‘In de regel reageer ik nooit op scheldproza, maar de uitlatingen van Jan Peumans in Knack van 27/2 dwingen mij ertoe. Peumans is nog altijd razend, omdat ik en niet zijn goede vriend Huub Broers gecoöpteerd senator is geworden. Dat is zijn goed recht, maar toen er over mijn kandidatuur gestemd werd, haalde ik meteen een ruime meerderheid in de partijraad. Ik twijfel niet aan de verdiensten van Huub Broers. Mocht ik geweten hebben wie er allemaal kandidaat was voor de functie, had ik zelfs nooit gekandideerd.’
‘Uiteraard had ik nooit een partijafdeling geleid, noch een partijconflict helpen oplossen; ik was geen lid van N-VA en had geen enkele binding met die partij. Peumans kan mij dus moeilijk verwijten dat ik de partijraad geen palmares kon voorleggen.’
‘Wat mijn activiteiten in de senaat betreft, ik heb tot nog toe geen enkele commissievergadering of plenaire vergadering gemist, wat van de heer Peumans niet kan worden gezegd. Over wat ik in de commissie institutionele zaken al dan niet verricht, moet Peumans zijn mond houden, want hij zit niet in die commissie. En wat mijn verdiensten voor de Vlaamse gemeenschap betreft, heb ik een gerust geweten. Zowel in het onderwijs als bij de openbare omroep kan ik een onberispelijke staat van dienst voorleggen.’
‘Het zegt alles over de ware aard van de heer Peumans dat hij zijn afscheid van de politiek te baat neemt om mensen die hem nooit iets in de weg hebben gelegd op een dergelijke laaghartige wijze aan te vallen.’
