Ik sta op een niet verkiesbare lijst om m’n eigen job af te schaffen

25 mei, verkiezingen. Als Brusselse lijsttrekker voor de Kamer komen de drukste weken er nog aan. De campagne is volop bezig. Maar dat doe ik met plezier, Brussel is het waard. Zelfs al sta ik op de voor de Nederlandstalige Brusselaars slecht onderhandelde 6e staatshervorming op een quasi onverkiesbare plaats als lijsttrekker. Tenzij er opeens 40.000 Brusselaars op me stemmen.

Deze tekortkoming van de zesde staatshervorming is niet eens de ergste. Wel dat er van de gelegenheid geen gebruik gemaakt werd om grondig aan de politieke fundamenten van Brussel te sleutelen. Net daarom is het jammer dat de stem van de Nederlandstalige Brusselaars verloren lijkt te gaan wat het federale bestuursniveau van ons land betreft. Want het zijn net die Nederlandstalige Brusselaars die zich het meest roeren over dit thema. En SP.A was de eerste partij die er mee uitpakte.

‘Iedereen bevoegd, niemand verantwoordelijk’ het is een analyse van Pascal Smet uit 2009 die geldig blijft. Daarom willen we één stad, één politiezone, en één OCMW. Het doel van die verandering: verbeteren om tot een beter bestuur te komen. Om tot meer solidariteit te komen tussen de rijkste en de armste wijken. Maar misschien moeten we niet pessimistisch zijn. Ik ben er zeker van dat heel wat jonge Franstalige politici in Brussel deze mening delen. Hoe zou het ook anders kunnen? Het is gewoonweg een goed idee om van Brussel een groot stadsgewest te maken. Uiteraard altijd met lokale aanspreekpunten, maar steeds met duidelijke eindverantwoordelijken. Gedaan met elkaar de vinger wijzen en de schuld op een ander beleidsniveau steken. Kent u enige andere wereldstad – want dat is het onbenutte potentieel van Brussel – waar er zoveel blokkeringmechanismen zijn?

Wenen, Londen, Parijs met een centraal bestuur maar arrondissementen die de vinger aan de pols van de lokale bevolking houden…Brussel hoort in dit rijtje. Als jonge schepen in Elsene, een van de 19 Brusselse gemeenten, stel ik vast dat heel wat projecten vertraging oplopen, belemmerd of zelfs geblokkeerd worden door de bestuurlijke complexiteit van Brussel. Beleidsniveaus werken elkaar tegen, het beleid is versnipperd, en dat dient het belang van de burgers van onze stad helemaal niet. Ruimer nog dan het algemene belang van de Brusselaars dient deze gang van zaken ook ons land niet, en evenmin Europa. Want menen we hier ook niet de hoofdstad van Europa te hebben? Het is tijd dat de oude elites van Brussel hun oude gedachten laten zijn voor wat ze zijn: van het verleden.

De tijd van het Brussel van de kleine gemeenten is voorbij. De hondenkar dateert ook nog van die tijd. En die hebben we ook niet meer. Het is tijd voor vernieuwing. Al schaf ik daar wellicht mijn eigen job als schepen mee af.

Maite Morren, lijsttrekker Kamer (Brussel) voor SP.A en schepen in Elsene