‘Je doet het goed voor een zwarte’

Het is schrijnend dat we in 2020 nog steeds aan de alarmbel moeten trekken wat racisme betreft, zegt Leuvens gemeenteraadslid Sarah Mohamed Khalif (SP.A). ‘Maar ik merk ook dat er wordt geluisterd en dat wil ik vasthouden en omzetten in echte verandering.’

Ik ben Sarah, 22 jaar, afkomstig uit Somalië en sinds mijn vijf jaar Leuvenaar. Ik studeer Internationaal Ondernemen en ben gemeenteraadslid. Vandaag gebruik ik mijn stem.

Ik gebruik mijn stem in naam van alle zwarten, alle kleurlingen die zich gediscrimineerd voelen. In naam van alle mensen die zich geviseerd voelen omwille van hun afkomst, huidskleur of naam.

De wereld staat stil bij de dood van George Floyd, een man wiens adem ontnomen werd door een agent. Ik wil mijn medeleven betuigen aan alle slachtoffers van racisme.

Tot op vandaag de dag ervaren mensen racisme, ook hier bij ons. In elk aspect van hun leven. Op school, in een sollicitatiegesprek, op de werkvloer, op de huurmarkt, bij het uitgaan, … Het is misschien niet op dezelfde manier als in Amerika, maar ook met slachtoffers. Maar genoeg is genoeg. Ook hier.

Je doet het goed voor een zwarte.

Zelf heb ik een donkere huidskleur en krijg ik dagelijks te maken met racisme en discriminatie. Van kleins af aan werd ik als een buitenlander en dus buitenstaander beschouwd. Dat je juf je vraagt om Zwarte Piet te spelen om verf te besparen, raakt. Of mensen angstig zien worden wanneer je passeert, de straat overstekend, hun tas stevig vastklemmend. Ook de veronderstelling dat ik geen Nederlands spreek, of de goedbedoelde complimenten. ‘Je doet het goed voor een zwarte’, ‘Je bent best modern en geïntegreerd voor een moslima’ … Ik besef dat er niet altijd kwaad opzet mee gemoeid is, dat het ook onbewust gebeurt.

Er is mij altijd ingepeperd dat ik tien keer zo hard moest werken om hetzelfde resultaat te bekomen als blanke mensen. Mensen met een andere huidskleur moeten zich harder bewijzen, in zowat alle situaties. Is het niet je huidskleur, dan is het je naam die een hindernis vormt, bijvoorbeeld bij sollicitaties, waar je ettelijke keren afgewezen wordt zonder kans op een eerste gesprek. Het heeft een grote impact. Zelf voel ik constant de druk op mijn schouders. Kleed ik me juist? Is mijn Nederlands goed genoeg? Ben ik voldoende sociaal? Enzovoort.

Je kan er boos om worden, depressief en zelfs wanhopig. Ik herken het allemaal. Maar ik wil vooral mijn stem laten horen, ook via de politiek.

Ik ben de Leuvenaars dankbaar dat ik de kans heb gekregen om in de gemeenteraad te zetelen, waar ik mee een verschil kan maken. Waar ik mee kan ijveren voor gelijke kansen via het onderwijs of tegen discriminatie op de woning- en de arbeidsmarkt.

Ik wil een voorbeeld zijn voor al wie het gevoel heeft niet belangrijk te zijn. En tonen dat het kan, dat niet je afkomst maar wel je toekomst telt, zoals in Leuven. Want steden en overheden hebben een belangrijke rol om van gelijke kansen een realiteit te maken.

Het is schrijnend dat we in 2020 nog steeds aan de alarmbel moeten trekken, nog steeds moeten bewijzen hoe erg het is. Maar ik merk ook hoe het mensen en gemeenschappen bij elkaar brengt. De solidariteit is enorm. Er wordt geluisterd. We worden gehoord. Dat wil ik vasthouden, dat moeten we samen vasthouden en omzetten in echte verandering.

Fout opgemerkt of meer nieuws? Meld het hier

Partner Content