Infantiel

U wilt zien hoe kinderachtig volwassen mensen zich kunnen gedragen en u hebt geen tijd om het Vlaams Parlement te bezoeken? Kijk dan naar de Olympische Spelen. Vanalles hebben wij de voorbije twee weken zien passeren.

Synchroonduiken. We zien twee, zo vermoeden we toch, Chinezen die op exact hetzelfde moment van een plank springen. Alleen dat al zouden twee Belgen nooit kunnen. Daar zou minstens een paar seconden tussen zitten, en terwijl de ene naar beneden is geduikeld, wipt de andere naar boven. De twee Chinezen plooien vervolgens hun neus tot tegen hun tenen, geen houten Belg die het kan, draaien twee dezelfde schroeven en een identieke salto of zeven, moeilijk te tellen, zwaaien simultaan met hun armen, en klieven perfect evenwijdig het water in. Zelfs onder water, waar vier camera’s opgesteld staan, buitelen ze samen om hun as zodat ze gelijktijdig hun neus weer boven water steken om naar zuurstof te happen. Ongelooflijk. Kijken naar twee Chinezen in het synchroonduiken is hetzelfde als met een ferm stuk in uw kraag kijken naar één Chinees in het gewoon duiken.

Geen letter zal in Knack worden besteed aan het ronduit obscene synchroonzwemmen, waar enkele opschietende lolita’s vijf minuten met hun hoofd onder water hangen terwijl ze op het wateroppervlak de benen ontuchtig spreiden in een schunnig ballet van wellust en perversiteit. Evenmin spreken we over de kindermishandeling die in het olympisch jargon ‘artistieke gymnastiek’ wordt genoemd.

Beachvolleybal. Dat had vroeger misschien gekund, maar het internet heeft het leven van de voyeur zozeer vergemakkelijkt en verrijkt dat beachvolleybal alleen kan worden omschreven als wat het is: volstrekt belachelijk. Jaja, het zal best een zware sport zijn, dat is het optillen van kamelen ook.

Wat hebben we nog gezien? BMX! Twee vragen hierbij. Eén: wie heeft het uitgevonden? Twee: welke dwaas heeft dat ooit toegelaten op het olympische programma? Judo. Staan een minuut of vier aan elkaars kleren te rukken, dan roept een dikke op zwarte sokken: ‘Maté’, gaan ze weer tegenover elkaar staan en begint dat gesleur opnieuw. En zonder dat wij iets speciaals hebben opgemerkt, juicht dan plots Marc Willems: ‘JAAAA’, en krijgt Ilse Heylen een bestraffing tegen en is het gedaan.

Hockey. Hockey wordt een heel jaar niet uitgezonden op televisie. Tijdens de Spelen blijkt waarom. En enkel Joost zal weten waarom die quasimodo’s heen en weer rennen op een blauw badkamertapijt met roze randen. Wij herhalen: roze randen. Luister: voor wie zoiets op prijs stelt, is er het Eurovisiesongfestival. Of Het Journaal van de VRT.

Koen Meulenaere

Lees meer Koen Meulenaere in Knack Neem hier een abonnement op Knack