Kim De Witte (PVDA): ‘De toekomst is aan de supersamenwerker’

is Vlaams Parlementslid voor PVDA. Zopas verscheen zijn boek Ze draaien ons zot. Langer werken, ratrace, burn-outs. Maar hoe is hij als mens? Om deze 20 vragen te beantwoorden, had hij 13 minuten en 55 seconden nodig.

Welk nieuws heeft u recent bang of boos gemaakt?

Het nieuwe groenboek van de Europese Commissie, waarin staat dat de wettelijke pensioenleeftijd moet stijgen tot 70 jaar. Hoe arrogant en wereldvreemd! Wie zoiets schrijft, heeft nooit hard werk geleverd.

Hebt u een concreet idee of voorstel om de wereld te verbeteren?

Erken burn-out als een beroepsziekte. Het is een antwoord op wat misgaat op de arbeidsmarkt, een soort ‘fuck you’ tegen de ratrace.

Wat is uw grootste prestatie?

Mijn gezin. Mijn partner en ik kunnen stevig discussiëren, maar ook heel intens genieten, samen met onze kinderen van twee en zes jaar.

Wat is uw grootste mislukking?

Als tiener wilde ik bokser worden. Ik ben opgegroeid in Waterschei, waar kickboksen heel populair was. Maar toen op mijn zeventiende mijn neus voor de tweede keer werd gebroken, heb ik die ambitie opgeborgen.

Hebt u al eens overwogen om te emigreren?

Nee. Ik heb ooit een jaar in Rome en een jaar in Berlijn gewoond, maar ik hou van ons kleine België.

Aan welke jeugdherinnering bent u het meest gehecht?

Aan de feestjes bij ons thuis, die ik organiseerde met mijn vier broers en zussen. Heel gezellige tijden.

Doet u iets bijzonders voor het milieu?

Op tafel slaan voor bindende uitstootnormen voor multinationals. En daarnaast reis ik heel het land af met mijn vouwfiets en de trein.

Wat is het ergste wat u over uzelf op sociale media hebt gelezen?

Dat ik zou moeten samenwerken met extreemrechts. We delen de oppositiebanken, maar los daarvan zijn we totale uitersten. Onze mens- en maatschappijbeelden kunnen niet verder uit elkaar liggen.

Praat u weleens tegen uw huisdier?

Nee, maar wel tegen de planten die ik verzorg. Dat werkt heel therapeutisch.

Van welke beslissing hebt u het meest spijt?

Ik heb veel fouten gemaakt, maar spijt voel ik niet echt. Je beslist beter iets dan niets. En ook een fout besluit kan je vooruithelpen.

Hebt u het gevoel dat de jaren dertig terug zijn?

Er zijn zeker gelijkenissen. De traditionele partijen verliezen hun grip op de samenleving, de nationalisten willen het land splitsen, extreemrechts dreigt te gaan regeren. Al zijn er gelukkig ook nog verschillen.

Welk kunstwerk – boek, film, muziek, schilderij… – heeft u het meest geraakt of gevormd?

Het geuzenboek van Louis Paul Boon, dat ik las in het vijfde middelbaar. De mensen maken de geschiedenis, niet de elite: die boodschap komt daarin heel krachtig naar voren.

Waarover zou u meer willen weten?

Over het heelal, de tijd en de relatie tussen de twee.

Hoeveel geld geeft u jaarlijks aan goede doelen?

Hoeveel precies weet ik niet. Maar ik bied vaste steun aan een jeugdbeweging en 11.11.11, en geregeld aan losse projecten.

Wat vindt u het moeilijkste aan de liefde?

Het einde.

Vindt u seks overschat?

Zeker niet. Al vind ik wel dat de commercialisering ervan te ver gaat en dat er te weinig gepraat wordt over seksuele problemen.

Hoelang is het geleden dat u uw ouders hebt gezien?

Eén dag. We gaan heel vaak langs, onder meer dankzij de kookkunsten van mijn mama.

Doet u iets bijzonders voor uw gezondheid?

Vorig jaar heb ik een racefiets gekocht en daarmee maakte ik regelmatig lange tochten, tussen Hasselt en Maastricht, bijvoorbeeld. Zo raakte ik tien kilo kwijt. Maar door het recente schrijfwerk zijn die er allemaal weer bij. Daar moet ik dus dringend mee herbeginnen.

Zou u op de vlucht slaan als het oorlog wordt?

Ik denk van niet.

Wat hebt u geleerd in het leven?

Dat de toekomst aan de supersamenwerker is. Wie dat beseft, kan bergen verzetten.