We hebben er gewerkt aan onze budgetten voor volgend jaar en we hebben ons er goed geamuseerd. We’ve worked hard, we’ve played hard.
Ik wens je veel geluk, veel plezier, en veel succes.
Ceo Adecco – 56 jaar – Studeerde handelswetenschappen aan de Solvay Business School en marketingmanagement aan de Universiteit Gent.
van Patrick De Maeseneire
Geniet van de mooiste tijd van je leven, maar stel jezelf ook een doel.
