Profiteren van de zwakke inflatie

Risicovolle activa bieden de mogelijkheid om het dilemma van de zwakke rentevoeten op te lossen.

Sinds de financiële crisis in 2008 hebben de centrale banken van de ontwikkelde landen enorm veel liquiditeiten in de markten geïnjecteerd in een poging om de tanende economieën nieuw leven in te blazen. Bijkomend effect van deze massale geldcreatie was dat de koersen van aandelen en obligaties, op het moment dat al dit geld zijn weg had gevonden naar de financiële markten, zijn gaan stijgen.

“Ondanks deze massale toename van de geldmassa kunnen we in de ontwikkelde landen niet het beoogde niveau van inflatie vaststellen”, stelt Marc Danneels (Chief Investment Officer bij Beobank), vast. Nochtans mikken de centrale banken op een inflatie van om en bij de 2 %. “Een inflatie in de buurt van 2 % werkt als een soort smeermiddel voor de economie: het is voldoende om de consumenten aan te zetten hun aankopen niet langer uit te stellen. Maar tegelijk zorgt dit niveau er ook voor dat hun koopkracht niet te veel wordt uitgehold.”

Diverse tendensen

Reeds enkele jaren lijken er tendensen te zijn die de inflatie doen vertragen. De inflatoire druk op de tewerkstellingsmarkt blijft zwak en hoewel de werkloosheidsgraad gestadig blijft dalen heeft dit geen significante gevolgen op de stijging van de lonen. “De meest aanvaarde hypothese in dit verband is dat de arbeidsmarkt de laatste jaren drastisch is veranderd. De economie is steeds meer gedecentraliseerd en de context is steeds internationaler, tot zelfs geglobaliseerd geworden”, zegt Marc Danneels nog. “Jobs worden steeds flexibeler en werknemers combineren steeds vaker meerdere jobs.” Al deze elementen hebben als gevolg dat er weinig inflatoire druk is op de lonen.

Ook de nieuwe technologieën spelen in deze context een belangrijke rol, onder meer door de alomtegenwoordige aanwezigheid van internet in ons dagelijks leven. De e-commercegiganten op wereldvlak zoals Amazon of Alibaba hebben de positie van traditionele verdelers om de prijzen te bepalen ernstig aangetast. Deze laatsten worden door de nieuwe actoren sterk onder druk gezet.

Onder druk

Ten slotte is ook de demografische context in de westerse economieën een belangrijke factor die de prijsstijging en de looninflatie in de weg staat. De grotere vermogens behoren nu tot de generatie van de babyboomers, een ouder wordende populatie die de neiging heeft om minder uit te geven dan de jongere generaties. “Die jongeren willen graag meer uitgeven, maar hebben meestal niet het loon dat hen toelaat om dit te doen”. Bovendien beschikt de babyboomergeneratie door het effect van de anciënniteit gemiddeld over een hoger salaris dan de jongere generatie. De progressieve uitstap van die oudere generatie werknemers ten gunste van de jongere generatie is opnieuw een verklarend element voor de vertraging van de looninflatie.

“Geen van deze factoren heeft echt de bovenhand, maar samen genomen zijn ze een goede verklaring van het feit dat de inflatie de laatste jaren eerder zwak is geweest”, stelt Marc Danneels vast. “In Europa mag een terugkeer naar een inflatieniveau van 2 % nog niet meteen worden verwacht, tenzij er wereldwijd een petroleumschok zou komen of er meer lokale factoren gaan spelen binnen de verschillende landen.”

Opties

In een context waar de rentevoeten in de buurt van de nul blijven en met een licht positieve inflatie zouden de perspectieven voor beleggers die blijven kiezen alleen voor risicoloze beleggingen zoals spaarrekeningen of kasbons eerder deprimerend moeten blijven. “Deze context zou daarentegen gunstig moeten blijven voor haast alle vormen van risicovolle beleggingen”, besluit Marc Danneels. “Aandelen blijven interessant zolang de zwakke inflatie gepaard gaat met perspectieven van een positieve economische groei en een stijging van de bedrijfsresultaten. Een diversificatie van zijn activa tussen producten met verschillende risiconiveaus kan daarom in dit context een interessante optie zijn.”