Koen Meulenaere

Lachen met de VRT

Koen Meulenaere Van 1991 tot 2012 de satiricus van Knack

Als er drieëndertig mensen zijn die de voorbije weken op onze zenuwen hebben gewerkt…

Elke dag in elke krant, van ’s morgens tot ’s avonds in álle programma’s van de openbare omroep. We moeten het de Chilenen wel nageven: het was perfect geregisseerde propaganda. Noël Slangen kan er dus niet bij betrokken zijn geweest. Had de brave Augusto Pinochet indertijd zo’n pr-machine achter zich gehad, de geschiedenis had anders over hem geoordeeld.

Toch viel er ook te lachen, en opnieuw dankzij de VRT-redactie. Had zich misrekend in het scenario, dat nochtans ruim op tijd aan alle media was doorgespeeld. VTM was al meerdere dagen met een reportageploeg ter plaatse in San José toen ze op de Reyerslaan eindelijk inzagen dat ze te laat zouden zijn.

In allerijl werd Ann De Bie uitgestuurd. Op het moment dat zij zich in Zaventem aan de incheckbalie aanbood, kwam in Chili de laatste van de drieëndertig kompels uit de lift gestapt. Op het VRT-radiostation MNM interviewde Peter Van de Veire de VTM-journalist ter plaatse. Na aankomst van De Bie in Chili, in de late namiddag, bleek haar bagage niet mee, en toen ze de redactie belde om haar interventies af te spreken, kreeg ze van een boze eindredacteur te horen dat ze niet in Het Journaal mocht en ook niet in TerZake omdat ze nog in Santiago zat, op 800 kilometer van de mijn. Toen de uitgeputte verslaggeefster ’s avonds laat van miserie een hamburger wou gaan eten, werd ze ook nog overvallen.

Qua timing klopt niemand de openbare nieuwsdienst. De voorbije zomer stond het Thaise leger in de straten van Bangkok oog in oog met een bewapende rebellengroep, elk verschanst achter een muur van vaten en kisten. Tom Van de Weghe was speciaal vanuit Peking overgevlogen om zelf in beeld te komen, men noemt dat een stand-up. Met instemming van zowel het leger als de opstandelingen was de strook tussen de beide kampen een uurtje vrijgehouden voor televisieverslaggevers die zich heldhaftig aan hun thuisfront wensten te presenteren. Toen hij terug achter de zandzakjes zat, belde Van de Weghe naar Brussel dat het daar volgens zijn informatie nog weken zou duren en dat hij dus terug naar China trok. De volgende ochtend bestormde het leger de rebellen en vlogen de lijken in het rond. Voor de VRT berichtte toen de NOS-correspondent.

Maar er viel nog meer te lachen. In Dirk, de opvolger van Phara, hadden ze een ex-mijnwerker en een traumapsycholoog opgespoord. Een traumapsycholoog is een psycholoog die in tweede instantie de trauma’s probeert te herstellen die een gewone psycholoog in eerste instantie heeft aangericht. ‘Tien weken onder de grond, wat doet dat met een mens?’ is dan een van de vragen die bijna automatisch naar boven komen.

Tussendoor hoorden we een klaaglijk lied van een mijnwerkerskoor uit Zwartberg, en toen kwam het wereldhoogtepunt van de soap rond de Chileense mijnwerkers: de decorafdeling van de VRT, voor geen gat te vangen, had een replica gemaakt van de reddingscapsule! Een hippe studiomeesteres sleurde het gevaarte trots de set op: een kartonnen zuil, uitgesneden uit een doos waarin voordien granny smiths moeten hebben gezeten, want de opdruk was nog zichtbaar onder een dun laagje witte verf dat op de valreep was aangebracht. Herinnert u zich nonkel Bob, die ons leerde hoe we een poppenkast uit een schoendoos konden knippen? Dan snapt u hoe die capsule eruitzag. De stippellijntjes stonden er nog op.

‘Ga daar eens in staan’, spoorden Abrams & Van Gils de gewezen kolendelver aan. Die wrong zich niet zonder moeite in de smalle kooi. Waarna een verrassende vraag volgde: ‘Hoe voelt dat?’

‘Beetje smal’, was het al even verrassende antwoord. De traumapsycholoog gaf nu een uiteenzetting over claustrofobie en over lift- en tunnelvrees. Zou hij het zelf tien weken onder de grond volhouden? Moeilijk. En toen stapte de laatste gast van de avond het podium op: Jos Ghysen! Tien jáár onder de grond gezeten. Erger: bij Omroep Limburg gewerkt. Over Jos was een boek verschenen, maar jammer genoeg had hij dat zelf niet gelezen, had hij ook geen flauw idee van de inhoud, en toen hem lukraak een passage werd voorgelegd beweerde hij dat wat daarin stond absoluut niet klopte. Voor de rest een interessant gesprek.

Koen Meulenaere

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content