Ingrid Lieten en Kurt De Loor (SP.A)

‘Liesbeth Homans veegt het sluitstuk van onze sociale zekerheid met één pennentrek van tafel’

Ingrid Lieten en Kurt De Loor (SP.A) zetelen voor SP.A in het Vlaams Parlement.

Het beleid van Vlaams minister van Armoedebestrijding Liesbeth Homans (N-VA) wordt gekenmerkt door symptoombestrijding en stigmatisering, vinden Ingrid Lieten en Kurt De Loor (SP.A). Ze pleiten voor een sterk lokaal sociaal beleid in plaats van zo maar de OCMW’s af te schaffen.’

‘Armoede is niet ontstaan toen deze Vlaamse regering eraan begon. Ik willen er geen politiek debat van maken, maar de beslissingen van de vorige regering hebben niet bijgedragen tot een verbetering van de situatie.’ En zo maakte minister van Armoedebestrijding Liesbeth Homans(N-VA) er in de studio van Terzake – met een tussenzinnetje – willens nillens toch een politiek debat van. Dat ze uiteindelijk toegaf dat haar partij ook zelf deel uitmaakte van die vorige Vlaamse regering, kon er nog net af.

‘Liesbeth Homans veegt het sluitstuk van onze sociale zekerheid met één pennentrek van tafel’

Laat ons met de deur in huis vallen, mevrouw Homans: de drie concrete maatregelen die u eind vorige week hebt voorgesteld, juichen we toe. Want wie, met een greintje gezond verstand, kan tegen maaltijden voor 1 euro zijn? Wie, met een greintje gezond verstand, is voor voedselverspilling? En wie, nog altijd met datzelfde greintje gezond verstand, wil niet dat jongeren uit kansarme gezinnen sporten? We zijn het volmondig met u eens: kleine beetjes kunnen helpen. Te beginnen in een welvarende regio als Vlaanderen.

Maar mevrouw Homans, u bent minister van Armoedebestrijding. Dan mogen we op zijn minst een visie verwachten die armoede structureel aanpakt, eerder dan symptoombestrijding en (helaas opnieuw) stigmatisering.

Lokaal sociaal beleid

De voorbije dagen uitten verschillende armoede-experten hun bezorgdheid. We gaan u niet vervelen door hun talloze argumenten (1 euro-maaltijden staan tegenover duurdere kinderopvang, onderwijs, zorg, elektriciteit, water en openbaar vervoer, of extra voorwaarden voor een sociale woning en dat allemaal samen gemarineerd met een federale indexsprong) weer op te sommen. Als u ons toestaat, willen we de discussie opentrekken tot één van uw andere bevoegdheden waar u -verrassend genoeg – met geen woord over rept en nochtans cruciaal is in datzelfde armoededebat: lokaal sociaal beleid.

.
.© BELGA

Vorige week hebt u immers een conceptnota voorgesteld die onze OCMW’s, tot vandaag de spil van dat sociaal beleid dichtbij de mensen, volledig moet integreren in gemeentebesturen. Meteen betekent dat de abrupte stopzetting van 222 jaar OCMW-geschiedenis. Daarbij vond u het niet nodig om de huidige aanpak van armoede en dienstverlening samen met het werkveld en het middenveld te evalueren en indien nodig, samen te herdenken. Neen, vanuit een politiek dogma hebt u het huidige model – gemeente enerzijds, OCMW anderzijds – gretig afgeschilderd als niet efficiënt en geldverslindend. Met één pennentrek hebt u de aansturing van een zorg op maat naar een puur administratief kader verschoven. 222 jaar oordeelde de overheid dat armoedebestrijding en het voorzien van een menswaardig bestaan voor iedereen, het beste door een aparte, onafhankelijke organisatie werd behartigd. Volgens u hadden we het heel die tijd allemaal samen grondig mis.

‘Lokaal sociaal beleid beperkt zich niet tot een bankautomaat die mensen in nood wat geld toestopt.’

De kern van een sterk sociaal beleid uitgerold op lokaal vlak is nochtans niet om mensen in armoede wat geld toe te stoppen. Neen, dat betekent ook ondersteuning in de zoektocht naar werk, naar betaalbare woning en kinderopvang of toegankelijke zorg. Wat oorspronkelijk een liefdadigheidsinstelling voor behoeftigen was, is lokaal sociaal beleid – in eerste instantie de rol van OCMW’s – vandaag uitgegroeid tot een grondrecht voor iedereen. Zo vullen OCMW’s een hele reeks blinde vlekken op, niet het minst in de zorg. Denk maar aan toegankelijke en betaalbare rusthuizen of kinderopvang. Lokaal sociaal beleid beperkt zich niet tot een bankautomaat die mensen in nood wat geld toestopt. Twee eeuwen geleden dachten we misschien dat de kous daarmee af was, maar nu toch niet meer?

Moet er dan niets veranderen? Uiteraard wel, maar niet vanuit dat ene dogma waar u halsstarrig aan vasthoudt. Met uw eenzijdige bestuurskundige benadering, enkel gevoed door cijfers en efficiëntiewinst, zet u de deur immers open voor privatisering en commercialisering en veegt u het sluitstuk van onze sociale zekerheid met één pennentrek van tafel.

‘Arbitrair een weg inslaan zonder de wegenkaart te bestuderen, is roekeloos’

En dat ten koste van de kwaliteit, de toegang en de betaalbaarheid voor zij die het nodig hebben. Denkt u nu écht op die manier de armoede in Vlaanderen met 30% te doen dalen tegen 2020? In plaats van dat ene integratie-model op te leggen aan heel Vlaanderen, zou u uitgangspunt anders moeten zijn: wat is nodig om ervoor te zorgen dat elke gemeente ook morgen op een gepaste manier kan omgaan met sociale uitdagingen van de toekomst? De oplossing voor gemeentebesturen om hun sociaal beleid te versterken en hinderpalen weg te werken, kan dan liggen in de verbetering van het huidig model of in een brede samenwerking tussen gemeente en OCMW’s, maar net zo goed in een intergemeentelijke samenwerking. En waarom niet de Centra voor Algemeen Welzijnswerk (CAW) hierbij betrekken?

Ons laat het koud hoe een OCMW in de toekomst moet gaan heten, maar arbitrair een weg inslaan zonder de wegenkaart grondig te bestuderen, zoals u nu doet mevrouw Homans, is roekeloos.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content