Leidende Waalse elite in het vizier na noodweer: wie draagt politieke verantwoordelijkheid?

Burgemeester van Pepinster Philippe Godin en Waalse minister-president is Elio Di Rupo. © belga
Walter Pauli

In een weekendinterview met Waals minister-president Elio Di Rupo (PS) in Le Soir viel tussen de lijnen te lezen dat het water de Waalse politiek aan de lippen staat.

In Le Soir had Elio Di Rupo het over de ‘reconstruction’ van ‘les régions dévastées’. Die woorden wijzen op het uitzonderlijke van de toestand na de overstromingen van juli. De ‘wederopbouw’ stond centraal na de Tweede Wereldoorlog. En na de Eerste Wereldoorlog sprak men ook al van ‘verwoeste gewesten’ – toen ging het onder meer over het onder water gelopen deel van de Westhoek.

Na beide oorlogen was Duitsland de grote schuldige. Vandaag richt de volkswoede zich op een interne vijand: de Waalse bevolking voelt zich in de steek gelaten door de eigen (nochtans alomtegenwoordige) overheid. Die storm wilde Di Rupo bedaren met zijn interview, onder andere met de woorden: ‘Er wordt niet gerekend. Wij helpen de slachtoffers.’

Maar er zal natuurlijk wél gerekend worden, en ook afgerekend. Huizen, bedrijven, infrastructuur: werkelijk alles moet heropgebouwd of totaal vernieuwd worden, en dat zonder het oude sociale weefsel te ontrafelen. Dat kost miljarden – boven op de financiële putten die de coronacrisis sloeg, én een Waalse begroting die bloedrood kleurt. Dat vraagt rekenwerk.

Wachtbekkens waren electoraal niet interessant. Straks zijn ze politiek dodelijk.

Nog meer gewrongen zit Di Rupo met de vraag naar rekenschap. Konden de tientallen doden vermeden worden? Zijn sommige verantwoordelijken, instellingen of beleidsniveaus nalatig geweest? Om dat te bekijken, werd een onderzoeksrechter aangesteld. Zo komt de leidende elite van Wallonië in het vizier: (top)politici, ambtenaren, directies van parastatalen. Vaak hebben die een PS-kaart. Het laat zich nu al raden dat wat in heel België fout loopt, ook in Wallonië gebeurt. Overal brokkelen bruggen af, vertonen tunnels barsten en energiecentrales scheurtjes. Sinds de overstromingen in Namen en Dinant weten we dat er getalmd is met het onderhoud van de wachtbekkens. Die waren electoraal niet interessant. Straks zijn ze politiek dodelijk.

Vandaar dat Di Rupo uitdrukkelijk ‘nee’ zegt tegen een parlementaire onderzoekscommissie. In de Kamer drongen N-VA en VB daar al op aan, en die ijver was wellicht niet ingegeven door plots medelijden met Wallonië. Hoe dan ook zal de rekening toch worden gemaakt: wie draagt de politieke verantwoordelijkheid? Als een onderzoekscommissie die vaststelling niet mag maken, zal de Waalse kiezer het in 2024 zelf moeten doen. Zonder eerlijke antwoorden dreigt de bestaande politieke orde in Wallonië kopje-onder te gaan.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content