‘Leven van kater Lee sparen is perfect verzoenbaar met volksgezondheid’

‘Spuit een gezonde kat, die hier geen enkele schuld treft, zeker niet dood’, schrijft Michel Vandenbosch van GAIA over de zaak rond katje Lee.

Sommigen kunnen het niet laten om wie opkomt voor dieren, weg te zetten als irrationele, overemotionele en onverantwoordelijke zeloten die, als men ze laat begaan, zelfs de volksgezondheid in gevaar brengen.

Heeft Selena Ali ons in gevaar gebracht? En zijn de mensen die vinden dat kater Lee moet blijven leven, werkelijk zo dom dat de kleinkinderen van de burgemeester van Middelkerke gevaar lopen? Laat ons ernstig blijven. Is het mij toegestaan om even de feiten op een rij te zetten, wars van hysterisch opgeklopt meehuilen met allerlei opiniemakers, die als een hooghartige Romeinse keizer de duim omlaag steken en zonder achtergrondkennis en zonder pardon de doodstraf voor Lee eisen. De fel besproken kat uit Peru wordt afgeschilderd als een hondsdolle weerwolf, die ons land dreigt te herschapen in een apocalyptische zombiewoestenij. De ware toedracht werpt echter een heel ander licht op de zaak. Kunnen we alstublieft de opgeklopte hysterie dimmen en de feiten laten spreken? Ik zet ze op een rij.

Selena Ali zat in maart 2020 in Peru (Cusco), waar ze als studente toegepaste psychologie stage liep. In haar vrije tijd bezocht ze daar een zogenaamd kattencafé. Kattencafés zijn iets typisch Zuid-Amerikaans en zijn opgericht om mensen in een gemoedelijke sfeer in contact te brengen met katten. Vooraleer een kat wordt toegelaten tot een dergelijk café moet ze wel volledig gezond worden verklaard.

Lee zelf wordt al sinds januari medisch opgevolgd. Zo werd Lee op 24 januari van dit jaar een eerste keer gezien door een dierenarts die een check-up deed. Lee kreeg toen een plaatselijke behandeling voor een lichte schimmelinfectie aan de onderkaak. Nadat deze infectie opgelost was, werd met Lee opnieuw naar de dierenarts gegaan. Op 10 februari 2020, dus na succesvolle afwerking van de behandeling tegen de schimmel, kreeg Lee vaccins tegen de niesziekte (FVR), tegen het Feline Calicivirus (FCV) en het Feline panleukopenia virus (FPV). Op 27 februari 2020 werd Lee tot het kattencafé Lee toegelaten. Het is dus in dat café dat Selena in contact is gekomen met Lee.

Ook de Peruviaanse overheid kondigde lockdownmaatregelen af. Die maatregelen gingen in vanaf 16 maart 2020. Selena had Lee toen net geadopteerd. Vanaf 16 maart 2020 is Lee, en dat erkent ook het FAVV, met geen enkel ander dier nog in contact gekomen in Peru.

Vanaf 20 maart 2020 volgde dan een evacuatiebevel door de Belgische overheid waarbij Selena meteen contacten is beginnen leggen om te vragen of Lee mee kon op de evacuatievlucht van Air Belgium. Nadat men haar naar verschillende instanties had doorverwezen, is Selena uiteindelijk terecht gekomen bij het FAVV. Die gaf Selena de raad om Lee achter te laten in Peru. Cusco werd (en wordt blijkbaar) door het FAVV onterecht voorgesteld als endemisch inzake rabiës, reden waarom het FAVV weigerde een zogenaamde derogatie toe te staan inzake de toepassing van de normale regels. Na een antilichamentest inzake rabiës moet nog 3 maanden gewacht worden vooraleer men een kat, hond of fret mag importeren uit een niet-EU-land.

Ten eerste is Cusco rabiësvrij. Dat het FAVV een zogenaamde derogatie weigerde, is trouwens bedenkelijk. De Europese Verordening ter zake staat net toe dat in tijden van overmacht en politieke onlust een dergelijke derogatie kan verleend worden, waarbij dan in het EU-importland voorzien moet worden in quarantaine. Dit is in elk geval de aanpak van de Nederlandse autoriteiten: Nederlanders die halsoverkop zijn moeten terugkeren wegens de coronacrisis met een hond, kat of fret mochten dat doen, waarbij dan voorzien is in quarantaine op Nederlands grondgebied. Het tarief voor een kat is €8,75 per kat per dag, Uiteraard te betalen door de eigenaar, niet door de overheid.

Het FAVV eiste van Selena het onmogelijke: Lee achterlaten in Peru was voor haar geen optie aangezien het kattencafé ook dicht was wegens de coronacrisis. Lee kon dus nergens terecht. Zij heeft daarom rechtstreeks via het consulaat geprobeerd de kat, ondanks de geweigerde derogatie, toch nog te mogen meenemen. Wat haar ook is toegestaan! Een medewerker van het consulaat, de heer Laurens S., heeft expliciet gezegd in whatsappberichten dat het “hun vlucht” was en dat de kat mee mocht reizen, maar dat hij er dan wel op rekende dat de tweede naam van Lee naar hem zou vernoemd worden. Zijn verzoek werd ingewilligd: Lee heet voluit: “Lee Laurens”.

De kat zou zijn binnengesmokkeld. Maar die dag waren er geen normale vluchten en bij landing in België was er niemand te zien bij de grensinspectiepost (douane). Lee zelf is gevaccineerd tegen rabiës op 24 maart 2020, waarbij Lee kerngezond is aangezien testen van Sciensano hebben aangetoond dat er meer dan genoeg antilichamen zijn aangemaakt. De grenswaarde om voldoende te zijn beschermd tegen rabiës is 0.5 IU/ml. Lee had meer dan 10 IU/ml. De onderzoeker van Sciensano zelf noemde dit goed nieuws.

Het FAVV wil de kater toch mordicus Lee dood omdat het FAVV beweert dat Lee voorafgaand aan de inenting op 24 maart het virus kan hebben opgelopen en dat het virus nog altijd onderweg is naar het centrale zenuwstelsel. Met andere woorden: dat Lee nog in de incubatietijd zit.

Welnu, Dr. Bernard Brochier, voormalig hoofd van de afdeling rabiës van sciensano, heeft bevestigd dat dit scenario bijzonder onwaarschijnlijk is. Er zijn ten eerste bij Lee geen sporen van beten vastgesteld. Ten tweede heeft Lee geen enkel contact gehad met risicodieren (wat ook onmogelijk is aangezien de stad Cusco rabiësvrij is). Ten derde, de gemiddelde incubatietijd is 45 dagen. Lee had dan al lang dood moeten zijn want eenmaal het virus in het centrale zenuwstelsel is aanbeland, sterft het dier binnen de 7 dagen. En bovendien zijn er de laatste 30 jaar geen gevallen meer geweest van rabiës bij katten in de stad Cusco. Hoe zou Lee dan kunnen besmet zijn?

De kans dat Lee rabiës heeft is dus nul. En toch wil het FAVV deze kat dood. Om een voorbeeld te stellen.

Komaan zeg, wees een beetje redelijk. Hou hem nog een tijd in quarantaine, “in afzondering onder officieel toezicht” bepaalt de Europese regelgeving. Stuur hem desgevallend terug naar Peru. Als men absoluut een voorbeeld wil stellen, geef de eigenares een sanctie omdat ze de wachttijd niet strikt respecteerde, hoewel in dit specifieke geval overmacht als verzachtende omstandigheid kan ingeroepen worden. Maar spuit een gezonde kat, die hier geen enkele schuld treft, zeker niet dood. Het leven van kater Lee sparen met oog voor zijn welzijn is hier perfect verzoenbaar met de bescherming van de volksgezondheid. Met goeie wil en menselijkheid.