‘Inspireer leerlingen met een goed verhaal en maak van elke dag een feest in de klas’

‘Er is het onderwijs al veel beloofd de afgelopen maanden, maar in de praktijk hebben we er weinig van gezien’, schrijft Maaike Bultinck van basisschool Kaleido in Vilvoorde. Ze getuigt over de twijfels en onzekerheid die de kop opstaken na het Overlegcomité van afgelopen vrijdag.

Moe, vol vragen, gefrustreerd, boos en afwachtend: het zijn maar enkele emoties die afgelopen vrijdag de revue zijn gepasseerd.

Moe van een dag vol hard werken, vol onwetendheid: sluiten of niet sluiten? Op onze school werd er besloten om toch al alles in gereedheid te brengen voor in het geval dat de scholen dicht zouden moeten. Op die manier waren zowel wij als de leerlingen voorbereid, en konden we de nodige instructies nog live geven. Er werd de hele dag doorgewerkt, samengewerkt en bijgesprongen. Van de werkjes en de materialen werden foto’s genomen zodat we in het weekend ook de ouders correct konden inlichten via de WhatsApp-groep van de klas. Dat is geen sinecure, in een zogenaamde ‘concentratieschool’ waar de meeste leerlingen niet Nederlands als moedertaal hebben, en lang niet iedereen thuis toegang heeft tot het internet.

Toen duidelijk werd dat de scholen open bleven, of toch nog twee weken, kwamen er veel vragen: hoe gaan we het aanpakken met de mondmaskers? Hoe zal ik de emoties van de kinderen kunnen detecteren? Welke leerstof kan ik nog zien?

Ik was boos omdat ik de zoveelste planning in de vuilbak mocht gooien. Snel kunnen schakelen, moet je elke dag doen in het onderwijs, maar sinds allereerste lockdown heb ik al honderden plannen moeten heruitvinden als gevolg van steeds wisselende maatregelen.

Toen ik vrijdagavond thuiskwam was ik fysiek en mentaal op, ik voelde me in de steek gelaten.

In de steek gelaten door de vele loze beloftes de afgelopen jaren van minister Ben Weyts: de beloofde laptops voor de leerkrachten, i-pads voor de klas, een herwaardering voor onze job.

Na elk een overlegcomité is er ons wel iets beloofd maar in de praktijk op school hebben we er nooit iets van gezien.

Zelftest? Prioritair vaccineren? Extra mankracht? Een Digisprong? Veel over gehoord in de media maar nooit iets van gezien.

Sinds deze week hebben eindelijk de meeste klassen een CO2-meter, maar nog niet iedereen! Toch doet ons schoolbestuur doet haar uiterste best om voor het nodige materiaal te zorgen en een veilige werkomgeving te voorzien.

Verontwaardigd was vrijdag ook omdat minister Jambon heel laconiek deed over de laatste week voor een vakantie die volgens hem niet veel meer inhield dan ‘wat voorlezen en wat feestjes’. En dit na de nationale voorleesweek waarin we voorlezen centraal moesten zetten en waarin benadrukt wordt welk belang voorlezen heeft bij de taalontwikkeling van het jonge kind. Daarenboven toonde een laatste onderzoek van de OESO rond begrijpend lezen aan dat de kwaliteit van het begrijpend lezen de laatste jaren achteruit is gegaan! Dus dat we juist meer moeten inzetten op een goede taalontwikkeling en het verruimen van een woordenschat. Ik werk in Vilvoorde, met een publiek waarbij het Nederlands vaak niet de thuistaal is, dus zeker in deze context is dat heel belangrijk.

Nog maar eens wordt onze job door zo’n uitspraken afgedaan als kinderen wat bezig houden en entertainen. Terwijl ook die momenten vaak een leermoment zijn voor kinderen en zorgen voor een algemeen welbevinden bij kinderen. Alles in het onderwijs staat in het teken van de ontwikkeling van het kind, in zijn brede context.

Maar ondanks alles vond ik op zaterdagochtend toch weer mijn kracht en enthousiasme terug. Nieuwe plannen werden gemaakt, motivatie voor het ophouden van de mondmasker kregen vorm.

Want ook dat typeert de leerkrachten: creatief om plannen steeds om te gooien en met enthousiasme vooruit te kijken.

Dat moeten we doen, en dat zullen we doen. Elke dag opnieuw, omdat we het toch voor de kinderen doen: hen zien leren, hen zien vooruit gaan en evolueren, zien lachen. (Alhoewel we die lachende snoetjes de komende weken wat minder gaan zien onder die maskers.)

Dus, beste ministers, ik zal de komende weken elke dag voorlezen en van elke dag een feest maken zodat de kinderen vergeten dat ze dat vervelend mondmasker moeten aandoen en zorgen voor een warm en veilig klimaat waarbij de kinderen gewoon hun zelf mogen zijn!

En lieve collega’s, ik daag jullie uit hetzelfde te doen. Inspireer de kinderen uit de klas met een goed en grappig verhaal en maak van elke dag een feest in de klas. En als jullie het even niet meer zien zitten, durf dit dan te zeggen en zoek steun en hulp bij collega’s, in je team of online, want je bent niet alleen.

Minister Weyts en Jambon nodig ik graag uit om eens een paar dagen te komen meedraaien in de praktijk. De dagelijkse schoorealiteit zal zeker eens een ander beeld geven dan het voor hen eerder klassieke bedrijfsbezoek of ‘VOKA-bedrijfsevent.

Maaike Bultinck is een vermoeide maar gemotiveerde en enthousiaste leerkracht in het 1^ste leerjaar van de Basischool van het gemeenschapsonderwijs Kaleido in Vilvoorde.