‘Vlaams minister Liesbeth Homans heeft de ministerportefeuille bij uitstek om armoede te bestrijden én om de vluchtelingen in Vlaanderen toekomstperspectief te bieden’, schrijft Lies Corneillie in het Schaduwparlement. ‘Toch kiest ze ervoor om te polariseren.’
Dit weekend las ik De Tijd, waarin Liesbeth Homans zei dat burgers die solidair zijn met vluchtelingen, dat ook wel eens moeten zijn met de daklozen in Brussel, en dat we vluchtelingen moeten durven afschrikken. Heel boos maakte me dat. Omdat Homans met enkele zinnen niet alleen verschillende groepen tegen elkaar opzet en hen selectieve solidariteit verwijt, maar ook haar eigen verantwoordelijkheid simpelweg ontkent.
“Er zijn veel mensen in Vlaanderen die niet in ongelofelijke weelde leven” zegt Homans. Dat klopt absoluut. Er is veel armoede in ons land, te veel. De cijfers nogmaals herhalen kan geen kwaad: 1 op 10 kinderen in ons land wordt in armoede geboren. 1,5 miljoen Belgen leven in armoede. Eenoudergezinnen, werklozen en huurders lopen een armoederisico van maar liefst 20%.
Meer lees je in de armoedebarometer op www.decenniumdoelen.be.
‘Liesbeth Homans zet mensen in armoede op tegen mensen op de vlucht’
De Decenniumdoelen wilden op 10 jaar jaar tijd de armoede halveren. Deadline? 2017. Maar deze 8ste barometer voorspelt weinig goeds: “Eén van de rijkste regio’s ter wereld slaagt er nog altijd niet in om armoede terug te dringen. De cijfers zijn weerom onrustwekkend, die van kinderen nog meer.” Ook Liesbeth Homans zegt dat ze de armoede in Vlaanderen wil halveren tegen 2020. In de septemberverklaring klinkt dat dan als ‘iedereen moet mee’ en ‘niemand mag achtergesteld worden’.
“Ik ben pro solidariteit, maar dan voor iedereen die het moeilijk heeft in Vlaanderen”, zegt Homans nog. Ze zegt er niet bij dat het Vlaams en federaal beleid ervoor zorgen dat de meest kwetsbaren in onze samenleving het netto met 43 euro per maand minder moeten doen. Dat mensen in armoede te kampen hebben met de ene besparing na de andere. Ze voelen het rechtstreeks in hun portefeuille door het beperken van inschakelingsuitkering, de verlaging van de uitkering voor onvrijwillig deeltijds werkenden, minder en duurder openbaar vervoer, de indexsprong, en ga zo maar door.
Mensen in armoede misbruiken
Ongelooflijk is het dus als je weet dat Liesbeth Homans de ministerportefeuille bij uitstek heeft om armoede te bestrijden én om de vluchtelingen in Vlaanderen toekomstperspectief te bieden. Als coördinerend minister van armoede, maar ook met de bevoegdheden wonen, gelijke kansen, inburgering en sociale economie. In plaats dus van een schuldgevoel aan te praten, kan Liesbeth Homans beter eens in eigen boezem kijken. Wie treft er hier eigenlijk schuld?
Het beleid van mevrouw Homans en haar Vlaamse en federale collega’s (en voorgangers) faalt op vlak van armoedebestrijding en sociale inclusie. Liesbeth Homans polariseert, ze zet mensen in armoede op tegen mensen op de vlucht. En dat ze doet ze niet enkel met de kwetsbare personen zelf, maar ook met geëngageerde en solidaire burgers. Wat een lef, om mensen in armoede te misbruiken als argument om het vluchtelingen moeilijker te maken, of zelfs om hen af te schrikken om naar ons land te komen.
‘Met insinuaties en onwaarheden speelt Homans in op een gevoelen van angst en onzekerheid.’
Het simpele schema dat Liesbeth Homans hanteert, is niet onschuldig, het is zelfs gevaarlijk. Met insinuaties en onwaarheden speelt ze in op een gevoelen van angst en onzekerheid. Zijn mensen bang? Natuurlijk. Ik verwacht dan ook van een minister dat ze haar verantwoordelijkheid neemt in woorden en daden. Dat ze een antwoord biedt op de angst en onzekerheid, in plaats van ze te voeden.
Terwijl we wachten op daadkrachtige actieplannen, gooit Homans verwijten naar burgers en organisaties die solidair zijn met vluchtelingen. Ze zou beter luisteren naar al deze mensen. Dat stond toch ook in de septemberverklaring? Vertrouwen in burgers…?
Het zijn namelijk die organisaties en burgers die op straat komen, die alternatieven en oplossingen op tafel leggen, maar ook zélf initiatief nemen -voor mensen in armoede én voor vluchtelingen- omdat de huidige regeringen het laten afweten. Selectieve solidariteit?
Dat zie ik allerminst. Integendeel. Netwerk Tegen Armoede, een netwerk van 60 armoedeverenigingen, riep op om deel te nemen aan de solidariteitsmars met vluchtelingen afgelopen zondag. Ook voor het Netwerk tegen Armoede zijn vluchtelingen dus welkom in ons land. En eigenlijk is daar alles mee gezegd.
Het Schaduwparlement van Knack.be
Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier