INFO : De auteur is publicist en schrijver in Brussel.
Ik heb dit jaar niets gegeven voor de actie 11.11.11, maar dat zal geen effect hebben op het eindresultaat. Want vorig jaar heb ik ook niets gegeven. Ben ik kampioen der zuinige Hollanders? Nee, ik ben tegen de propaganda van de Noord-Zuidbeweging. Marc Maes, beleidsideoloog van 11.11.11, is een van de laatste maoïsten ter wereld.
Na de ministerconferentie van de Wereldhandelsorganisatie WTO in Cancun in 2003 juichte Maes de mislukking toe. In een bericht van 15 september om 2.18 uur ’s nachts meldde hij vanuit Mexico: ‘Het is duidelijk dat dit een overwinning is voor de ontwikkelingslanden.’ Hij vond het ‘fantastisch’ dat de ontwikkelingslanden het laatste compromisvoorstel afschoten. Volgens de Wereldbank echter zouden succesvolle onderhandelingen het totale inkomen ter wereld met 500 miljard dollar doen stijgen tegen 2015. Daarvan zou 60 procent naar ontwikkelingslanden gaan. Het bedrag zou 144 miljoen mensen uit extreme armoede halen. De mislukking van Cancun was geen overwinning, maar een nederlaag voor de armen.
Dit jaar voert 11.11.11 actie voor het halen van de VN-millenniumdoelstellingen, waarbij een sterke vermindering van de absolute armoede tegen 2015 het hoofddoel is. Het is merkwaardig dat de Noord-Zuidbeweging actie voert voor een doel dat ze twee jaar eerder onderuithaalde. Maes keert zich tegen elke vorm van liberalisering. Uitgerekend twee grote landen, China en India, halen honderden miljoenen mensen uit de absolute armoede door een liberale economische politiek. Voor hongerig India waren vroeger inzamelingacties nodig. Nu exporteert het diensten. China heeft nu met economische openheid veel meer succes dan begin jaren zestig, toen Mao een ‘grote sprong voorwaarts’ afkondigde. De politiek van Mao werd een fiasco en eindigde met de hongerdood van miljoenen mensen. Dat interesseerde Mao niet. Hij werd in die tijd op spandoeken door Europese hoofdsteden gedragen door de studenten van de ’68-generatie, kennelijk nog altijd de inspiratiebron van de geitenwollensokkenleiders van 11.11.11.
Vorig jaar bereikte de propagandamachine van 11.11.11 een hoogtepunt toen de organisatie zich keerde tegen de privatisering van waterbedrijven. Om ellende te laten zien, nodigde 11.11.11 de Antwerpse burgemeester Patrick Janssens uit om met een VRT-televisieploeg naar Manilla te gaan. Janssens hoeft daarvoor overigens niet naar de Filipijnen te reizen, ellende kan hij evengoed in delen van zijn eigen stad zien. Geld voor 11.11.11 werd ingezet voor desinformatie. Het waterbedrijf Maynilad werkte niet goed en Janssens wandelde mistroostig door krottenwijken. De oorzaak van de mislukking was niet de privatisering maar de corruptie van de leiders in Manilla. Een ander geprivatiseerd bedrijf, Manila Water, wist corrupte politici buiten te houden en voorziet 5,1 miljoen mensen van water. Op 1 december van dit jaar zal Manila Water op de beurs worden genoteerd als een van de beste bedrijven van de Filipijnen. Hallo meneer Maes?
Globalisering schept ongelijkheid, zoals nu in China. Maar de maoïsten van 11.11.11 hebben liever de gelijkheid in armoede dan de ongelijkheid in ontwikkeling. Hongersnoden zijn niet het werk van het ‘rijke Westen’ maar van falende leiders, zoals Robert Mugabe in Zimbabwe. Hij sprak in oktober de Wereldvoedselorganisatie FAO in Rome toe. Mugabe, die in eigen land hongersnoden fabriceert, haalde uit naar het Westen, dat nu zijn volk voedt met voedselpakketten. Mugabe kreeg luid applaus van de Afrikaanse delegaties. Dát is de tragiek van Afrika. Afrika dreigt het belangrijkste millenniumdoel niet te halen door toedoen van zijn eigen leiders. Maar die waarheid durft Maes niet te vertellen aan schuldbewuste Vlaamse donateurs, want dan stort zijn sprookjesverhaal in.
Derk Jan Eppink
