‘Homans trekt opnieuw een blik polemiek open terwijl ze zoveel zaken zelf in handen kan nemen’

An Moerenhout (Groen) roept minister van Inburgering Liesbeth Homans op om werk te maken van de organisatie van de Nederlandse lessen en het Integratiepact, in plaats van polemieken op te starten die de wij-zij-tegenstelling versterken.

De afgelopen weken zijn een donkere bladzijde in onze recente geschiedenis. Terwijl het gros van de bevolking hier stil van wordt, vinden sommigen het nodig om te polariseren.

De Minister van Inburgering, Gelijke kansen en Armoedebestrijding, Liesbeth Homans (N-VA) zegde gisteren in De Morgen dat ze genoeg heeft van het wij-zij verhaal. Om vervolgens alle verantwoordelijkheid van zich af te schuiven. “Als minister van Inburgering en Integratie neem ik alle mogelijke maatregelen die ik kan nemen waaronder het aanbieden van integratietrajecten. Tegelijkertijd maak ik ook werk van het bestrijden van alle vormen van discriminatie. Het enige waar we geen vat op hebben, is de individuele verantwoordelijkheid“, liet de N-VA-minister noteren.

Met andere woorden, wanneer een nieuwkomer of een Vlaming met migratie-achtergrond niet slaagt, dan is het zijn eigen schuld. Dergelijk eenzijdig discours polariseert, en versterkt het wij-zij verhaal. Homans trekt dus opnieuw een blik polemiek open. Terwijl er zoveel zaken zijn die ze als bevoegd minister perfect zelf in handen kan nemen. Drie voorbeelden.

Zorg aub voor een beter aanbod Nederlandse les

Bovendien is de bewering van Homans ook niet correct. Ja, er zijn integratietrajecten voor nieuwkomers. Maar er is nog steeds geen afdoend aanbod aan Nederlandse lessen ’s avonds, tijdens het weekend of op de werkvloer.

Iets wat volledig binnen de bevoegdheid van de minister ligt. Vandaag is het nog steeds niet mogelijk voor alle nieuwkomers om op hetzelfde moment de Nederlandse taal aan te leren én te werken. Te vaak moet een nieuwkomer tussen een van beide kiezen, niet omdat hij het zo wil, wél omdat het aanbod er niet is.

En dat na twaalf jaar integratiebeleid, waarvan zeven jaar onder N-VA signatuur. Is dat het perfecte integratiebeleid waarnaar minister Homans verwijst?

Zorg er ook voor dat het Integratiepact er eindelijk komt

Ook het Integratiepact is nog steeds geen realiteit. Het integratiepact is een pact dat de minister beloofde af te sluiten met lokale besturen, sociale partners, media, onderwijspartners en verenigingen van mensen met een migratie-achtergrond, met als doel het bestrijden van racisme en discriminatie.

Wouter van Bellingen van het Minderhedenforum communiceerde eerder deze week dat er amper twee vergaderingen tijdens de voorbije twee jaar plaatsvonden.

Laat ons geen tijd meer verliezen en werk maken van een Integratiepact. Groen pleit ervoor om met alle mogelijke middelen te strijden tegen anti-discriminatie. Om praktijktesten in te voeren op de arbeidsmarkt en op de woonmarkt om discriminatie tegen te gaan.

Organiseer de integratietrajecten ordentelijk

Ook de resultaatsverbintenis is een rommeltje. De minister maakte vorig jaar met grote trom bekend dat ze een nieuw integratietraject wil invoeren met – de kers op de taart voor Vlaams-nationalisten – een taaltest.

De minister kondigde aan dat de taaltest eind 2015 beschikbaar zou zijn. Vandaag is de taaltest nog steeds niet beschikbaar is én zijn de mensen in het veld – de leerkrachten Nederlands – er amper op de hoogte van.

Schoenmaker, blijf bij uw leest

Kortom, er ligt nog veel werk op de plank voor minister van Inburgering Homans. De schuld in de schoenen van de nieuwkomers schuiven, dat is flauw voor de bevoegde minister. Het is ook niet wenselijk. En het is ook niet correct.

Laat ons elkander geen Liesbeth noemen. De nieuwkomers hebben een verantwoordelijkheid, maar minister Homans heeft wel degelijk ook een verantwoordelijkheid, een grote verantwoordelijkheid.

Het is haar bevoegdheid om te voorzien in een afdoend aanbod opdat nieuwkomers de taal én een job kunnen combineren.

Het is haar bevoegdheid dat er een integratiepact wordt afgesloten, en dat alle mogelijke middelen worden ingezet om discriminatie te bestrijden.

Het is haar verantwoordelijkheid dat haar nieuwe integratietrajecten ook organisatorisch mogelijk worden gemaakt, en dat de mensen op het veld op de hoogte worden gebracht. Een écht succesvol integratieverhaal is een verhaal van gedeelde verantwoordelijkheid.

Schoenmaker, blijf bij uw leest, zouden we dus willen suggereren aan de N-VA-minister. In het edito van De Tijd merkt Stefaan Michielsen vandaag terecht op dat het slechte crisismanagement van de beleidsvoerders de economische schade van de aanslagen voor onze bedrijven nog groter maakt.

“Het is de taak van de beleidsmakers, de politieke verantwoordelijken, om op zo’n crisismoment verantwoordelijkheidszin en daadkracht te tonen. (…) Maar ze verliezen zich in gekibbel en onproductieve polemieken. De aanslagen zijn de aanleiding om ideologische ruzies uit te vechten (…) De hele wereld kijkt ernaar met stomme verbazing. Het politieke bekvechten vergroot het pessimisme en voedt de economische malaise”, schrijft Michielsen terecht.

De jobomschrijving van een minister is samengevat ‘goed beleid voeren’. Polemieken lanceren is niet de taak van een minister. Wij roepen minister Homans dan ook op om te doen wat ze kan doen binnen haar bevoegdheden, zoals het organiseren van de Nederlandse lessen en het Integratiepact. De polemische ideeënstrijd die ze als lid van de N-VA voert, is daarbij misplaatst en ongewenst.