De nationale Energy Globe Award, de Oscar voor duurzame ontwikkeling, gaat naar Melotte, een Limburgs bedrijf dat gespecialiseerd is in 3D-printing.
Mario Fleurinck (ceo van Melotte): De 3D-printtechnologie stelt je in staat producten te fabriceren die niet gemaakt worden op basis van aangekochte materialen, zoals dat in analoge fabrieken gebeurt, maar die vertrekken vanuit een digitaal bestand, wat veel duurzamer is. Wij houden ons bij Melotte bezig met ‘direct manufacturing’: het produceren van op maat gemaakte materialen die onmiddellijk ingezet kunnen worden. Denk bijvoorbeeld aan gepersonaliseerde protheses en implantaten.
In welke sectoren is de 3D-printtechnologie al doorgedrongen?
Fleurinck: Er worden nog maar weinig complexe juwelen geproduceerd zonder dat er een 3D-printer aan te pas komt. Ook hoorapparaten worden dezer dagen steeds vaker op maat geprint. En dan zijn er nog de assistieve 3D-toepassingen (assistieve technologie ondersteunt mensen met beperkingen, nvdr.), die vooral ingezet worden in de zorgsector.
Hoe baanbrekend is 3D-printing anno 2013?
Fleurinck: De mogelijkheden voor 3D-printing zijn schier onbegrensd, maar op dit ogenblik is het nog een marginale ontwikkeling. De omzet die gerealiseerd wordt, is niet eens in percentages uit te drukken. Toch is er nooit eerder zo’n hype ontstaan rond 3D-printing als in 2013. Dat komt doordat het 3D-printlandschap heel binnenkort volledig hertekend zal worden. Er vervallen enkele sleutelpatenten, waardoor meer bedrijven de 3D-printingmarkt zullen betreden. Dat zal de kostprijs van de nu nog heel dure 3D-printers doen dalen en de technologie in een stroomversnelling doen terechtkomen.
Hoe ver staat de technologie bij ons?
Fleurinck: België staat bekend als een van de landen met de hoogste densiteit van 3D-printingbedrijven. Naast Melotte zijn ook de Leuvense firma’s Materialise, gespecialiseerd in het 3D-printen van kunststoffen, en Layerwise, dat vooral met metaal werkt, actief op die markt. Ik kan alleen voor mijn eigen winkel spreken, maar stel vast dat vandaag minder dan 1 procent van onze omzet gerealiseerd wordt in België. Het gaat zelfs zo ver dat wij de Belgische medische sector bedienen vanuit Nederland, omdat we onze producten zo moeilijk verkocht krijgen in eigen land. Dat is dramatisch, want op die manier zullen we de markt aan de multinationals moeten laten.
In 2013 opende in Sint-Gillis de eerste fysieke Belgische 3D-printshop voor consumenten, Modell’O Print.
Thomas Baldi (architect en eigenaar van Modell’O Print): Met Kerstmis vorig jaar vatte ik met een vriend het idee op om iets met 3D-printing te doen, meer bepaald met het commerciële aspect ervan. Begin dit jaar zijn we met de voorbereidingen begonnen, voor de zomer hebben we de shop geopend en in september is de productie van start gegaan.
Welke producten biedt u aan?
Baldi: Met vier soorten 3D-printers maken we vervangstukken voor bijvoorbeeld auto’s, elektrische piano’s of filmprojectors. Het betreft meestal stukken die onbeschikbaar of onvindbaar zijn geworden. Daarnaast willen we ons profileren als een shop waar consumenten hun eigen ideeën kunnen laten vormgeven en afdrukken. Ik ontwerp ze ter plekke, maak er een blauwdruk van en print ze in 3D uit. Ik kan onze klanten zelfs inscannen, en vervolgens met een 3D-printer bustes of miniatuurversies van hun hoofd maken (lacht).
Heeft elk gezin straks een 3D-printer in de huiskamer staan?
Baldi: Vandaag bezit iedereen een gewone printer, maar voor omvangrijke documenten of grote hoeveelheden gaat men naar een copyshop. Dat zie ik ook met 3D-printers gebeuren. Ik kan me best voorstellen dat elk huishouden straks een eigen exemplaar heeft, al zal men voor grote objecten een beroep moeten blijven doen op een 3D-printshop, die over meer expertise en meer geavanceerde apparatuur beschikt.
Hoeveel kost een 3D-printer voor thuisgebruik?
Baldi: De minimumprijs schommelt rond 500 euro, maar dan krijg je een 3D-printer die je zelf nog in elkaar moet steken aan de hand van een toolkit. Een model voor onmiddellijk gebruik, dat vaak minder kwalitatief is, kost al snel 800 euro. Voor wie niet de nodige technische bagage heeft, is een 3D-printer anno 2013 dus nog een dure en misschien zelfs onbruikbare aankoop.
